Ilham & Youssef

Youssef & Ilham

Zoals jullie weten of misschien ook niet, ben ik mijn vorige account kwijtgeraakt, dus ga ik hier verder met het verhaal 'Nieuwe stad, nieuw leven'.

 Voor wie de eerste deel wil lezen : Nieuwe stad, nieuw leven - Tranquillaa

Korte samenvatting van het verhaal : 

Ilham verhuist samen met haar alleenstaande moeder en haar zusje Amel naar een nieuwe stad (Brussel). Ze krijgt een oogje op Youssef, een jongen die bij haar op school zit en bij haar in de buurt woont. Door gemeenschappelijke vrienden, leren ze elkaar beter kennen en na een lange tijd wordt het wat tussen die 2. 
Net wanneer het goed gaat tussen hun en ze denkt dat ze de liefde van haar leven heeft gevonden, verdwijnt Youssef. Hij laat alleen een briefje en een ketting achter, voor de rest niks. Ze weet niet waarheen hij is, waarom hij weg is of voor hoelang. Het enige waarop ze kan hopen is zijn terugkeer. 

4 jaar, 4 jaar lang heeft ze op hem gewacht. Ze geeft het op en gaat verder met haar leven, ook al heeft hij nog steeds een plaatsje in haar hart. Na 4 jaar komt hij eindelijk terug. Net wanneer hij denkt dat hij Ilham terug ziet, wordt ze ontvoerd door de BXX'ers (een gevaarlijke gang). Het gebeurd voor Youssef's ogen, maar hij is net te laat om hun tegen te houden. De hele nacht heeft hij rond gereden en uiteindelijk vind hij haar. 

Na lange tijd, vergeeft Ilham, Youssef en kunnen ze de liefde voor elkaar niet verbergen. Al snel hebben ze serieuze plannen en trouwen ze met elkaar. Na een jaar als getrouwde koppel door het leven te gaan, krijgen ze een mini Youssef&Ilham, genaamd Ayoub. Ze voeden hem op met alle liefde die een kind verdient en ze lijken de perfecte leven te lijden. Tot... tot ze te horen krijgen dat Youssef ziek is.

Youssef krijgt te horen dat hij kanker heeft. Ze zijn er kapot van, maar doen er alles aan om tegen te vechten. Ilham steunt hem mentaal en fysiek bij, maar het word moeilijker als ze te horen krijgen dat het ongeneesbaar is... Ilham's leven stort in, maar ze probeert haarzelf en Youssef zo sterk mogelijk te houden. 

Laatste deel :

Ik stond op en liep naar de badkamer. Ik nam een snelle douche en maakte vervolgens Ayoub wakker. Ik kleedde hem aan, gaf hem wat te ontbijten en bracht hem naar school. Op de terugweg, ging ik snel langs de bakker en haalde verse croissants en donuts. Daarna ging ik naar huis en legde alles klaar op tafel.

Ik liep naar boven en maakte Youssef wakker die nog lag te slapen. Ik aaide zachtjes over zijn rug tot hij wakker werd. Hij glimlachte en draaide zich om. "Sta op, ontbijt staat klaar" "Hmmm oke" Hij stond op en liep de badkamer in, terwijl ik naar beneden liep. Met Youssef gaat het niet veel beter. Daar had de dokter ons al voor gewaarschuwd, maar sommige dagen, voelt hij zich beter dan anderen. Hij kwam naar beneden en nam plaats aan tafel. Ik ging rechtover hem zitten en we begonnen te eten. Na het ontbijt, ging Youssef een douche nemen terwijl ik het huishouden deed

15:00

"Ik ga achter Ayoub!!" riep ik en sloeg de deur achter me dicht.Aangekomen aan Ayoub's school, wachtte ik hem op, tot hij naar buiten kwam. Ik zag hem al aanhollen met zijn spiderman boekentas. Toen hij me zag, rende hij naar me toe. "Mamaaa!" riep hij blij. Ik glimlachte en ving hem op. "Hoe was het op school?" vroeg ik terwijl we naar de auto liepen. "Goed"

We reden langs de macdonals. "Mama gaan we naar macdoland" zei hij. "Als je braaf bent" "Yessss!" riep hij blij. Ik glimlachte en reed.

