Ilham & Youssef

179

Ik haalde zijn glas koud water en ging naast hem liggen op bed. Hij ging rechtop zitten. "Hoe gaat het met jou" vroeg hij en zette zijn hand op mijn dij. « Goed hamdoulilah » « Ben je zeker? » « Ja waarom? » « Ik hoor je vaak overgeven » Ik glimlachte. « Maak je maar geen zorgen » zei ik. « Natuurlijk wel, is er iets aan de hand? » Ik keek hem diep in de ogen aan. « Ja » « Wat is er?! »

« Ik ben zwanger » Hij keek me met grote ogen aan. « Nee je maakt een grap » Ik nam zijn hand en plaatste het op mijn buik. Hij keek me buik aan en vervolgens mij. Zonder wat te zeggen, drukte hij zijn lippen tegen de mijne.

Youssef :

"Ik ben zwanger" zei ze. Hoorde ik dat goed of? "Nee je maakt een grap" zei ik. Ze nam mijn hand en plaatste het op haar buik. Ik keek naar haar buik en vervolgens naar haar. Wat ik op dat moment voelde, was onbeschrijfelijk. Ik dacht niet meer aan de pijn, niet meer aan de situatie, ik dacht aan niks behalve aan het goede nieuws die ik net te horen kreeg.

Mijn vrouwtje kan mij altijd blij maken, in alle situaties, op welke momenten dan ook. Ik keek haar aan en kuste haar.

Ze lachte. Haar glimlach 😍 die mij kracht geeft. Die mij alles laat vergeten en gewoon haar voor me zie.

Ik stond op. Ze keek me verbaasd aan. "Gaat wel" zei ik voor ze zich zorgen ging maken. Ik liep de badkamer in en kleedde me om.

Ik ging de badkamer weer uit. Ze keek me aan. "Naar waar ga je?" vroeg ze. "Achter Ayoub" Ze keek naar het uur. "Alleen?" "Nee ik vraag de buren of ze even willen meerijden" zei ik sarcastisch. 🙄🙄

Ze rolde met haar ogen. Ik lachte en drukte een kus op haar lippen. "Maak jij alvast het eten klaar" zei ik terwijl ik de trappen afliep.

Ilham :

Ik besloot om gewoon pizza te bestellen, terwijl Youssef, Ayoub ging halen. Sinds ik hem het nieuws heb verteld, voelt hij zich beter en automatisch ik ook.