Last Tear | L.H | Dutch

•Chapter Four•

•It's not a secret that I'm just a reject•

Sydney's POV.

''Stelletjes vieze vuile tieners!'' roept er een man naar ons. Luke en ik lachen ons dood en rennen naar Luke's ''huis''. We hebben eieren gegooit op de man zijn auto en wc papier over zijn huis heen gegooit, omdat we ons verveelden.

Zodra we er bijna zijn regent het hard. Luke stopt met rennen en ik kijk hem vragend aan. ''Weet je wat er op mijn bucketlist staat?'' vraagt Luke. ''Luke.. Zeg dat maar wanneer we binnen zijn.'' zeg ik. ''Op mijn bucketlist staat kussen in de regen. En kijk nou eens, het regent.'' Hij negeert me en kijkt naar de lucht terwijl er regendruppels op hem vallen.

''Dus, kus me.'' Hij pakt mijn rug, duwt me dichter naar hem toe en kust me zacht.

Ik kus hem terug en glimlach. ''Ik houd van je,'' fluistert hij. ''Ik houd van je,'' fluister ik hem na. We hebben al bijna één maand verkering. De tijd gaat snel en ik heb al bijna mijn eindexamen. Mijn ouders en Katherine weten niks over het feit dat ik een vriendje heb, gelukkig maar.

•

We lopen naar binnen en zien geen Bethany, Davy of Jacey in de buurt. ''Ze zijn volgens mij aan het werken.'' zegt Luke. Ik knik en ga op Luke's bed liggen. ''Dus, je hebt bijna je eindexamen, huh?'' Luke komt naast mij liggen, maar hij valt bijna van het bed af omdat het een smalle eenpersoonsbed is.

''Jep,'' antwoord ik. Ik schuif een stukje op en zucht. ''Wat ga je doen na je middelbareschool?'' vraagt Luke terwijl hij opschuift. ''Ik ga denk ik toerisme studeren.'' antwoord ik simpel.

''Toerisme, huh? Wat leuk.'' Hij grijnst. ''Ga je veel reizen? Met de toeristen op toer?'' ''Ik denk het niet, ik denk alleen gewoon dingen regelen op kantoor of zo iets.'' antwoord ik.

''Aha.'' Luke glimlacht. ''Weten je ouders en Katherine nog steeds niet dat je een relatie hebt met een sassy boy?'' Hij grijnst. Ik rol met mijn ogen en schud lachend mijn hoofd. ''Nee en als ik het vertel krijg ik vast huisarrest en moet ik denk ik mijn mobiel en laptop inleveren.''

Ik laat mijn hoofd op Luke's arm rusten en doe mijn ogen dicht. ''Luke, hoe laat is het?'' vraag ik nog met mijn ogen dicht. ''Half vijf.'' antwoordt hij. Ik schiet overeind. ''Wát!?''

''Hoe laat moest je thuis zijn?'' vraagt Luke. ''Eh NU.'' Ik stap het bed uit en pak mijn tas. ''Ik spreek je wel op WhatsApp?'' vraagt hij. ''Jep,'' zeg ik.

Voordat ik naar buiten loop pakt Luke mijn arm beet. ''Luke laat me los ik kom te laat.'' zeg ik. ''Je vergeet nog iets,'' hij pruilt zijn lippen. Ik rol met mijn ogen en ga op mijn tenen staan. Ik geef hem een kus en trek me terug.

''Ik houd van je,'' fluister ik en ik loop weg.

•

Ik open de deur zachtjes en hoor mijn mobiel af gaan. Als ik de deur dicht doe hoor ik voetstappen. Ik kijk op en zie mijn vader met zijn mobiel aan zijn hand. ''Waar was je!?'' roept hij streng. ''Bij een vriendin,'' lieg ik.

''Sinds wanneer heb je vrienden?'' Ik kijk naar de trap en zie een bitch, ik bedoel mijn zus, naar beneden lopen. Ik wil haar grijnzende lelijke kop eraf rukken. ''Ja, ehm..'' mompel ik. ''Je hebt huisarrest, begrepen? Één week moet je thuis blijven na schooltijd.'' zegt mijn vader.

''Ja vader.'' zeg ik braaf en ik ren naar boven en duw Katherine aan de kant. Gelukkig heb ik mijn mobiel nog. Als ik in mijn kamer ben doe ik de deur op slot en ga op mijn bureaustoel zitten. Gelijk krijg ik een berichtje van Luke.

Luke: Ben je goed thuisgekomen? Hebben je ouders wat gezegd? Heb je huisarrest? Mobiel in moeten leveren?

Luke: Zeg niet dat je je mobiel in moest leveren.

Luke: SYDNEY!!

Luke: Omg je bent wel thuis toch.

Luke: Ik hoop dat ik nu niet een berichtje naar je vader stuur.

Luke: Dat zou echt awkward zijn.

Luke: Hallo meneer Wilson. Als u dit leest, ik ben homo en heb een vriendje. Ik ben de beste vriend van Sydney, maakt u maar geen zorgen.

Ik grinnik als ik de berichten lees.

Ik: Maak je maar geen zorgen, ik ben Sydney. Ik heb wel één week huissarrest, jouw schuld. Nee grapje maar we kunnen niet meer afspreken.

Tot mijn grote verbazing reageert Luke heel snel en krijg ik al gauw na een paar seconden een bericht van hem.

Luke: Ik maakte me al zorgen :-( En wie zegt dat je niet meer kan afspreken? Je kan toch ontsnappen, zoals de vorige keer. ;-)

Aww hij maakte zich zorgen.

Ik: Toen ik bijna gesnapt werd door Katherine? Nee dank je.

Vorige week ging ik weer een actie doen om in de avond het huis uit te glippen, maar Katherine ontdekte dat en vroeg wat ik deed. Ik loog over dat ik iets vergeten was in de schuur en kwam er mee weg.

Luke: Zijn jij en Katherine op dezelfde tijden uit?

Ik: Nee zij is altijd later dan ik.

Luke: Heeeey. Ideetje :-) Ik ga jou ophalen en naar huis brengen, oké?

Wow noway.

Ik: Straks ziet een van die schoothondjes van Kath dat en vertellen ze dat tegen haar en krijg ik meer problemen.

Luke: Hmm. Oké.... Maar Bethany, Davy en Jacey zijn thuis. We gaan pizza halen. Ik spreek je vanavond wel.

Ik: Oké

Luke: Ik houd van je.

Ik: Ik ook van jou.

Je denkt vast van, als je een stelletje bent waarom stuur je dan niet gelijk een hartje of een zoen smiley of zo iets? Nou Luke en ik houden daar niet van.

''Oké nu hopen maar dat hij mij morgen niet ophaalt.'' mompel ik. Hij kent mijn hele rooster uit zijn hoofd, dus ik hoop maar dat hij gewoon thuis blijft en mij niet komt ophalen.

•

•