Hoofdstuk 14

205 17 5
                                    

p.o.v Amelia

Oh, ik haat opstaan..

En zeker als een wekker je ervoor moet wakker maken.

Moet je weer uit dat heel erge comfy bed, omdat je weer andere dingen te doen hebt.

Ik ga je eerlijk vertellen, geen enkele wekker houdt het langer dan een maand vol bij mij.

Waarom?

Omdat ik een verschrikkelijk ochtendhumeur heb dan, en ik laat die rot wekker graag even alle hoeken van de kamer zien, door die gewoon over mijn schouder te gooien.

Dan zou ik zuchtend mijn hoofd in mijn kussen duwen, en dan zou ik mijn lach moeten inhouden, omdat Niall naast me begint te grinniken.

Great, ik voel de tranen alweer opkomen.

Mijn bed is leeg, koud, en ik voel me eenzaam zonder mijn handsome, loving  boyfriend..

Zo erg als nu, heb ik hem nog nooit gemist.

Misschien ligt het ook aan het feit dat ik nu in mijn eigen huis woon, dat ik me wat alleen voel.

En ook dat mijn 22e verjaardag binnenkort is, en Niall weet niet of hij daarbij kan zijn.

Het is gewoon raar dat hij er niet bij zou  kunnen zijn , sinds we samen zijn hebben we onze verjaardagen en onze jubileums dat we samen zijn elk jaar samen gevierd,  hoe dan ook..

Uiteindelijk klik ik mijn wekker uit, en kijk naar de tijd.

8:00 uur.

Waarom moest ik nou ook al weer zo vroeg opstaan?

Ik heb geen idee meer wat ik moest doen..

Sowieso moest ik nog naar Dina deze week, maar ik zie er toch behoorlijk tegen op.

Ik weet niet of het iets ernstig is ,of dat ze mijn hulp voor iets nodig heeft, of dat ze wil weten hoe het met me is.

Dat laatste betwijfel ik, want dat zou ze echt niet willen weten denk ik.

Opeens begon m'n telefoon te rinkelen. Eigenlijk kan ik beter zeggen, het liedje locked out of heaven begint te spelen , want dat was het liedje wat Niall zelf had ingesteld op mijn telefoon voor als hij me belde, terwijl ik een keer niet keek.

'Babe? Ben je wakker ?' klinkt het voorzichtig als ik opneem.

'Natuurlijk ben ik wakker ! Anders kan ik toch niet opnemen ?' antwoord ik lachend.

'Good morning sunshine, goed geslapen ?' vraagt Niall lief, en de kriebels verschijnen weer in m'n buik.

'Ja hoor, maar het wakker worden was beter, omdat je me nu belt .' giechel ik, en hoor Niall grinniken.

'Sorry dat ik zo vroeg bel, het is hier al middag. Ik moest gewoon even je mooie stem horen. 'zegt Niall met een zucht.

'Ik mis jou ook Ni, heel erg. Laten we hopen dat je over 4 weken hier bent.. Dat lijkt me super.' zeg ik, en probeer Niall op te vrolijken.

'Mijn princess wordt 22, dat wil ik niet missen. 'lacht Niall .

'Niall ,22 is niks belangrijks hoor,niet zoals 25 of 20.' zeg ik dan.

'Amelia, jij bent belangrijk voor me. Dus ik zal proberen te komen, hopelijk hebben we dan een weekje vrij ofzo.  Je weet dat ik alles voor je over heb. ' zegt Niall, en ik voel tranen over mijn wangen rollen.

Ik mis hem zo..

'Ik hou van je Ni , zoveel..' fluister ik zacht.

'Ik ook van jou princess.. Vergeet dat niet he.' antwoord Niall lief.

Er klinkt geroezemoes op de achtergrond, en dan hoor ik Niall's stem ook wat terug zeggen, wat ik niet versta.

'Babe, ik moet gaan. Intervieuw nummer miljoen van vandaag..' zegt Niall verontschuldigend.

