Last Tear | L.H | Dutch

•Chapter Five•

•People call that a cliché story, darling•

Sydney's POV.

''En heeft iemand nog vragen over... SYDNEY!'' Ik schrik op en zie een boze docent naar mij staren. Iedereen van de klas draait zich om en kijken dan vervolgens ook naar mij. ''J-ja?'' stamel ik. ''Let je wel op?'' vraagt de docent. ''J-ja,'' stamel ik weer. De docent kijkt me achterdochtig aan en draait zich weer om op weer iets op het bord te schrijven. Ik zucht en ga recht op zitten om goed op te letten.

In de pauze loop ik in mijn eentje naar mijn kluisje en pak mijn jackje, omdat ik het koud heb. Ik doe mijn kluisje dicht en loop naar een automaat waar crackers, koek et cetera in zitten. Ik pak mijn geld uit mijn broekzak en doe het in de vakje waar je je geld in moet doen.

Ik kijk wat ik wil en druk vervolgens op een cijfer. Ik kijk langzaam hoe het koek naar beneden valt en pak hem dan uit de automaat.

Ik loop naar buiten omdat het in de aula erg druk is. Als ik buiten ben zie ik allemaal van die tutjes, inclusief Katherine, bij iemand staan. Ze giechelen en doen erg flirterig. Ik rol met mijn ogen en schud mijn hoofd, het is vast en zeker weer zo'n player die denkt dat hij alles is.

Ik ga op een bankje zitten, maak de verpakking van mijn koek open en gooi de verpakking vervolgens weg. Ik pak mijn mobiel er bij en eet de koek langzaam op terwijl ik door mijn Twitter scroll.

''Hey lekkerding,'' hoor ik een bekende stem. Ik kijk op en zie mijn vriendje, ja Luke, voor mijn neus staan met een paar bitches achter zich staan. Ik kijk Luke met grote ogen aan. ''Lu...'' ''Oh mijn God, Dylan ken jij Sydney?'' onderbreekt de grootste bitch die er is, jawel, Katherine.

''Katherine wat the fuck doe jij hier?'' vraag ik haar. ''Ik heb ook pauze?'' zegt ze. Ik kijk Luke boos aan. Waarom noemde Katherine Luke Dylan? Wow drie namen op een rij. En de belangrijkste, WAAROM is LUKE in hemelsnaam HIER?

''Dylan wil je mijn nummer misschien?'' Allison, een schoothondje van Katherine, knippert overdreven met haar ogen. Ik zie dat Luke met zijn ogen rolt. ''Ahum, Dylan? Kan ik je even spreken?'' vraag ik boos. ''Of course, schoonheid.'' antwoordt hij grijnzend.

''Dames, ik spreek jullie een ander keer weer.'' zegt Luke en hij knipoogt naar de bitches, inclusief Katherine erbij. Ik voel jaloezie maar laat het zakken. Ik weet dat Luke niet zo is. Denk ik.

Ik pak Luke's hand en sleep hem mee naar het hek buiten de school. ''What the fuck was dát?'' vraag ik boos. Luke pakt mijn handen vast en kijkt mij lief aan. ''Het was een grapje,'' fluistert hij in mijn oor. Ik voel dat ik bloos, want zijn stem is zó sexy.

''Waarom de naam Dylan?'' vraag ik. ''Want Luke is jouw gay bff weet je nog? Straks vertelt Katherine dat aan jouw ouders.'' Daar heeft hij gelijk in.

''Wat doe jíj hier? Ik zei dat je niet moest komen en vooral niet in de pauzes,'' sis ik. ''Ik miste je,'' hij pruilt zijn lippen. ''Ga alsjeblieft niet meer tijdens de pauzes komen, alsjeblieft.'' smeek ik hem. ''Ik beloof niks, misschien ben ik er morgen weer, wees gewaarschuwd.'' Hij knipoogt. ''Luke ik meen het.'' zeg ik serieus.

''En ik meen het ook,'' grijnst hij. Ik rol met mijn ogen en hij geeft me een knuffel.

''Sukkel,'' mompel ik.

•

Eindelijk gaat de bel. Ik pak mijn spullen in mijn tas en ga met een loop-ren pas het lokaal uit. Ik bots tegen Katherine aan en ze kijkt me chagrijnig aan. Ik loop door en ben uiteindelijk bij mijn kluisje. Ik verwissel mijn boeken, pak mijn tas en doe mijn kluisje weer dicht.

Als ik naar buiten ga zie ik gelukkig geen Luke Hemmings staan. Ik loop naar de fietsenstalling en pak mijn fiets.

-

Als ik thuis ben zet ik mijn fiets in de schuur en loop mijn huis binnen. "Ben thuis!" roep ik. Niemand geeft antwoord, zoals gewoonlijk. Ik zucht en ren de trap op om vervolgens naar mijn kamer te gaan.

Als ik mijn kamer binnen kom werp ik een blik op de klok en zie dat het pas vier uur is. Ik besluit om mijn huiswerk te maken.

Zodra ik klaar ben met huiswerk en al die shit, hoor ik getik op mijn raam. Ik loop verbaasd naar het raam en op dat moment wordt er een steen tegen mijn raam aangegooid. "What the fuck?" Ik maak met mijn eigen risico het raam open.

Ik kijk naar beneden en zie Luke. "Luke!?" roep ik. Godzijdank zijn mijn ouders nog niet thuis, maar Katherine kan elk moment thuis komen. "Hey Sydney, wil je de deur open maken?" vraagt hij lief. "Wat doe je hier!?" Roep ik, zijn vraag negerend. "Ik mis je." Hij pruilt zijn lippen.

Ik rol met mijn ogen. "Dit is echt zó cliché, ik heb je vandaag nog gesproken." "Cliché hoort nou eenmaal bij de relatie tussen Luke Hemmings en Sydney Wilson," grijnst hij. Ik schud mijn hoofd lachend en loop van het raam weg.

-

Ik geef Luke een knuffel zodra ik de deur geopend heb voor hem. We lopen, of beter gezegd rennen, de trap op. Als we in mijn kamer zijn gaan we op mijn bed liggen, kijkend naar de saaie witte muren.

"Dus... Cliché, huh?" begint Luke. "Ik háát cliché verhalen. Het is gewoon zo voorspelbaar. Zoals in films dat de nerd en populaire iemand elkaar haten en uiteindelijk verliefd worden, of gewoon in die richting. Je weet het einde gewoon. Het einde is bij cliché films altijd dat ze nog lang en gelukkig samen leven." mopper ik.

Luke pakt mijn hand vast. "Ik hoop dat dat ook bij ons eindigt," mompelt hij.

Ik ook.

•

•