Babysitting the bad boy's little brother

Κεφάλαιο 29

Είμαστε εδώ και μισή ώρα στο κλαμπ με τα αγόρια να μας έχουν κατσει στο σβέρκο. Δεν έχω μπορέσει να ανταλλαξω ούτε μια κουβέντα με τον Παναγιωτη γιατι τα αγόρια φρόντισαν να κάτσουν όλοι ανάμεσα μας οπότε εγώ ειμαι στην μια άκρη του τραπεζιού και ο Παναγιώτης στην άλλη.

Τα αγόρια μιλάνε ανενόχλητα και εγώ κάθομαι με σταυρωμένα τα χέρια και μια γκριμάτσα στο πρόσωπο και πίνω το ποτό μου.

Με πλησίασε ο Φοίβος και εγώ αμέσως απομακρύνθηκα αλλά εκείνος με σταματησε.

"Ρια σε παρακαλώ θα καταλάβεις κάποια στιγμή γιατί το έκανα αυτό. Δεν χαίρεσαι που είμαστε και εμείς εδώ. Τι θα έκανες μονη σου με τον φλωρ-" σταμάτησε όταν του έριξε ένα έντονο βλέμμα για αυτό που πήγαινε να πει " Παναγιώτη ήθελα να πω. Περνάω πολύ ώρα με τον Χρήστο" μουρμούρισε την τελευταία πρόταση και δεν είμαι σίγουρη αν έπρεπε να το ακούσω αυτό ή όχι.

Και μόνο το όνομά του κάνει κάτι στην κοιλιά μου. Αγνόησα το περίεργο συναίσθημα και γύρισα ελάχιστα να τον κοιτάξω.

Φαίνεται ένιωσα το βλέμμα μου γιατί εκείνη τη στιγμή γύρισε να με κοιτάξει και εκείνος και όταν οι ματιές μας συναντήθηκαν συναισθήματα πετάχτηκαν στην ατμόσφαιρα και κανένας από τους δύο δεν τολμούσε να γυρίσει το βλέμμα του...

Αλλά φυσικά δεν κράτησε για πολύ γιατί με σκουντηξε ο Φίλιππος για να με ρωτήσει κάτι. Όταν έσπασα επαφή με τον Χρήστο γύρισα να δω τον Παναγιώτη ο οποίος κοιτούσε μια εμένα και μια τον Χρήστο με μια περίεργη έκφραση.
----------------------
Η ώρα έχει περάσει 3 και παραδόξως είμαστε ακόμα στο κλαμπ αλλά φαίνεται ότι τα πράγματα είναι καλυτερα.( Μην ρωτήσετε πως δεν έχω ιδέα και εγω ακομα προσπαθώ να καταλάβω).

Ο Παναγιώτης φαίνεται να ανοίχτηκε περισσότερο και τωρα περνάει καλά με τα αγόρια μιλώντας και γελώντας για ούτε και εγω ξέρω τι.

Βλέποντάς το αυτό χαμογέλασα γιατί επιτέλους άρχισε να δένεται με ανθρώπους που ειναι πολυ κοντά μου. Εγώ μιλούσα με τον Φοίβο όταν ήρθε ο Χρήστος και είπε κατι στον Φοίβο κάνοντας τον να φύγει από δίπλα μου και έπειτα με πλησίασε.

"Θες να χορεψουμε;" είπε παίζοντας με το γιακά από το πουκάμισό του.

Τότε μου έδωσε την ευκαιρία να τον δω καλύτερα. Φορουσε ένα σκούρο μπλε πουκάμισο που τόνιζε τα μάτια του κάνοντας ακόμα πιο γαλανά όσο ότι ήταν και ένα μαύρο τζιν παντελόνι. Ήταν πανέμορφος.

Εγώ δίστασα αλλά όταν μου χάρισε ένα μικρό χαμόγελο πήρα το χέρι του και πήγαμε λίγο πιο μακριά για να χορέψουμε.

Μόλις ξεκινήσαμε να χορεύουμε εκείνος έβαλε τα χέρια του στη μέση μου και εγώ στους ώμους του χορεύοντας ένα έντονο τραγούδι.

"Ρια πρέπει να σου μιλήσω" είπε και με κοίταξε βαθιά στα μάτια.

Εγώ έχασα τη μιλιά μου και απλά κούνησε καταφατικά το κεφάλι μου.

"Δεν μου το κάνεις και πολύ εύκολο έτσι όπως με κοιτάς ψυχή μου" είπε και εμένα η κοιλιά μου έκανε πάλι κάτι περίεργα πράγματα και τα μάτια γουρλωσαν ελαφρά. Όταν κατάλαβε τι είχε πει γουρλωσαν και τα δικά του μάτια και έγινε ένα ελαφρύ κόκκινο στο πρόσωπο.

"Εεε ε-εγω η-η-ηθελα να πω...Π-πρέπει να βγω λίγο εξω" είπε γρήγορα και χωρίς να προλάβω να πω τίποτα άλλο έφυγε τρέχοντας σχεδόν προς την έξοδο του κλαμπ.

Εγω καθόμουν και απλά τον κοιτουσα  να φεύγει για λίγο μέχρι που με πλησίασε ο Φοίβος και με ταρακούνησε για να με δει.

"Ρια! Ρια τι εγινε; Γιατι έφυγε έτσι ο Χρήστος; Ρια τι εγινε;" μου είπε ο Φοίβος και με κοίταξε με ανησυχία.

Εγώ απλά τον κοίταξα και άρχισα να τρέχω προς την έξοδο για να βρω τον Χρήστο. Μόλις βγήκα από την πόρτα κοίταξα τριγύρω και εκεί τον είδα.

Να φιλιέται με μια κοπελα σε ένα παγκάκι. Ένιωσα την καρδιά μου να πέφτει στα πόδια μου και να σπάει χίλια κομμάτια. Δάκρυα απειλούσαν να πέσουν απο τα μάτια μου αλλά δεν θα του δώσω αυτή την ευχαρίστηση.

Γύρισα αμέσως μέσα στο κλαμπ και πλησίασα με γρήγορα βήματα το τραπέζι αρπάζοντας την τσαντα μου και χωρίς λέξη παραπάνω έφυγα ξανά.

Όταν βγήκα έξω πήρα μια βαθιά ανάσα και έψαξα με τα μάτια μου για ένα ταξί για να με πάρει από εδώ όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αλλά τα μάτια μου με πρόδωσαν και γυρισαν να κοιτάξουν πάλι το αγορι που τελικά μάλλον μου αρέσει.

Ήταν ακόμα εκεί με αυτή. Και τώρα μιλούσαν. Δεν μπορούσα να δω το πρόσωπο του Χρήστου.

Από πίσω μου άκουσα κάποιον να φωναζει το όνομα μου και γυρισα να δω τον κάτοχο της φωνής που δεν ήταν άλλος από τον Παναγιωτη.

"Ρια τι έγινε είσαι καλα;" μου είπε δυνατά και γεμάτος ανησυχια.

Τουλάχιστον κάποιος νοιάζεται

Φαίνεται όμως ότι ο Παναγιώτης τράβηξε την προσοχη απο κάποιους περαστικούς αλλά και αυτη του Χρήστου και της κοπέλας.

Εκεινη τη στιγμή τα νεύρα μου χτύπησαν κόκκινο και έκανα κατι που δεν θα το έκανα κάτω από άλλες συνθήκες.

Άρπαξα το πρόσωπο του Παναγιώτη και τον φίλησα.
~~~~~~~~~~~~~~~~•
Heyyy guys....ελπιζω να σας αρέσει 💜