Bir kız düşünün zeki mi zeki,güzel mi güzel çok tatlı bir kız.En büyük hayalide BTS grubunun çıkış yaptığı şirkette seçmelere katılmak bir army olarak da en çok sevdiği kişi ile tanışmak.. J-hope tabiki....
3 kız arkadaş edinerek hayatını yeniden ya...
Ben Young Soo, 19 yaşındayım babam ölmeden önce dans kursuna gidiyordum.Babam ölünce annem beni terketti bende tek başıma yaşamak zorunda kaldım.Okuluma gidemiyordum çünkü çalışmak zorundaydım.En çok sevdiğim BTS den güç aldım.Her zaman onların ne kadar zorluk çektiklerini ama asla pes etmeyip başardıklarını aklıma getirdim ve güçlendim. Bu sabah da işe gitmek için hazırlanmaya başladım önce duş almak için banyoya girdim.Ardından kıyafetlerimi gitmeye başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ben) Spor ayakkabılarımıda giyip çıktım.Çalıştığım cafe evime yakındı bu yüzden yürüyerek gidiyordum.
Cafeye geldiğimde önlüğümü takıp garsonlara yardım ettim.Sipariş almak için gittiğimde yıllardır görmediğim annem gittikten sonra beni terk eden abimle karşılaştım.Adı da Young Nam.Hiç yüz vermeden devam ettim. Ben:Buyrun ne istersiniz?Menüye bakma fırsatı buldunuz mu? Nam:Ben iki tane kahve alıyım lütfen. Ben:İki tane kahve tabi hemen getiriyorum. Deyip siparişleri verdim.Gelmesini beklerken bende bir yandan düşünmeye başladım.Neden şimdi geldi?Neden yanıma hiç gelmedi?Neden beni aramadı?Neden iki kahve? +Siparişler hazır.Soo duymuyor musun? Ben:Hee e tabi götüreyim ben. Kahveleri götürürken küçük bir kız ortalıkta koşuşturuyordu.Elimdeki tepsi onun üstüne çarpmasın diye arkamı döndüm ki kız beni itti ve bütün kahve elime ve üstüme döküldü.Kızın annesi gelip bağırmaya başladı.Yetmezmiş gibi birde patronum geldi.Abim beni izliyordu.Patron elindeki kağıtları kafama vuruyordu bense elimi tutuyordum yanmıştım. Patron:Bugün neyin var senin ne oluyor? Ben:Özür dilerim gerçekten bilerek olmadı. Hala bağırıyordu.Abim gelse şimdi o da patronuma bağırsa ne güzel olurdu ama tabi olmıyacağı iç- derken abim gelip patronuma kafa attı.Beni de kolumdan çekip dışarı çıkardı. Nam:Neden sana bağırdığı halde konuşmuyor sadece susuyorsun? Ben:Belki de bunu öğrenecek kimsem olmamıştır. Biraz sessizlik olmuştu. Nam:Eline bakıyım çok yandımı? Ben:Gerek yok senin yüzünden şimdi gelecek bir işimde yok. Nam:Okumuyor musun? Ben:Hayır. Deyip gittim.Evime gelmiştim.Evim dediğimde öyle ağım şahım değildi.Ufak bir oda.İçeri girer girmez kapıya yaslanarak ağlamaya başladım.Hem kalbim hemde elim yanıyordu.Banyoya gidip ellerimi suyun altına tuttum.Daha da acıyordu.Ardından sudan çekip krem sürdüm.Sürdüktrn sonra sardım, abimi düşünerek ve aglayarak uyudum.Nefes nefese uyanmıştım.Kabus görmüştüm.Babamın ölmesi annemin gitmesi en değişik olanı ise abimin beni bırakırken söylediği kelimeleri görmüştüm."Senin yanına geleceğin ne zaman olursa olsun kaç yaşında olursan ol seni bulup sana bakacağım." Bu sözleri düşünürken yattım.Bu sefer kabus görmeden sabah uyandım.Saat 9'du.İş ise geç kalmıştım.Hemen üstümü giymek için dolabımı açtım ve elime ilk gelen şeyleri giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ben) Uzun kollu giymiştim.Nedeni ise şimdi elimdeki yanıkları patronum görse bağırmaya başlar yine.Hemen koşarak cafeye gittim.Cafeye girer girmez abimi gördüm.Uzun süre bakışmıştık. +Sok!Young Soo! Ben:Ee efendim? +Patron çağırıyor. Ben:Peki. Deyip koşarak patronumun odasına gittim.Bagirmisti inşallah dışarı ses çıkmamıştır diye düşünürken çıkarken karşımda abimi gördüm.Direk ellerime baktı bende ellerimi arkaya sakladım. Nam:Ellerin? Ben:Bir şey yok. Nam:Emin misin? Ben:Şimdi mi aklına geldim? Nam:Hep aklımdaydın. Ben:Emin misin giderken hiç öyle durmuyordu. Nam:İnsanlar değişiyor Soo. Ben:Haklısın insanlar değişiyor. İmalı imalı değiştiğimi söylemiştim.Tam giderken abim kolumdan tuttu açıdan inlemistim.O da bırakmıştı. Nam: Özür dilerim iyi misin? Ben:Değilim senin sayende isimde yok artık. Ağlayarak gitmiştim.Sokaklarda deli gibi dolaniyordum ki telefonuma mesaj geldi.Mesaj BİGHİT'tendi.Ben bir sene önce başvuru yapmistim.Gelin seçmelere diyorlardı.Cok heyecanlanmistim.Hemen eve gidip bir hafta sonra olacak seçmelere çalışmaya başladım.Aksam olduğunda yorulup uyumuştum.
