Yaa öff tokam nerde benim?..Ahh olamaz ya zaten geç kaldım.Ve o toka olmadan asla evden çıkamam. O benim uğurlu tokam (!).
Aaa belki annemlerin odasındadır.Koşarak annemlerin odasına gittim.Yatağın yanındaki çekmeceyi karıştırdım.Toka yerine bir sürü kağıt parçaları buldum.
Merakıma yenik düşüp, kağıtları karıştırdım. Ama bu..bu...annem bunu benden nasıl saklar? Ağlamaya başladım..Annem hasta ve benim bundan haberim yok..Nasıl saklarsın bunu benden anne? Sanki boğazımda bir yumruk oluştu.Nefesim daralıyor, kalbim sıkışıyordu..Odanın kapısı açıldı ve içeri Güven girdi
G-Lara güzelim? Noldu sana? Niye ağlıyorsun?
L-Gü..Güven an..nem
G-tamam güzelim sakin ol
L-Güven annem has..-Güven sözümü kesti.
G-şşt tamam canım sakin ol..-dedi.Ayağa kalķtım.Elimin tersiyle göz yaşlarımı sildim
-Sen...sen biliyordun değil mi?
-Lara
-biliyordun ve bana söylemedin öyle mi?
-Lara, söylersem üzüleceğini söylüyorlardı
-Güven saçmalama o benim annem.Bir dakika ,bir dakika, onun için Ankaraya gittiler dimi?
-Lara..-sözünü kestim
-Yeter! Sus Güven.Daha fazla konuşmayalım kalbini kırarım yoksa
Koşarak aşağı indim ceketimi alıp çıktım. Tek istediğim sadece temiz bir hava.
Neden ben? Neden her zaman ben sınanıyordum?
Tuttuğum göz yaşlarımı isyan edercesine serbest bıraktım. Etraftakilerin bana deliymişim gibi bakmalarını aldırış etmedim...Banklardan birine oturdum.Hıçkırarak ağlamaya başladım. Okula da gidememişdim.
Omzumda hissettiğim sıcaklıkla başımı kaldırdım. Onu görünce ağlamam şiddetlendi.Aras'tı ceketini omzuma koymuştu. O an ne kadar üşüdüyümü hissettim
A-iyi misin?
L-değilim-dedim ve daha çok ağlamaya başladım -artık ne kadar mümkünse-.Yanıma oturdu.Elindeki mendili bana uzattı.
L-teşekkür ederim-diyip mendili aldım.Göz yaşlarımı sildim. Hiç bir şey demeden sadece yanımda oturdu.İkimizde sessizdik.Sanki bu sessizlik fırtına öncesi sessizlik gibi bir şeydi.Havada kararmıştı.'Ne kadar süredır biz böyleyiz?' Diye düşünüyordumki,sessizliği bozan o oldu.
A-iyi misin?
L-Evet teşekkür ederim-sakin bir sesle dedim
A-hadi anlat bakalım noldu?niye ağlıyorsun?
L-neden bu kadar iyi davranıyorsun?
Omuz silkti-hadi anlat-dedi
L-annem hasta
A-eee?
L-öyle değil hastalığı ciddi
A-özür dilerim
L-ama bunu benden saklamışlar
A-neden ki?
L- guya,üzülmeyeyim diye
A-Hadi kalk evine götüreyim seni.Bu soğukta hasta falan olup kalma başıma
L-teşekkür ederim
Birlikte onun arabasına bindik.
A-acıktın mı?
L-çok değil.Zaten eve gidiyorum şimdi
Aras bana kısa süre baktı sonra hiç bir şey demedi.Bende kafamı cama yasladım ve dışarıyı izledim. Eve gitmediğimizi anladığımda
L-napıyoŕsun? -diye sordum fakat o hiç bir cevap vermedi.Sadece sustu.
L-Heyy sana diyorum-
A-.....
L-Heyy Aras
A-...
L-ya indir beni eve gitmek istiyorum
A-...-
L-Öküz müsün napıyorsun?-geri zekalı arabanın kapısını kilitledi
A-bir sus yürüyen bela
L-yürüyen bela ne be? Daha yaratıcı olamadın mı? -dedim.Fakat o hiç bir şey demeden arabadan indi.Sola baktığımda restorana geldiğimizi anladım.Kan yanaklarıma hücüm ederken arabadan indim.
Birlikte yemek yedik.O arada özür diledim ve teşekkür ettim. Şimdide eve gidiyorduk.(z).Başımı cama yasladım
-Aras-
Arabada sessizlik oluşmuştu.Evini tarif etmesi için ona baktığımda uyumuş olduğunu fark ettim.
Mecbur onu kendi evime götürdüm.Evini de bilmiyordum ki..Kucağıma alıp onu kendi odama götürdüm.Üzerini örttükten sonra dolaptan rahat bir şeyler, yastık ve battaniye alıp çıktım.Salondaki L şeklinde koltuğa gömüldüm.Ve uykuya daldım.
Çığlık sesiyle uyandım.Koşarak odama gittim.Lara rüya görmüştü her halde.Yanına gitip yatağa oturdum.Yüzünü ellerimin arasına aldım sonra da sarıldım.
L-A..aras çok kötüydü an..nem öl..-sözünü kestim daha sıkı sarıldım
A-tamam geçti. Bak hepsi rüyaydı.Ben yanındayım
L-Aras korkuyorum-dedi oda bana sıkıca sarılarak.
A-korkma hadi uyu bak yanındayım ben
başını yastığa koydu. Bende onun yanında kaldım.Bir süre onu izledim. Tanıştığımızdan bu yana olan anıları düşündüm.
Kendine gel Aras napıyorsun?
bir şey yaptığım yok
uyudu artık hadi çık odadan.
ama daha uyumadiki
eee?-iç sesimle konuşmaya son verdim. Uyuduğunu emin olana kadar başında bekledim.
Odadan çıkıp tekrar koltuğa döndüm.Aslında evi biliyordum sadece onu bu halde bırakmak istemedim. Belki de yanımda kalsın isdedim..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Laras
Teen FictionTAMAMLANDI Loş ışıkların altında görebildiğim tek şey Arasın elinde gitarla sahneye çıktığıydı. Bir dakika 'Aras mı' dedim az önce ben? Şarkı söylediğini bilmiyordum, tabi gitar çaldığını da. Bak sen bizim öküze. Neler de biliyormuş öyle. Bir de büt...