Thuis aangekomen, sprong Ayoub meteen in de armen van Youssef. "Haaa kleine monster, hoe was het op school" zei Youssef. "Goed we hebben gekleuld en gespeeld" "Ben je braaf geweest?" Ayoub knikte hevig. "Mamaaa gaan we naar macdoland?!" riep hij weer. "Jahaa" "Ik ga mee" zei Youssef en stond op. "Wacht ik ga me snel omkleden" en hij liep naar boven.

Hij kwam terug naar beneden in een grijze nike trainingspak. Ook al is hij ziek, he still slayinnn �

We stapten de auto in en reden richting Macdonalds, of zoals Ayoub het zegt 'Macdoland'. 

In Macdonald : 

Terwijl Ayoub speelde in de binnenspeeltuin, spraken Youssef en ik over van alles en nog wat. 

"Wat is er?" vroeg ik. "Krampp" zei Youssef die helemaal in elkaar kroop. "Kom kom we gaan naar huis" zei ik. "Nee gaat wel" "Nee we gaan nu naar huis!" "Ayoub kom naar beneden we gaan weg!" riep ik. "Nee ik wil niet weg!" "Nu naar beneden!" Hij zuchtte en rolde naar beneden. "Ik wil nog spelen" "Papa heeft pijn, ander keertje" zei ik. "Papa alles goed?" vroeg hij meteen en liep naar Youssef toe. Youssef knikte geforceerd. "Doe je schoentjes aan" zei ik.

Thuis aangekomen, hielp ik Youssef om naar boven te gaan en legde ik hem op bed. "Ik ga je medicijnen halen wacht" zei ik. Ik liep naar beneden en haalde zijn mand vol medicijnen.

"Mama wat is el met papa?" vroeg Ayoub. "Hij heeft een beetje pijn schat, doe je pyjama alvast aan oke?" Hij knikte en liep naar zijn kamer. 

Ik gaf Youssef zijn medicijnen. "Blijf een beetje liggen en rust uit, ik ga snel naar Ayoub" Hij knikte. Ik liep naar Ayoubs kamer, stak hem in bed en las samen met hem soerat el fatiha."En nu slapen" zei ik en gaf hem een kusje. "Slaapwel mama" "Slaapwel lieverd" zei ik en deed de deur dicht. Ik ging naar mijn kamer en ging op bed zitten. "Gaat het wat beter?" vroeg ik aan Youssef. "Ja de krampen zijn weg" "Hamdoulilah" zei ik en ging naast hem liggen. Hij sloeg zijn arm om me heen. Ik nestelde mezelf tussen zijn armen en legde mijn hoofd op zijn borstkas. Ik hoorde zijn hart kloppen en luisterde er aandacht naar.

"Weetje Ilham, als ik jou nooit tegen gekomen zou zijn, zou ik echt een fuckedup leven hebben" zei hij opeens. "Hoezo?" vroeg ik en ging rechtop zitten. "Ik zou dan allang op het slechte pad beland zijn" Ik glimlachte. "Maar gelukkig heb je mij" zei ik. "Je bent een geschenk van Allah" zei hij en kuste mijn hoofd. Ik glimlachte.

"Je bent echt prachtig mashallah" zei hij na me een tijdje aangestaard te hebben. Ik bloosde �. Ja ja, na al die jaren kan hij me nog steeds laten blozen. "Niet blozennn" zei hij en trok me in zijn armen. Ik verstopte mijn gezicht en hij begon te lachen.

Die avond brachten we door in elkaars armen, lekker gezellig met z'n tweetjes zoals ik dat graag heb.