•If lying was a crime, we would be all in jail•
Luke's POV.
Het is al bijna een jaar geleden dat ik werd opgepakt en dat Sydney en ik elkaar twee maanden kenden.
Ik weet niet of we nog steeds hebben, maar zij blijft altijd, maar dan ook altijd, in mijn hart.
De politiemannen wisten helaas dat ik drugs gebruikte en vroegen allemaal met wie ik dealde. Toen ik geen antwoord gaf, lieten ze me in een gevangenis zitten.
En nu, een jaar later, zit ik hier nog steeds. Ik haat mijn leven, it sucks. Iedereen is me vast vergeten en leidt nu zijn eigen leventje. Ik hoop ook stiekem dat Sydney dat doet want ik wil niet dat ze de hele tijd zit te piekeren over wat er met mij, gebeurd is. Ik wil dat ze gelukkig wordt met een andere jongen.
"Hemmings, hier is je eten." Ik kijk op en zie Ben, een man die het eten rond brengt. Ik knik en hij duwt het bord langs het luikje. Ik bedank hem met een zwakke glimlach en pak het bord met plastic bestek aan.
"Leuk, weer aardappelpuree." zucht ik sarcastisch. Terwijl ik het met tegenzin op eet denk ik weer na.
"Hemmings, wat kijk je zo depressief." Ik kijk weer op en zie dit keer Will, een man van ongeveer een jaar of 25 die de gevangenen in de avond controleert. Hij is een aardige man en kan goed luisteren, ookal mag hij geen gesprekken met gevangen mensen voeren.
"Ik haat mijn leven." Ik haal mijn schouders op. "Ik wil niet zo leven," ga ik verder. "Sydney is me vast allang vergeten en mijn vrienden vast ook. Het is mijn eigen schuld dat ik stiekem drugs dealde, anders zouden ze me denk ik allang uit hebben gelaten."
Will kijkt me aan en knikt aandachtig. "Maar, Hemmings wees blij dat je teminste niet naar een kliniek hoeft." "Misschien was dat wel beter dan dit," mompel ik.
"Wat wil je nu doen?" Vraagt Will. "Dat is het probleem, Will. Ik kan NIKS doen." roep ik. "Ssh, ik ga je proberen te helpen oké?" Sust hij.
"Nee, bespaar je moeite Will. Ik wil niet meer zo leven, voordat je het weet ziet die vader van Sydney me weer vrij rond lopen en belt hij de politie op." Zeg ik nijdig. "Of dan kom ik vrij, zie ik mijn vrienden en kennen hun mij niet eens meer. Of dan zie ik Sydney met een nieuwe vriendje verliefd hand in hand lopen. Ik wil niet in een wereld zonder Sydney of mijn vrienden leven."
"Dan, Hemmings, zit er nog maar één ding op." verteld Will langzaam.
Ik begrijp hem en knik.
"Zelfmoord."
JE LEEST
Last Tear | L.H | Dutch
Fanfiction*Warning: Triggering! D.w.z een zielig/emotioneel verhaal! Als je er niet tegen kunt ( of wat anders ) Lees dit dan niet :'-). Bevat ook -Scheldwoorden- * Samenvatting staat in het begin van het boek. Dit verhaal is zelf verzonnen bij mij, ik waard...
