Şura karaymir,
|21.06.2018
18.36|
Kalbim göğüs kafesimi delmek istercesine atıyordu.
Son mektubu yazdıktan sonra aşağıya annem ve babamın yanına gittim, şu ana kadar hep yanımda olmuşlardı ve bu önemli kararı onlara anlatmalıydım.
Salona indiğimde televizyon izlediklerini gördüm. Yavaşça koltuğa oturdum "anne ve baba şey..."
Annem oturduğu yerden doğruldu "ne oldu şura?"
Neler olmadı ki anne? Birine aşık oldum, aptal gibi mektup yazıp hiç göndermedim, şimdi ise mektupları kendi elimle vermeye karar kıldım. Gerçekten aptalım.
"Şey ben gidiyorum."
Bu kez babam konuştu "nereye?"
Hakikaten nereye gidiyorum ki ben? "Sarp'ın yanına gidiyorum gizli mektuplarımla."
Muhtemelen benden böyle bir şey beklemedikleri için şaşırdılar. Bende hâlâ nasıl cesaret ettim bilmiyorum gerçi.
Annem yanıma geldi "herşey güzel olacak eminim."
Ben o kadar emin değilim. İçimde bir huzursuzluk var, ne zaman böyle hissetsem kötü şeyler olur.
Biraz daha konuşup odama geçtim. On iki mektubu da alıp bir kutuya koydum. Sanırım gitme vakti gelmişti.
Kutumu alıp aşağı indim, kısaca onlara veda edip çıktım.
Hava çok sıcaktı, sarpın evi yakın olduğu için yürümeye karar verdim.
Yavaş adımlarla ilerledim. Attığım her adımda farklı bir düşünce geliyordu, dikkatim dağılmıştı, kafamı kaldırıp yola baktığımda yeşil ışıkta yolun ortasında durduğumu fark ettim, hızla bedenime çarpan bir araç ve keskin bir acı.
Sonrasında gelen bağırışlar, etrafa saçılmış gizli mektuplarım ve gözlerimin sanki sonsuzluğa kapanışı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gizli Mektuplar
Storie brevi"Beni gördüğünde gülümsedin,yemin ederim o an ölmek istedim." -ŞURA. Merkür.
