Ik word Ons

Hoofdstuk 7

POV Koen

het was al een tijdje gelden dat we terug kwamen van zee er was niet veel gebeurt maar daar komt vandaag verandering in.

We waren op Patrouille en waren gezellig aan het kletsen. plots werden we verstoord door dispatch :"DISPATCH BRAVO 210 assap naar de Molenstraat 33 er zou daar een melding zijn van een geweerschot." "BRAVO 210 voor DISPACHT wij gaan onmiddellijk ter plaatse " zei tineke. We stopten een paar straten voor de Molenstraat en deden onze kogelwerende vesten aan, daarna reden we verder. Toen we daar aankwamen liep Tineke voorop en ik legde mijn hand op haar schouder . ze keek om en ik knikte als teken van bevestiging toen we binnen kwamen in de kamer waar de dader was richtte hij zijn geweer onmiddellijk op ons, wij ook op hem. " Politie, leg uw wapen neer" riep ik door de kamer hij laadde zijn geweer en schoot.

POV Tineke

Koen lag op de grond ik wou het liefst in zijn armen neervallen maar dat kon niet . " Leg u wapen neer, NU of ik schiet" riep ik, dat leek hem te overtuigen, toen hij geboeid was en ik de ambulance had gebeld voor koen was de tweede ploeg er al om de man mee te nemen. ik liep naar koen en zag dat hij nog bij bewustzijn was . "Tineke " bracht hij er met een krak in zijn stem uit " de ambulance komt zo" Stelde ik hem gerust terwijl ik goed op de wonde drukte.

Toen ik Koen eindelijk mocht zien na zijn operatie kwam ik binnen en zag koen liggen met een verband rond zijn been -De plaats waar hij is geschoten- hij keek om en ik zag een lachje verschijnen waardoor ik ook moest glimlachen toen ik naar hem toe ging en hem een kus gaf kwam de dokter binnen. hij vertelde een heel verhaal maar het kwam er op neer dat koen geluk had gehad en morgen al naar huis mocht en over 2 weken mag komen werken. we hadden gevraagd of hij niet vroeger mocht komen en dat mocht maar dan wel alleen papier werk dus over 1 week zat koen weer op kantoor. ik bleef nog lang bij koen maar moest dan toch vertrekken. " morgen kom ik na het werk direct " zei ik een gaf hem een kus voor ik vertrok. toen ik thuis kwam en e had omgekleed in een iets chillere outfit aanhad had ik echt geen zin meer om te koken dus bestelde ik pizza ik pakte mijn fotoalbums uit de kast en zat er in te bladeren. Ik kwam foto's tegen van vroeger maar ook foto's van koen en mij maar toen ik een bepaalt boek opendeed kwam alles terug van die ene dag het waren foto's van mij op Bonita mijn oude verzorgpony ze was nogal pittig en op een dag ging ik een sprongetje nemen en toen viel ik met mijn hoofd op de balk ik had een hersenschudding en had 1 week in Coma gelegen ik hoorde alles nog toen ik in de coma lag en ik hoorde ook dat ik Bonita niet meer mocht zien en dat ik niet meer mocht rijden. toen ik toen wakker werd wist ik de dingen niet meer van alles daarvoor, alles van oor de val was weg na een tijdje kwam het wel terug gelukkig. toen werd ik uit gedachten gehaald door de bel "Pizza!" riep ik zowat door heel het appartement terwijl ik mijn pizza opat dacht ik na , ik dacht na over paarden. toen ik gevallen was, was ik 16 ik woonde dus al in Dilbeek en Bonita was toen nog maar 8 jaar dus normaal gezien zou ze nog moeten leven ik was vast besloten ik ging opzoek naar Bonita.

Het was de volgende dag en ik ging koen ophalen uit het ziekenhuis hij "liep" op krukken en ik lachte hem telkens uit als hij weer vloekte omdat hij het er zo lomp vond uit zien . We hadden besloten dat koen de eerste 2weken bij mij ging wonen zodat ik voor hem kon zorgen deze week had ik verlof maar daarna moest ik net zoals koen weer werken. Toen we bij mij thuis kwamen viel mij op dat hij zat te staren naar het grote kader op mijn muur, het was een collage van allemaal foto's van mij en koen "Aarde aan Baetens" zei ik terwijl ik met mijn vingers knipte hij keek. "het is echt mooi" zei hij terwijl hij me aankeek ik gaf hem een kus maar toen keek hij naar de fotoboeken op het salontafeltje en pakte er een .

POV Koen

Toen ik in het eerste fotoboek keek zag ik allemaal foto's van tineke haar familie de 2de allemaal foto's van mij een haar. maar wat er in het 3de stond begreep ik niet helemaal "Tinekeee?" vroeg ik op een vragende toon "ja? is er iets?" " ik wist niet dat jij hebt Paardgereden, Je hebt dat nooit gezegd" ik zag dat ze rood werd en tranen in haar ogen kreeg " kom is hier" zei ik op een rustige toon "die pony is Bonita, mijn oude verzorgpony ik heb haar 1 jaar verzorgt maar ik reed al 5 jaar paard toen ik haar begon met verzorgen" zei ze al veel rustiger dan daarvoor " Bonita was een nogal pittige merrie, toen ik een keer ging springen met haar nam ze de sprong nogal groot en ik verloor mijn evenwicht ik viel met mijn hoofd op de balk ik had een hersenschudding en ik heb 1 week in de Coma gelegen" ik schrok nogal van dat laatste "toen ik in de Coma lag hoorde ik mijn ouders zeggen dat ik niet meer mocht rijden en dat ik niet meer in de buurt van Bonita mocht komen. toen ik wakker werd ben ik ertegen in gegaan maar ze waren vastbesloten ik was hopeloos verdrietig en wou niks meer doen na een maand heb ik ermee leren leven en ging mijn leven verder, mijn leven zonder paarden, ik had altijd al een gemis gevoelt tot ik jou ontmoete toen vergat ik het en dacht ik aan jou maar toen ik deze foto's zag was het gemis terug" ik gaf haar een knuffel en toen we loslieten vertelde ze verder "ik zou graag Bonita gaan zoeken en dan zie ik wel wat er verder gebeurt" ik knikte en zei " als jij haar wil vinden zullen we haar vinden" ik zag een lachje verschijnen.

Hadden jullie dit verwacht van tineke?