İçimizde fırtınalar kopuyor, kimsenin bilmediği zaten en çok canımızı yakan sessiz fırtınalar sessiz çığlıklar değil mi?Kesik kesik çıkan nefesler... Aman kimse duymasın ağladığımızı. Sonra birine iyiyim dediğimizde o içimizdeki çığlığa ne demeli, susar mı o çığlık yada susturulur mu?
Sanmıyorum çünkü ben çok denedim ama ne yaptıysam susmadı. Dudaklarımızdan ne kadar iyiyim kelimesi dökülse de o çığlık her şeyi anlatıyor o hiç susmuyor. O sesi sadece kendimiz duyuyoruz adı üstünde ya zaten " sessiz çığlık ". İçimizdeki fırtına varya o hiç susmayacak. Sen iyiyim dersin ama o değilim der... Sen gülersin ama o bağıra bağıra ağlar çünkü o yalan söylemez. Onu senden başkası duymuyor, bilmiyor. O sessiz çığlıklar bazen dışa vurur ama bu sefer sen saklanırsın, kimse duymasın diye kesik kesik nefesini tuta tuta ağlarsın. İçimizde ki fırtınanın kuralıdır bu, ne dedim SESSİZ... Bazen boğulursun kendi fırtınanda nefesin kesilir, kendi çığlığında batarsın. Fırtınanda yardım çağırsan da kimse duymaz sesini yorulursun seslenmekten nefesin kesilir, çığlığında ne kadar çırpınsan o kadar batarsın. Kurtulamazsın...
ARKADAŞLAR, YAZDIKLARIM HAKKINDA NELER DÜŞÜNÜYORSANIZ LÜTFEN YORUM YAPIN ONA GÖRE DEVAM EDECEĞİM...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BATAKLIKTA ÇIRPINMALI MIYIM ?
RandomAslında kendi benliğinizi okuyacaksınız, çünkü ben bizi anlatıyorum. Ben içinizdeki kendi benliğinizim... ( Hikaye tamamen bana aittir, alıntı değildir. )