Ilham & Youssef

182

Ik stapte uit in verdieping 4 en zocht kamer 478. Ik vond het helemaal achteraan, klopte zachtjes op de deur en liep naar binnen. Hij lach te slapen met allemaal draden om hem heen. Ik voelde de tranen al naar beneden rollen. Ik snikte zo zachtjes mogelijk, zodat hij niks ging horen en ging naast hem zitten. 

Ik staarde hem aan en zag hem zachtjes ademen. Ik besefte dat dit misschien een van zijn laatste keren kan zijn... en dat maakte me alleen maar meer aan het huilen. Ik stond op en haalde wat wc papier in de badkamer. 

Ik keek in de spiegel en veegde mijn tranen weg. Ik waste mijn gezicht en ging weer naar Youssef toe. Ik ging zitten op de stoel naast zijn bed, hield zijn hand vast en viel in slaap. 

Youssef : 

Ik opende mijn ogen en zag Ilham naast mij. Automatisch voelde ik me beter. Ik staarde haar aan en haar buikje en voelde een paar tranen naar beneden rollen. Als ik niet meer kan doorvechten, als mijn lichaam het opgeeft, als Allah voor mij heeft besloten dat het gedaan is voor mij op deze dunya, dan ga ik deze waardevolle schat hier achterlaten. Kennen jullie het spreekwoord "Ik zal mijn leven voor je geven" Dat is precies wat ik voor haar & mijn kindjes bereid ben te doen. Ik bedank Allah nog steeds voor wat hij me heeft gegeven en ik zal ze opwachten in Jannah insha allah. 

Ze opende stilaan haar oogjes en keek me aan. Ik glimlachte. Ze werd meteen wakker. "Youssef" zei ze opgelucht. "Schat" "Gaat het?" Ik knikte met mijn ogen. "Met jou?" Ze knikte. Ik pakte haar hand vast en kuste die. Ze glimlachte. Die glimlach die me nog steeds gek maakt. 

Ilham :

De verpleegster kwam binnen. "Goeiemiddag" "Goeiemiddag" zeiden Youssef en ik tegelijk. Ze gaf Youssef's medicijnen en sprak wat tegen hem. 

"Wat kijk jij zo" zei Youssef toen ze wegging. "Niks" "Jawel ik zie het aan je hoofd" "Ze staat me niet aan" "Hahaha is dat jaloezie?" "Nee helemaal niet" "NeE HeELeMaal NiEt" zei hij me na. Ik rolde met mijn ogen. "Kom op, ze was gewoon vriendelijk" "Een beetje te vriendelijk naar mijn zin" "Zie je wel, zelfs op mijn zieken bed maak ik vrouwen gek" "Hou je mond en neem je medicijnen" Hij lachte en nam zijn medicijnen in. 

Die avond bracht ik, zoals de zoveelste keer, door met Youssef in het ziekenhuis. Na de bezoeksuren ging ik achter Ayoub bij Amal. Ik dronk daar wat thee en we spraken wat bij en ging toen naar huis. 

Ayoub was in de auto in slaap gevallen. Dat is gemakkelijk voor mij. Nu moet ik gewoon zijn pyjama aandoen en in bed steken. 

22u30 :

Ik ging in bed liggen, die alweer leeg was en streelde over Youssef's plaats. Ik kreeg er tranen van. Waarom? Weet ik niet, zullen zeker de zwangerschapshormonen zijn haha en zo viel ik in slaap. 

De volgende ochtend  bracht ik Ayoub naar school en ging weer naar huis om een lekkere Marokkaanse ontbijt klaar te maken voor Youssef, zoals hij dat lekker vind en ging richting het ziekenhuis. 

Zo ging dat gedurende de hele week.