obsessed | yoonmin

she left me

Beni arıyordun, şaşırmadım. O kız hayatına girdiğinden beri arada sırada arıyordun. Gün boyu onu dinliyor, onu izliyor, ona sevgi sözcükleri diziyordun ve akşam beni arayıp detaylıca anlatıyordun.

Şikayetçi değildim, eskiden beş dakika sürmeyen telefon konuşmalarımız yarım saate çıkmıştı. Sesini altı kat daha fazla duyuyordum, hâlâ minnettarım.

Bu sefer ondan bahsetmedin, neşeli tınını bana bahşetmedin. Sadece ayrıldığınızı söyledin. Canının benimkinin milyonda biri kadar acıdığını sanmıyorum, sevgilim.

Evime geldin, bu kez onun değil benim yanımdaydın. Büyük gelen pijamalarınla, hafif hüzünlü ifadenle, yavaşça yanıp tükenen sigaranla... Sana dair bütün mükemmel detaylarla karşımdaydın.

Sarılmanı bekledim, omzumda ağlamanı, bana anlatıp içini dökmeni. Ama sen benim gibi yere oturup sırtını karşıdaki koltuğa verdin ve saatlerce sustun. Saymadığım kadar çok sigarayı ve beni bitirerek. O an bile sana ne kadar aşık olduğumu düşündüğümü öğrensen kızardın belki. Ama kafamın içindeki düşüncelerin ipini sen hayatıma girdiğinden beri salmıştım. Ve sen o gün acı çekerken ben yine senin güzelliğine hayran kaldım.

Gözlerindeki saklı hüzne ve kırgınlığını gizlemeye çabalamadığın sesine hayran kaldım. Senin gibi gerçek olmayı diledim, gerçekleşmeyeceğini bile bile.

Akrep saatteki on ikiden bir karış ilerideydi, gittiğinde.
Bir şeyler yolunda gitmiyordu, biliyordum.

Neyse, bunların hiçbir önemi yok artık.

Sevgilim, canım yanıyor.