When the lights are off.🔞♋🚫

Ήττα..

Bella's POV.

Έτρεχα με τις σακούλες στα χέρια μου σαν τρελή.
Ανέβηκα τις σκάλες και άνοιξα την πόρτα, κοπανώντας την δυνατά και πετάω τις σακούλες στο πάτωμα κολλώντας την πλάτη μου στην πόρτα.

Την σέρνω πάνω της πέφτοντας στο πάτωμα, και ρίχνω το κεφάλι μου στα γόνατά μου κλαίγοντας.

Γιατί να μας συμβαίνει αυτό;
Για ποιον λόγο να θέλουν να μας χαλάσουν την ευτυχία μας;
Γιατί να μην μπορώ να μας κρατήσω μαζί;

Γιατί να χρειάζεται να χαλάνε όλα σε μία στιγμή;

"Δεν ξέρω. Αυτό αναρωτιέμαι και εγώ." ακούω την φωνή του αγοριού μου, πιο σκληρή από το φυσιολογικό της.

Σηκώνω το βλέμμα μου σκουπίζοντας τα μάτια μου..
"Jay.." ψιθυρίζω και σηκώνομαι από το πάτωμα, πλησιάζοντάς τον..

"Όχι Bella. Μην με πλησιάζεις." μιλάει σοβαρά.
Κοιτάζω τα μάτια του για να αποκρυπτογραφήσω κάποιο συναίσθημα, μα τα μάτια του είναι σκοτεινά.

"Σε παρακαλώ.. Θέλω να με ακούσεις.." ψιθυρίζω κλαίγοντας και πέφτω στην αγκαλιά του, μα δεν με αγκαλιάζει..

"Bella.." Ψιθυρίζει..
"Μωρό μου, σε παρακαλώ.. Πρέπει να με ακούσεις.." λέω σιγά και φιλάω τον λαιμό του..

Νιώθω να χαλαρώνει λίγο, και σέρνει τα χέρια του στην μέση μου χωρίς να τα κουνήσει πολύ..

"Θέλω να σου εξηγήσω.." ψιθυρίζω στο αυτί του βουρκωμένη.

"Μου φτάνουν αυτά που είδα, Bella.." λέει σιγά και σφίγγει το κράτημά του γύρω μου.

"Δεν το ήθελα...." η φωνή μου σπάει..
Τα δάκρυα τρέχουν..

"Καλύτερα να φύγω.." ψιθυρίζει και απομακρύνεται από κοντά μου.

"Που πας;"

"Έχω κάτι πράγματα να κανονίσω." λέει σοβαρά και κλείνει με δυναμη την πόρτα πίσω του.

Πλησιάζει το τέλος μας, το νιώθω..

❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌

Jay's POV.

Περπατάω νευριασμένα προς το πάρκο φορώντας την ζακέτα μου και βγάζω το τηλέφωνο μου από την τσέπη μου, παίρνοντας τον αριθμό της Taylor.