Ilham & Youssef

185

1 jaar later : 

Hier zat ik dan in mijn zetel voor de tv, helemaal alleen. Ayoub was aan het voetballen in de tuin en Isra (mijn prachtige dochter) lag te slapen in haar kamer. Hoe het met me gaat? Ik denk dat jullie het antwoord op deze vraag wel weten. Het gemis is onbeschrijfelijk. Alsof er een deel van me ook is dood  gegaan. Het leven heeft niet meer zoveel zin, maar wij zijn moslims en wij zeggen Al Hamdoulilah ten alle tijden. 

"Mama" hoorde ik. Ik draaide me om. "Ja schat" "Kom je mee voetballen" vroeg Ayoub. Ik begon te lachen. "Ik voetballen?" "Pleassss" zei hij met een blik waar ik geen nee tegen kon zeggen. Ik zuchtte en stond op. "Vooruit dan" "Yess" zei hij blij en trok me mee naar buiten. 

"Jij moet daar staan en ik ga proberen scoren oke mama" zei hij. "Ja oke" zei ik terwijl ik voor de doel ging staan.

Hij scoorde de eerste keer meteen.

2x

3x

4x

5x

....

Kwartier later : 

"Dit word echt saai, dit is te gemakkelijk voor mij" zei Ayoub terwijl hij weer scoorde. "Wat? Wil je nu zeggen dat ik niet kan spelen?" Hij hief zijn schouders op en knikte. "Imma show u!" Ik pakte de bal af met mijn handen, liep tot aan het doel, liet het vallen en schopte het in het doel. "ZIE JEEE!" riep ik. Hij begon te lachen en rende naar me toe. Hij sprong op me en ik viel op de grond. "WAAAA" schreeuwde ik. Hij begon te lachen en ging naast me liggen. 

"Met papa ging het wel wat sneller" zei hij terwijl we allebei naar de lucht keken. Ik lachte en keek hem aan. Eventjes zag ik Youssef in hem en ik glimlachte. "Ik mis hem ook schatje" zei ik. "Maar ik, ik ga jullie beschermen" zei hij terwijl hij opstond. "Dat heeft papa mij geleerd, ik moet over mijn moeder en zusje waken, want ik ben een superheld" zei hij terwijl hij rondje liep. Ik glimlachte. "Kom hier" Hij liep naar me toe en knuffelde me hard. 

Die middag bracht ik door met mijn zoontje en dochtertje. Ayoub en ik maakten samen het avondeten klaar, terwijl Isra zat te spelen. In de avond kwam mijn moeder langs samen met Amal en mo. Hoe gezellig het ook was, ik miste nog steeds de gezelschap van 1 persoon, maar daar zal ik maar aan moeten wennen....