Present, Mistaken Love (On-Going)

Chapter twenty four

Michelle's POV

Pagka alis ni Ate Andrea dali dali kong tinawagan si Kuya Ethan, hindi ko kasi alam kung nasaan siya.

After the call, I grab a taxi at pumunta sa museum na sinasabi nya.

"Wow, ang ganda naman dito" I mumbled as I was walking around this museum or art gallery

"hey" napatingin ako sa nagsalita, si Kuya Ethan, "kanina ka pa? sorry to keep you waiting"

"ah hindi po, kararating ko lang din. Kuya, do you really own this place?" then I look around kasi I'm really amazed, para akong nasa ibang mundo

"yeah, actually, this is Sofia's dream and I'm happy kasi natupad na iyon" then I looked at him, his eyes were sad...ung tipong sa sobrang kalungkutan eh hindi niya na magawang ngumiti ng totoo at maging masaya

"ano ka ba Kuya, wag ka na malungkot diyan. For sure, Ate Sofia is very proud with your success" sabi ko na lang while cheering him up, tapos as we walk around the place, pumukaw sa atensyon ko ang isang painting ng babae na tila nakatalikod at nakatanaw sa malayo

"yes, it's her" sabi ni Kuya Ethan, "I was deeply sad and depressed when she passed away, kaya pinaint ko na lang siya and made this as one of my best masterpiece"

ngumiti ako, "Ate Sofia would be very happy and I feel greatful kasi patuloy mo pa rin siyang minamahal, tho alam ko namang mahal natin siyang lahat pero syempre ibang klaseng pagmamahal ung nagmumula sayo"

bahagya siyang natawa, "you're being deep"

"wala naman Kuya, base lang yan sa observations ko" natutuwa kasi ako kapag inoobserbahan ko ang kilos at reaction ng bawat tao kasi in that way minsan matututo ka rin, "kain na lang tayo sa labas, my treat. Tsaka inutusan din ako ni Ate Andrea na mag grocery" pag-aya ko sa kanya, hindi rin naman siya tumanggi

dala ang kotse niya syempre siya ang nagdrive, nagpunta kami sa isang Italian restaurant...dinala kami ng waiter sa isang table for two, we're being asked by our orders and na-i-serve din ito agad

"you know, you've changed" sabi niya bigla

"Pero Kuya ako pa rin 'to, ung gusgusing bata na alagain ni Ate Sofia. Namimiss ko na nga siya eh, I got lost a contact from her nung nag-migrate kami sa Singapore. Naging busy kasi ako sa school and business ng parents ko kaya ayun, I never thought na hindi ko na talaga siya makikita" then I sighed

"she misses you too, kasi she keeps saying your name during her last nights" mariin niyang sabi kaya mas lalo akong napangiti

"mabuti Kuya at nagkita-kita tayo nina Ate Andrea"