Το καλύτερο πράγμα που συμβαίνει όταν λες την αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να θυμάσαι τι έχεις πει. Σταματάς το μυαλουδάκι σου και βιώνεις Παράδεισο κάθε μέρα!
~The best thing about telling the truth is that you don't have to remember what you s...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Είδα ένα Παιδί
Είδα ένα Παιδί μοναχό σ' ένα καναπέ ν' ακούει τη μάνα του να πονά και να καταριέται τη ζωή της, γιατί ο άντρας της την εγκατέλειψε για μια άλλη γυναίκα.
Είδα ένα Παιδί να μεγαλώνει παρέα με τη μάνα του. Ο πατέρας του έκανε σχέδια μόνο για το επαγγελματικό του μέλλον. Ένα παιδί αόρατο μπροστά στον μπαμπά του, ο οποίος ήταν στα μάτια του ένας ζωντανός νεκρός.
Είδα ένα Παιδί λυπημένο και θυμωμένο να κάνει συνεχώς τον διαιτητή στους αιώνιους καυγάδες των γονιών του. Γονείς που τους ένωνε μόνο το βιοποριστικό, η αγάπη είχε χαθεί.
Είδα ένα Παιδί χωρισμένων γονιών να μεγαλώνει με τη γιαγιά και τους θείους. Όποτε του έκαναν την τιμή οι γονείς του το έπαιρναν μια στο ένα σπίτι και μια στο άλλο σπίτι, σαν έπιπλο, να στολίζει μια γωνιά.
Είδα ένα Παιδί να δέχεται αισχρή σωματική και ψυχολογική βία απ' τον πατέρα του και μια ασυγχώρητη σιωπή απ' τη μητέρα του.
Είδα ένα Παιδί ορφανό να μεγαλώνει με τ' αδέρφια του παρέα. Να βγαίνει στο μεροκάματο από κούνια για να βοηθήσει τη χήρα μητέρα του.
Είδα ένα Παιδί που έκλαιγε καθώς πλησίαζε σπίτι του. Γνώριζε πως ο αλκοολικός πατέρας του θα ήταν ακόμα στο σπίτι και θα χτυπούσε τη μάνα του. Γνώριζε πως, όταν θα περάσει το κατώφλι του σπιτιού, θα δεχόταν και το ίδιο κακοποίηση, όπως και το μικρό του αδερφάκι.
Είδα ένα Παιδί με γονείς πλούσιους και μορφωμένους. Ευτυχώς, που η μάνα του δεν παραμορφώθηκε από την πολλή μόρφωση και τον δελεαστικό πλούτο. Εκείνη στάθηκε «βράχος» δίπλα στο παιδί της. Ο πατέρας, απ' την άλλη, αντί για γλυκές κουβέντες και παιχνίδια, άφηνε τελεσίγραφα στο παιδί του τύπου «Γιατί μ' ενοχλείς!» και το πλήρωνε με την πλούσια τσέπη του για να το ξεφορτωθεί.
Είδα ένα Παιδί, κι αυτό χωρισμένων γονιών, να ακροβατεί ανάμεσα στην αθώα ψυχή του και τη διεστραμμένη λογική των ανθρώπων που το γέννησαν. Το είδα να δέχεται ενδοσχολική βία, να προσπαθεί να βρει ένα αποκούμπι πριν αποτρελαθεί.
Είδα ένα Παιδί με όνειρα μπόλικα φωλιασμένα στην ψυχή του. Οι πλούσιοι και μορφωμένοι γονείς του κατάφεραν να τα σβήσουν όλα αυτά τα αθώα όνειρα και να ποτίσουν την ψυχή του με τα δικά τους απωθημένα, μέχρι που μαύρισαν την ψυχούλα του.
Είδα ένα Παιδί που μεγάλωσε απότομα, γιατί έζησε πλάι σε ανεύθυνους γονείς κι έπρεπε μονίμως να επωμίζεται τις ευθύνες εκείνο.
Είδα ένα Παιδί που έβλεπε τη μητέρα του παράλυτη σε πνεύμα και σώμα. Δυστυχώς, δεν μπορούσε να την επισκέπτεται συχνά, γιατί νοσηλευόταν σε κέντρο αποκατάστασης στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα βλέπετε το κράτος δεν μας κάνει αυτήν την τιμή. Ο πατέρας του πάλευε μόνος του να μεγαλώσει αυτό το αθώο και άτυχο πλάσμα.
Είδα ένα Παιδί, παράλυτο κι αυτό σε σώμα και πνεύμα, όχι όμως, στην ψυχή. Πάλεψε γενναία όσο ζούσε. Δεν άντεξε, όμως την παράνοια του συστήματος υγείας στη χώρα μας και την «έκανε» για τον Παράδεισο.
Είδα ένα Παιδί, εμένα. Θεατής όλων αυτών των παιδιών που γνώρισα τα χρόνια που πέρασαν. Το λυπηρό είναι ότι ακόμα και τώρα, ως δασκάλα, συνεχίζω να βλέπω δυστυχισμένα παιδιά. Αντί οι μεγάλοι να φροντίζουν τρυφερά τους μικρούς, τους φορτώνουν καταθλίψεις με την πρώτη τους ανάσα.
Έτσι, έχω να πω στους γονείς, την επόμενη φορά που θα τα βάλουν με την άδικη τύχη τους ή με το κράτος που φταίει για όλα, ας ρίξουν μια ουσιαστική ματιά στα παιδιά τους. Είναι ευτυχισμένα; Γελάνε; Παίζουν με χαρά; Τραγουδάνε; Χορεύουν; Διασκεδάζουν και χαμογελούν με την καρδιά τους;
Αν όχι, τότε δεν έχουν δικαίωμα να ξανακατηγορήσουν κανέναν άλλον για την κατάντια ετούτου του κόσμου πέρα από τον εαυτό τους. Αν φυσικά τους απέμεινε ίχνος συνείδησης και ψυχής.
