My stupidoopey Life

Chapter 3

Chapter 3

Tristan’s POV

“S—s—sir gising na p—po may pasok pa po kayo”

Pukang ama hindi paman nangangalahati ang oras ng pagtulog ko. Sobrang tinamaan ng Jetlag. I came home last night here in seoul . Mom wanted me to go back and continue my studies here instead of doing it in america. Hindi ko rin alam kung bakit, I tried pestering Mom with questions on why we even have to go back here. Sabi naman daw it’s for my sake. To stop my Bloody habit of beating up guys, dozens of them to be exact.

 I can beat up anyone I want here too so i’m pretty sure that’s not her main reason.

And I’ll make sure im going to find that out no matter what.

“S---s—sir?”

The hell with this person hindi pa pala umaalis. Takte ang kulit lang ha.

“Get out of my room, I need to get some more sleep”

Yun nalang ang sinabi ko at tumalukbong nalang uli ako sa ilalim ng kumot. Tekwang istorbo to mapapatay ko to kapag dipa siya tumigil.

“P—pero sir an-----“

“I SAID GET OUT CAN’T YOU UNDERSTAND WHAT I SAY?!”

Hindi ko na talaga napigilan ang sarili ko. Tumayo ako sa kama at hinila ng sapilitan itong pesteng katulong na to palabas. Ang tigas ng ulo eh baka mamaya mapatulan ko to makalimutan kong babae siya.

“S—sir sorry po d—diko po si—na sad-dya sir”

Wala akong pake! Basta tuloy tuloy ko nalang siyang hinila palabas nang mabukas ko naman ang pinto nagulat ako dahil nakita kong nasa labas pala mismo si Mama.

“Tristan ”

“Ma”

“M—mam”

Ay andito pa pala tong pesteng to ayan sakto nasa harapan na din ako ng pinto. Tinulak ko na siyang palabas. Agad agad namang tumabi kay mama na parang nanginginig pa ang peste. Tsk. Mangmang talaga

“Yuki pumunta ka na sa kusina, sabihin mo sa cook ihanda na ang kakainin for breakfast”

“o—opo mam”

Bow sabay alis. Ay nako nakaalis din ang mangmang na yun. Uminit talaga ang ulo ko sa isang yun ah di marunong makinig sa utos. Kailangan masesante na yang isang yan. Tumingin naman ako kay mama. Nakatitig parin to sakin habang nakacross arms pa. Ang asim ng mukha. Problema na naman nito?

“O ma anu pang ginagawa mo dito? Kita mo namang gising na ako diba.”

“Nakita ko nga.”

“Buti naman. At isa pa pala. Sesantihin mo na yung katulong na yun kanina. Hindi marunong sumunod sa utos.” Tinuro turo ko yung pinanggalingan nung katulong

“Irresponsable masyado”

“TRISTAN HYUN!”

Anak ka ng. Nagulat naman ako sa sigaw ni mama muntik nakong ma out of balance sa sinasandalan ko sa side ng pinto. Problema nanaman to. Isa lang naman ang ibig sabihin kapag tinawag ako sa buong pangalan nito eh. Dagdagan mo pa kapag may sigaw na napakalakas.

“B—bakit nanaman?” Ay puchu puchu nauutal ako? Kay mama lang talaga nangyayari to

“Humanda ka na for school, Ihahatid ka ni Chauffer kang after you ate breakfast.Sumunod ka sa mga sinabi ko or else I’ll cut your allowance and credit cards.”

Tumango nalang ako . Eh takot din talaga ako dito eh kase she always keeps her word lalo na kapag seryoso siya when she says it. Naranasan ko na ring ma cut ang cards ko dati dahil sa pakikipagbuno ko sa labas. And it was so damn hard. Ikakamatay ko talaga kapag nangyari uli iyon.