Present, Mistaken Love (On-Going)

Chapter thirty two

Jake's POV

Kanina pa ko palakad lakad sa labas ng ER, hindi ako mapakali simula kanina. Tinignan ko ang mga kamay ko, puro dugo ni Mich.

Ilang sandali pa lumabas na rin ung doctor, "Doc, how is she?"

"She's fine. Its a good thing that she had undergone surgery, if not mahihirapan tayong isave siya lalo pa at nakabaon ng maigi ung bala sa liver niya. She's safe, the nurses were taking care of her now"

"thank you po" then he left, I felt relieved naman

Naramdaman kong nagvibrate ung phone ko kaya kinuha ko ito, it was Marcus, "hello? Marcus?"

"Hello?" nagulat ako nang kung sino ang sumagot, parang boses ng isang matandang babae

"Sino 'to?" seryosong tanong ko kasi bigla akong kinabahan

"Ah, tita ako ni Andrea. Ang sabi niya kasi magriring ung phone na 'to kaya sinagot ko"

They are safe too, mabuti naman. Nilagyan ko pala ng alarm ung phone ni Marcus, the moment na may ibang gumamit or sumakay nung van connected siya sakin then malalaman ko kung nasaan sila.

"Ah, I'm her friend po. I will text yoy the hotel and the address kung saan kayo magsstay, magkita na lang po tayo doon" I told her and hang up tapos tinext ko na sa kanya ung location

I bet successful din sina Tyla at Marcus, pero bakit ung tita ung sumagot? bakit hindi si Marcus?!

Anyway, bago ako umalis ng hospital nagpaalam muna ako kay Mich at sa mga nurses.

------

Ilang sandali pa nakarating na rin ako sa hotel kung nasaan sila, muli kong tinawagan ung phone at sa di kalayuan nakita ko sila

"Kamusta po?" pagbati ko sa kanila, nakita ko din ung pinsan ata ni Andrea, bugbog sarado kasi

"Naku iho, hindi namin alam ang gagawin. magiging safe ba kami dito?" tanong ng isang matandang lalake

"safe kayo dito. For now, pumunta po muna tayo sa kwarto niyo. Magpapatawag na lang ako ng medic para magamot siya"

Nang makapasok na kami agad kong tinawagan si Aki habang inaayos na nila ang kanilang mga sarili para makapag pahinga na sila.

tok tok tok

Napatingin ako bigla sa pinto, ang bilis niya naman ata. Pagbukas ko, "Mich? anong ginagawa mo dito?" gulat kong tanong sa kanya

"shit ka! iniwanan mo ko sa hospital" sambit niya habang iika ika kaya inalalayan ko siya

Iniupo ko muna siya sa sofa, "ayoko dun. atsaka sabi ng mga nurse good to go na ko, nasaan na sina Tyla at Marcus?"

"Iho? m-may---ay pasensya na, naistorbo ko ba kayo?" tanong nung tita ni Tyla

"ah hindi naman po. ano po un?" sambit ko

"Pwede ba tayo mag order ng pagkain?" nahihiyang sambit niya

"ah, sige po. ako na bahala. maghintay na lang po kayo sa loob" ngumiti na lang siya at pumasok na lang sa loob ng kwarto

tinignan ko si Mich, "they're safe but Tyla and Marcus is nowhere to be found"

"we have to look for them" tatayo na sana siya pero pinigilan ko siya

"with your condition? No. For sure naman kaya na nila sarili nila, they will call us kapag need nila ng tulong. For now, magpahinga ka muna at tatawag ako ng delivery" I told her, hindi na rin siya umimik