Last Tear | L.H | Dutch

•Prologue•

•I feel like we're as close as strangers•

''Dat wordt dan vijf euro twintig, alsjeblieft.'' zegt de cassière. Ik haal het geld uit mijn broekzak en geef het geld aan de cassière. ''Dank je wel, wil je de bon?'' vraagt ze glimlachend. Ik schud mijn hoofd en doe mijn boodschappen in een plastictasje. Ik loop vervolgens de winkel uit en dan begint het hard te regenen.

Damned.

Ik doe mijn capuchon op en ren dan naar een plaats met een onderdakje waar ik kan schuilen voor de regen. Tot overmaat van ramp vallen al mijn boodschappen uit het plastic tasje. De volgende keer moet ik een boodschappentas kopen voor de stevigheid. Ik stop met rennen en raap alle boodschappen op. Helaas zijn de eieren gebroken en laat ik die op de grond liggen. Net dat ik mijn zak chips wil oprapen, is iemand voor mij. ''Hé!'' roep ik. Ik kijk diegene recht in de ogen aan en damn wat heeft hij mooie ogen. Wat me ook opvalt is zijn lip piercing.

''Laat me je helpen,'' zegt hij en hij pakt de rest van mijn boodschappen en knikt dan kort naar een zitplaats waar we kunnen schuilen. Ik knik en ren er met hem naar toe. Hijgend laat ik de spullen neer op een bankje. De onbekende jongen doet hetzelfde. Hij veegt zijn handen aan zijn broek en kijk dan naar de regen die met pijpenstelen naar beneden valt. ''Wat een klote weer hè?'' Hij kijkt glimlachend naar mij. Ik heb geleerd van mijn moeder dat ik niet met vreemde jongens en mannen mag praten, maar voor deze jongen maak ik een uitzondering. Ik knik verlegen en kijk dan op mijn mobiel hoe laat het is. ''En?'' Ik kijk raar op naar de jongen. ''Hoe laat is het?'' vraagt hij nadat hij mijn verwarde gezicht ziet.

''Oh, het is euh,'' ik werp een snelle blik naar mijn mobiel. ''Half vier 's middags,'' zeg ik dan. Hij knikt dan en houdt zijn handen vast achter zijn rug. Hij ijsbeert een beetje heen en weer. ''Dus, wat is je naam?'' Hij kijkt me diep aan. Ik word er nogal nerveus van en kijk snel weg. ''Ik ben euh Sydney,'' antwoord ik zonder hem aan te kijken. ''Nice, zoals de stad Sydney in Australië?'' vraagt hij. ''Ja,'' ik voel dat ik rood begin te worden. ''Cool, ik ben Luke, Luke Hemmings.'' Hij steekt zijn hand uit. Ik steek ook aarzelend mijn hand uit en schud dan zijn hand. ''Ik heb je niet eerder in Woodstock gezien, aangezien dit een klein dorpje is ken ik zo wat bijna iedereen hier,'' zeg ik.Het verbaasd me dat ik nu degene ben die iets begint te zeggen. ''Nou, dan ken je dus nog lang niet iedereen in Woodstock,'' knipoogt hij. Ik begin weer rood te worden en sta met mijn mond vol tanden.

Ondertussen stopt het met regenen en begint de zon te schijnen. ''Maar eh, woon je hier nog ver vandaan?'' vraagt hij nadat hij naar de zon keek. ''Mwah zo'n vijf minuten lopen,'' antwoord ik mijn schouders ophalend. Hij pakt de boodschappen van het bankje en houd de spullen vast in zijn armen. ''W-wat doe je?'' stamel ik. ''Wijs me maar de weg naar jouw huis, je kan deze spullen toch niet zelf alleen dragen?'' hij knipoogt naar mij. ''N-nou.. Het hoeft echt niet hoor.'' Ik probeer de spullen van zijn armen en handen te halen maar hij drukt ze nu stevig tegen zich aan. ''Nee nee nee,'' hij schudt zijn hoofd. ''Een échte heer helpt een dame, no matter what. En toevallig ben ík een heer en jíj een dame.''

''M-maar..'' ''Als jij de zakken chips en drinken vasthoudt, kunnen we zo naar jouw huis lopen.'' onderbreekt hij mij. Ik doe met tegenzin wat hij zegt en pak dan de spullen. We lopen naar mijn huis, wat snel gaat. Ik doe de deur open als we er zijn. Ik neem de spullen over en leg hem dan op een tafeltje in de hal. ''Nou.. Luke bedankt voor je hulp, ik waardeer het erg. Als er iets is wat ik terug kan doen?'' vraag ik. Hij streelt met zijn duim over zijn kin en kijkt nadenkend naar boven. ''Ja,'' zegt hij dan. ''Nou?'' ik wacht geduldig af op zijn antwoord.

''Twee woorden, jouw nummer.'' hij grinnikt. ''M-mijn nummer? Je wilt mijn nummer? Ik ken je net pas,'' stamel ik. Hij draait een rondje. ''Zie ik eruit als een pedo?'' hij pruilt zijn lippen. Ik lach en schud mijn hoofd. Hij pakt zijn mobiel en geeft hem aan mij. Ik rol met mijn ogen en zet mijn nummer er met tegen zin in.

Er is wat met deze jongen.

•

•

•