▼dorito▼ [downevans texting|tamamlandı]

▼is that really what you think▼

. . .

. . .

"Tony lütfen bunu yapma." dedi Gwyneth Pepper'ın ses tonunda.

Robert bakışlarına ona aşıkmış süsü vererek kadının yanaklarını eline yerleştirdi. Ona yavaş yavaş yaklaşmadan önce Tony'nin sesinde konuştu. "Bunu yapmak zorundayım Pepps." Dudaklarının arasında milim kaldığında fısıldadı. "Seni seviyorum."

Birkaç dakika süren öpüşmenin ardından yönetmenin sesi duyuldu.

"KESTİK!"

Robert Gwyneth'den ayrılırken ona gülümsedi. Gwyneth de ona karşılık verip, "İyi iş çıkardın." dedi.

Robert omuz silkerek sırıttı. "Ne diyebilirim ki? Mükemmel olmanın artıları." Gwyneth hafifçe kıkırdadı. Sahne ile ilgili birkaç şey söylemeye başlamıştı ki arkasından öksürme sesi geldi.

İkisi de o tarafa doğru döndüklerinde öksüren kişinin Chris olduğunu anladılar. Gwyneth mahcup bir şekilde yeşillerle süslenmiş sahneden inerek Chris'in yanına ulaştı. Sesindeki samimiyet ile, "Özür dilerim Chris-"

"Ama bu işimiz. Biliyorum Gwyneth." dedi, mutluluğu gözlerine ulaşmayan gülümsemeyle. Gwyneth üstelemek istemedi. Aralarındaki ilişkiyi yeni öğrenmişti. Robert ile çok iyi arkadaş oldukları için ve bunca zamandan sonra onu anlıyordu, Chris'e bakışlarından anlamıştı. Hiç ihtimal vermemişti. Ama olmuştu. Arkadaşı için mutluluk duyuyordu. Chris'e başıyla selam vererek setten ayrıldı.

- - -

Robert bahçeye geldiklerinden beri konuşmamış olan sevgilisine baktı. 

Setin arka tarafında oyuncular için özenle süslenmiş bir bahçeydi burası. Birkaç çeşit ağaç vardı. Yürüme yeri hariç her yeri çimenler kaplamıştı. Kuşların sesleri kulakları dolduruyordu. Hafif bir rüzgar da onlara eşlik ediyordu. Güneş tam tepedeydi, sıcaklık çok olmamasına rağmen. Ilık bir hava vardı. Hava bahçeyi gözüne daha güzel göstermişti. Bahçenin bazı yerlerinde oturacak banklar vardı. Tam ortasında da küçük, samimi bir kamelya vardı.