Ben İstanbul'dan Vasfiye bu anlatıcağim hikaye kesinlikle doğrudur bundan 23 yıl önce yaşanmıştır. İnanmıyosanız 1992 25 ağustos gazete arşivlerine bakınız.
Yıllar önce köydeyken akşamları kapıda oturup birbirimize hikayeler anlatırdık kimi komik , kimi korkunç olur. bir gün akşam yine bir korkunç hikaye anlattıktan sonra iddaya tutuştuk ben arkadaşlar arasında cesaretli biri olarak bilindiğim için bizim tepenin başında bir su deposu vardı bizim evden çok net gözüküyodu ve oraya çıkmam için ısrar ettiler bende biri gelirse gidiceğimi söyledim ve yeğnim bana eşlik etmeye karar verdi beraber tepeye tırmanmaya başladık ve bir birimize şakalar yapıyoduk. Ben ona ilhan azın gözün yamılıyomuş diye korkutuyodum. Oda bana abla şimdi seni aşşağıdan biri çekiyomuş diye beni kokrutmaya çalışıyodu böyle şakalaşırken su deposuna geldiğimize farketmedik ve bi anda önünde duru verdik . Aşşağıdan bizi izliyolardı içeri girmemizi istiyolardı. İçerden bi ışık parıltısı gördük sanki ai olurmuş gibi iniltiler geliyordu çok şaşırmıştık ilk önce başka köyden gelen çoban ların oraya sığındığını düşündük.Su deposunun camı olmadığından içeriyi görmemiz mümkün değildi. Kapı hafif aralık olduğu için içeriyi göremiyoduk . Yeğenim aşşağıya inmek için ısrar ediyodu ama ben içerdeli olayın ne olduğunu öğrenmek için can atıyodum ama bi yandanda korkuyodum ve bir cesaretle büyük bir taşı kapıya doğru attım ve kapı ardına kadar açıldı. Aşşağı doğru inen bir merdiven farkettik yeğnim hala aşşağı inmek için sızlanıyodu korkudan ağlamaya başlamıştı. İçeri girdik ve merdivenlerden aşşağı baktık orda ışığın daha yoğun olduğunu farkettik bana ne olduysa ayaklarım aşşağı inmeye başladı yağeniminde bana uymaktan başka bi çaresi olmadığı için oda arkamdan inmeye başladı ondan cesaret aldığım içinmidir nedir dahada hızlanmaya başladım. Son bir kaç merdiven kala aklım başıma geldi ufak bir giriş belirdi gözümün önünde ve yeğnimin ağlama sesi sessiz bir iniltiye dönmüştü bir anda birilerinin bizim hakkımızda konuştuğunu duydum. "birileri geliyo" diyodu kalın bir ses ondan daha ince olan bir seste "duydum" dedi. Ve adımların bize yöneldiğini anlayınca yukarı kaçmaya başladım yeğnim şoka giricek olacakki hıçkıra hıçkıra ağlıyodu ona yukarı çıkması için bağırdım o ise kafasını bana çeviriceğine karşıya bakmaya başladı hala sinir ile ona bağırıyodum "çabuk ol" diye ama o bir anda ayaklanıp iki üç merdivenide inerek ileri doğru ilerledi. okadar korkmuştumki ne yapıcağımı şaşırmıştım ve bir anda konuşma sesleri daha yüksek bir şekilde kulağıma geldi. yeğenim ile sohbet ediyolardı.ve görmediğim ama ayak seslerini duyduğum bir şey bana doğru merdivenler çıkmaya başladı.. adeta felçe uğramış gibi orada kaldım. ve bir şey beni kolumdasn tutarak merdivenlerin kalanını süründürerek çıkardı.ve beni bayırdan aşşağı doğru itti.ve ayağa kalkıp su deposunun kapısına baktığımda iki tane siyah giyinmiş kafaları kel adam ve ortalarında yeğnim bana bakıyolardı. yeğnime yanınıma gelmesi için adeta yalvardım ama o gülerek adamlara baktı delirdiğimi yada uykuda olduğumu düşünüyodum ve bir anda ayağım yerden kaydı ve aşşağı doğru yuvarlanmaya başladım gözümü açtığımda başımda bi kaç kişi gördüm ama bir anda onların su deposundaki adamlar olduğunu düşündüm ama dayımın sesini duyunca güvende olduğumu anladım. ilhanı sorduğumda uyuduğunu söylediler şoka girmiştim. ikimizide bayırın dibinde yatarken bulmuşlar koşarak yeğnimin odasına gittim arkamdan dayımlarda geldi. yeğenime olanları anlattım ve bana hiç olanları hiç yaşamamış gibi baktığını gördüm ve odayı boşalttım ona doğruya söylemesini rica ettim ve yeğenimin suratında bir gülümseme oldu senide çağırıyolar dedi. ve gözleri simsiyah olmuştu adeta gülüşüde nefret doluydu. ama bizimkilerin yanında doğruyu söylemiyordu bende onun sesini kaydederek bi kanala gönderdim yeğnimin sesi kayıtta adeta bir yaratık gibi çıkıyodu ve bunu 2 gün sonra televizyonda yayınladılar ve o anda yeğenim üstüme saldırdı yine gözleri simsiyah olmuştu. bizimkilerde bu halini görünce odaya kapattılar hemen köyün hocasını çağırtıp onu okuyup üflettiler. yeğenim bi hafta deliksiz uyudu ve uyandığında hiç bir şey hatırlamıyordu ve yıllardır ben köyümüze ayak bile basmıyorum....
