Laras

Umarım...

Sabah kalktığımda çok mutlu hiss ediyordum kendimi. Hala inanamasamda... Bu gün ki kiyafetlerimi özenli bir şekilde giyinmek istiyordum. Yerimden kalkıp dolabımın karşısına geçtim. Ve uygun kiyafetleri alıp üzerime geçirdim. Saçlarımıda at kuyruğu topladıktan sonra hazırdım. Aynada kendime bakıyordumki telefonuma gelen bildirim sesiyle koşar adım telefonu Arastandır diye aldım ve tahminim doğru çıkdı Arasdandı aşağıda olduğu ile ilgili mesaj atmış.Hemen aşağı indim.Aras yine herzaman ki, gibi arabasına yaslanmış beni bekliyordu hemen yanına gidib yanağına öpücük kondurdum.arabaya bindikden sonra kemerimi taktım.bana bakıp gülümseyince içimde bir şeylerin kıpırdadığını hiss ediyordum. "Ne noldu?" Dedim bende gülümseyerek. "Yok bir şey meleğim" diyip yola baktı. Eminim ikimizinde gülme sebebi aynıydı..
Okula geldiğimizde el ele tutuşduk ve Gamzelerin yanına gitdik. Sanırım Gamze elimdeki yüzüğü fark etmiş olacakki "lara? Tebrik ederim" dedi heycanla. "Teşekkürler" diyip masaya oturdum. Güvende tebrik etdikden sonra Arasla birlikde bize bir şeyler almaya gitdiler. "E siz dün ne yaptınız?" Diye sorduğumda Gamze hemen kızarmaya başlamışdı. "Mm şey.. Çok güzeldi Lara. Her kesin içinde 'bu kız benim duydunuz mu? Duydun mu İstanbul bu kız benim' diye bağırdı."
"Ee?"
"Sonra size gittik" diyip devamını getirmedi çünki artık ne kadar kızara bileceğiyle yarışıyordu.
"Tamam tamam anladım" dedim gülerek. Mercimeği fırına vermişlerdi bile.
"Ya Lara ben çok utanıyorum"
"Neden utanıyorsun?" Dedi Aras plastik tepsiyi masaya bırakırken.
"Ya bence kalsın bunlar sınıfa gidelim" dedim konuyu değiştirmek için. Güvende sağolsun gülmekten konuşamıyordu.
"Ya benim size bir şey demem
Lazım ama özelliklede Gamze sen kızma" dedi gülmenin ardından.
"Noluyor Güven?" Dedi endişeli bir şekilde Gamze
"Ya ben size seni istemeye gelmeyi düşünüyorum" dediğinde Gamze öyle bir ćığlık atmışdıki tüm her kes bize bakmıştı.
"Bence çok uzamasın. Şimdi sözleniriz. Okulda bitince evleniriz" dediğinde bende basımı Arasın göğsüne koymuşdum. Güveni ciddi gördüğüm nadir anlardan biriydi. Kimin kuzeni be?! Bir az daha oturduktan sonra sınıfa gittik. Ve akşam buluşmak için Gamze ve Aras bize gelecekti. Her şey yolundaydı. Keşke hep böyle olsak. Mutlu ve huzurlu. Sahi neden tüm mutluluklar uzun sürmezki? Belkide hiç bir zaman mutlu olamayacağımızı düşündüğümüz için böyleyiz. Ben mi? Ben mutluyum. Her halde.. Aras yanımda ve Biz evleneceğiz. Nefretle başlayan hikayemiz mutlu sonla bitecekti. Güven ve Gamze zaten mutluydular. Kuzenimin mutluluğu benim mutluluğumdu zaten. Gamze iyi kızdı. Mutlu olacaklarına emindim. Bizim gibi..
"Ne düşünüyorsun güzelim?" Diyen Arasa döndüm ve yanağına sulu bir öpücük kondurdum.
"Hmm neye borçluyum bunu?" Dedi gülümseyerek
"Hayatımda olmana" dedim bende aynı şekilde
Sınıfa gelip yerlerimize oturduk. Ders matematikdi. Ama Takmıyordum açıkcası. Aras yanımda olduğu sürece her şey güzeldi. Matematik bile..
Zil çaldığında kantine gitmek yerine bahçeye çıktık. Banklardan birine oturup bir yandan şakalaşıyorduk. Hepimiz mutluyduk.
Ben bu düşüncelere dalmışken telefonum çaldı. Arayan babamdı.
"Alo?" Dedim sesim istemsizce tedirgin çıkmıştı
"Alo meleğim? Nasılsın?" Dedi babam
"İyiyim okuldayım"
"Şey Lara benim sana bir şey söylemem gerek ama sakin ol"
"Baba noluyor?"
"Lara annen.."
"Baba noldu anneme?" Sesim çatallamışdı.
"Kızım annen ameliyata girecek. Kurtulması buna bağlı. Ama riskli bir ameliyat. Annen seni görmeden girmeyeceğini söyledi." Dediğinde artık ağlıyordum
"Ne zaman peki?"
"Ne kadar çabuk olursa iyileşme ihtamali o kadar yüksek"
"Tamam baba. Beni bekleyin. Geleceğim ben. Anneme söyle beni beklesin" dedim ağlayarken. Telefonumu kapatıp göz yaşlarımı serbest bıraktım.
"Lara nolmuş?" Diyen gamzeye olayı anlattım. Aras beni göğsüne yatırmış sakinleştiriyordu.
"Benim hemen gitmem lazım" dedim hıçkırıklarımın arasından
"Hep beraber gideriz ağlama yeter dayanamıyorum" evet bunu diyen Arastı.
"Hadi o zaman. Kalkalım. Gamze ben seni eve bırakayım toparlan sen. Sonra bize gidelim. Aras senden larayı eve bırak. Sonra çıkarız"
"Tamam abi"
"Teşekkür ederim" dedim titreyen sesimle. Hep birlikte ayağa kalktık ve arabaya bindik. Nolur anneme bir şey olmasın...

@@@@@@@@@@@@@
Merhaba arkadaşlar! Pek fazla içime sinen bir bölüm olmadı açıkcası umarım beğenirsiniz. Yazım hataları için üzgünüm. Kendinize iyice bakın! Oy ve yorum yapmayı unutmayın😘