Το καλύτερο πράγμα που συμβαίνει όταν λες την αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να θυμάσαι τι έχεις πει. Σταματάς το μυαλουδάκι σου και βιώνεις Παράδεισο κάθε μέρα!
~The best thing about telling the truth is that you don't have to remember what you s...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Κάποιος που ξέρεις πως πραγματικά σε νοιάζεται, αν σε δει ΠΟΛΥ θλιμμένη θα ρωτήσει τρεις φορές για την αιτία της θλίψης σου. Ο ίδιος, πάλι, αν σε δει ΠΟΛΥ χαρούμενη, το πολύ να ρωτήσει μια φορά ή και καθόλου για την αιτία της χαράς σου. Πόσο παράδοξο! Η χαρά θεωρείται δεδομένη. Δεν είναι. Πάντα μου έβγαινε αβίαστα να ρωτάω κάποιον τους λόγους που τον κάνουν χαρούμενο, το θεωρώ πιο σημαντικό σε πολλά επίπεδα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ενδιαφέρομαι και για τη θλίψη του.
Πολλές φορές, οι άνθρωποι δίνουν περισσότερη αξία στο "τέλειο" αποτέλεσμα μιας δράσης ή στον "τέλειο" άνθρωπο κι όχι στην εξελικτική πορεία της δράσης ή του ανθρώπου.
Δεν νομίζω πως το κάνουν γιατί δεν νοιάζονται πραγματικά, αλλά πιθανόν γιατί μεγάλωσαν σε μια κοινωνία που η χαρά θεωρείται δεδομένη και σημασία, τελικά, έχει μόνο το άψογο αποτέλεσμα.
We all have someone, who we know that he really cares about us. If he sees that you are very sad, he will ask you three times about the cause of your sadness. Again, if he sees you happy, he will ask you once or not at all for the cause of your joy. What a paradox! Joy is taken for granted. It is not. I always ask someone the reasons that make him happy, I find it more important on many levels, and that doesn't mean that I do not care about his sadness.
Many times people place more value on the "perfect" outcome of an action or on the "perfect" person, rather than on the evolutionary process of the action or person.
I don't think they do it because they don't really care, but probably, because they grew up in a society where joy is taken for granted and the most important is the "perfect result" in every level.
