Μία εβδομάδα μετά..
Γενικά.
Όλα έδειχναν τα κυλάνε ωραία.
Ο ένας δεν μπορούσε να αποχωριστεί τον άλλον.
Έμοιαζαν πιο ευτυχισμένοι από ποτέ, όμως δεν είχαν στο μυαλό τους ότι τίποτα καλό δεν κρατάει για πάντα.
( . . . )
Taylor's POV.
Κάθομαι έξω από το σπίτι του, κρυμμένη πίσω από έναν θάμνο στο παρκάκι, ελπίζοντας να την δω να βγαίνει από το σπίτι για να καταφέρω να πάω να τον δω και να του μιλήσω.
Εδώ και μία εβδομάδα έρχομαι καθημερινά και περιμένω. Ποτέ όμως δεν την πετυχαίνω.
Βγαίνω από τον θάμνο για να πλησιάσω περισσότερο στο σπίτι τους, και την μυξοπαρθένα του να βγαίνει από το σπίτι.
Επιτέλους, θεέ μου.
Τρέχοντας, πηγαίνω προς το κτήριο και ανεβαίνω τις σκάλες δύο-δύο για να φτάσω όσο γρηγορότερα γίνεται.
Βλέπω το κουδούνι "Bella Hopkins." και παίρνοντας μια έκφραση αηδίας το πατάω.
"Πω, μωρό μου, πάλι τα κλειδιά σου ξέχασες;" ακούω την όμορφη και αγουροξυπνημένη φωνή του και μου κόβονται τα πόδια.
Ανοίγει η πόρτα και μένει εκεί να με κοιτάει, όπως και εγώ αυτόν.
"Τι στον διάολο θες εσύ εδώ;" ψιθυρίζει νευριασμένα.
"Το ξέρω ότι δεν με θες εδώ, όμως πρέπει να μιλήσουμε."
Ή τώρα ή ποτέ.
❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌
Bella's POV.
Μπαίνω μέσα στο σουπερμάρκετ, παίρνοντας ένα καροτσάκι ώστε να κουβαλήσω τα πράγματα που θέλω να αγοράσω για το σπίτι.
Σκεφτόμουν να φτιάξω φιλέτα à la crème οπότε πήγα κατευθείαν στον διάδρομο με τις σάλτσες-κρέμες γάλακτος, και των μακαρονιών.
Κοιτούσα τα πράγματα στα ράφια σέρνοντας το καρότσι μπροστά μου, μέχρι που συγκρούστηκε με κάποιον.
"Ouch, συγγνώμη, ήμουν αφηρ....." πριν προλάβω να τελειώσω την πρόταση μου σηκώνω το βλέμμα μου και τον βλέπω μπροστά μου. Αυτός που με πλησίασε και με φίλησε μόνο και μόνο για να πονέσει το αγόρι μου.
أنت تقرأ
When the lights are off.🔞♋🚫
أدب الهواة❌Η ιστορία περιέχει άσχημο λεξιλόγιο και στιγμές σεξουαλικών πράξεων οπότε διαβάζετε με δική σας ευθύνη.❌ Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από εμένα και θα σας παρακαλούσα να μην την αντιγράψετε. Ελπίζω να την χαρείτε!