'Maakt niks uit Niall, ik hoor je snel weer hoop ik. Ik mis je, ik hou van je!' zeg ik, en probeer bij mijn eerste woorden van die zin niet te teleurgesteld te klinken.

'Ik hou van je Amelia, ik mis jou ook princess. Tot snel weer liefje.' zegt Niall voordat hij de verbinding verbreekt.

Ik zucht diep, gooi mijn telefoon neer op mijn bed, en verstop mijn gezicht in mijn kussen,voordat ik de kans krijg om te gaan huilen.

Wat zou ik graag dicht tegen hem aan zitten, of weer eens zijn tshirt aandoen, waarvan hij zou zeggen dat het mij toch beter staat dan hem, of gewoon in zijn armen in slaap kunnen vallen.

Nadat ik toch een tijdje gehuilt heb, droog ik mijn tranen, en met een diepe zucht stap ik uit bed, en besluit te gaan douchen.

Als ik gedoucht heb, doe ik mijn lievelings jeans aan, mijn oranje blousje, en doe mijn haar in een vlecht, voor ik naar beneden ga, mijn tas pak, en mijn flats aan doe.

Als ik dan in de spiegel kijk, doe ik nog een beetje mascara op, en dan pak ik mijn sleutels van mijn auto, voor ik naar buiten loop, en de voordeur achter me dicht doe.

In de auto besluit ik eerst even koffie te halen bij starbucks, voordat ik naar Modest door rij.

Nadat ik mijn caramel frapuchino bestelt, betaalt, en gekregen heb, loop ik door de drukke straten van Londen door naar het hoge gebouw van Modest, waarvan ik de letters en het logo al snel kan herkennen.

'Goede morgen Amelia, je komt voor Dina?' vraagt Livy, de baliemedewerkster, die vriendelijk naar me lacht.

'Goede morgen Livy. Ja, is ze er deze morgen?' vraag ik, en Livy knikt meteen.

'Ik zal Naomi-Leigh doorgeven dat je er bent. Loop maar vast door naar boven, je weet de weg.' zei Livy, terwijl ik knikte en de lift binnen liep, die later weer op de 5e verdieping stopte.

'Goede morgen Naomi-Leigh.' zei ik vriendelijk, en keek naar het meisje met het lange zwarte steile haar, dat verschrikt op keek, en me een blik gaf dat ik niks waard was.

Altijd leuk om Naomi-Leigh te zien, altijd weer leuk te weten wat ze van je vind.

'Dina zit al op je te wachten.' zegt ze , en kijkt me met een gemene lach aan.

Wat is hier aan de hand? 

Dit voorspelt niet veel goeds..

Ik loop ,nadat ik geklopt heb op de deur, Dina's kantoor binnen, en wacht beleefd tot Dina opkijkt.

'Goede morgen Dina. Je had gevraagd of ik langs wilde komen?' zeg ik beleefd, en Dina gebaard dat ik kan gaan zitten op de stoel waar ik naast sta.

'Dat klopt Amelia. Er zijn wat dingen waar ik het met je over wil hebben..' zegt Dina serieus, en ik voel meteen al dat het foute boel is...

[ A/N:

En hier is dan al weer het 14e hoofdstuk!

Ik wilde het niet te zielig maken, dus nu vertel ik jullie, het spannende deel is hierbij begonnen...

Weten jullie nog uit een paar hoofdstukken geleden, dat meisje Naomi-Leigh?

Nou, hier is ze weer hoor..

Ik wil jullie heel erg bedanken voor het grote aantal votes en read wat ik tot nu toe voor dit boek gekregen heb, ik kan het niet geloven, ik ben jullie zo dankbaar voor het lezen van dit boek, en voor het stemmen voor al mijn hoofdstukken!

Ik kan niet laten merken hoe dankbaar ik ben, dank jullie wel!

Jullie zijn geweldig, ik ben zo dankbaar voor al mijn trouwe lezers, en mijn lieve followers!

I love you all !

Votes, Comments, Follows, worden heeel erg gewaardeerd!

xx

Crissy}

Living A LieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu