Baek Seung Jo'nun Günlükleri

Baek Seung Jo'nun Günlükleri Bölüm 3

Bölüm 1

Son birkaç ayı o çocukla yaşayarak geçirmişim gibi görünüyor, hayır, ya da şöyle söylemeliyim onun benim için halihazırda bir bela olarak mı aldım? Ke ke! =)

Okul yüzünden bizim buluşma şansımız arttı.

Bir gün ben karın ağrısı yüzünden tuvaletteydim, fakat onun şarkısını kapının önünden dinleyebilirsin.

Yardım edemem fakat onun içeride ne yaptığını merak ediyorum, dışarı çıkmak istemiyor mu? Gerçekten…

Bu yüzden bugünden itibaren,

Ondan önce banyoyu kullanmak için daha erken kalkıyorum.

Bu gerçekten sinir bozucu!

Niçin onun dişfırçası benimkiyle birlikte aynı yerde ?

EunJo bile bu durumdan rahatsız olurdu.

Ben diş fırçasını bir araya yerleştirirken geçmişten çok tuhaf bir his duydum, bu şimdi bana yabancı hissettiriyor.

Bizim evin adresini bile bilmiyorum, bu çocuklar merhaba diyerek el sallıyorlar.

Eğer ben bilmiyormuş gibi davranırsam, ve tebrik etmezsem,

kesinlikle annemin dırdırlarını dinlemek zorunda kalacağım;

eğer onunla beraber okula gitmezsem,

annemin dırdırlarını dinlemek zorunda kalacağım;

eğer geri dönmezsem ve karanlıkta yürüyerek onu almaya gitmrzsem,

annemin dırdırlarını dinlemek zorunda kalacağım;

bu çocuk yüzünden, annemin bütün dırdırlarını dinlemek zorundayım ki bu eskiden gerekmezdi, o bunu biliyor!

Bayan Bela Oh Ha Ni!

Onun EunJo ile inatlaşma sesleri,

Merdivenlerden yukarı aşağı inme seslerini,

Annemle onun sohbet sesleri

Bütün bu gürültüler yüzünden benim evim bir karmaşa içinde.

Ha Ni’nin çeşitli sesleri yüzünden ben kulaklarımı dikeceğim.
Bölüm 2

Öyle mi?

Ne zamandan beri, azar azar, bu çocuk aileyi sevmeye başladı?

Bu an öyleydi biliyorum, bu çocuk benim etrafımdayken beni kandırdı.

Ona yardım edemem ama onun yüzünü sıktım,

Ben onun yüzünü sıktığım an, ben azıcık panik – telaş- hissettim.

Benim için başkalarıyla vücut teması kurmak kolay olmaz,

Ama ben niçin ellerimi ona uzatmaya yeltenmiştim, bu an çok doğaldı.

EunJo’nun kabul edilme oyunu başlamış gibi mi görünüyor?

Acılı bir çığlıkta iken, onun ifadesi çirkinleşti, fakat bir an, ben onun küçük şirin bir kız çocuğu olduğunu düşündüm.

“Pu” güleceğimden korkuyorum,

Kendimi engellemek için yüzümü ona döndüm, ve o çok an sırasında, BEN FARKETTİM BİZİM KALPLERİMİZ YENİDEN ÇOK YAKIN!

Sanki serin bir sonbahar rüzgarı esiyor gibi hissettiriyor.

Oh Ha Ni ile ilgili karar verirken, Boong Joon Gu ilk önce davrandı, neden bilmiyorum ben biraz kızdım.

Benim kesinlikle onunla ilgili planlarım yok.

Önemi yok, BEN HALA OH HA Nİ’yi DÜŞÜNÜYORUM, hayatımı karıştırıp sinirimi bozsa da.

O an o ikisini savaştaki mücadeleyi kazandıkları için birbirlerini kucaklarken gördüğümde,

“Bu ne, Bu durum ne?”

Benim kalbim biraz acıdı.

Niçin? Kalbimin bir şeylere bağlı olduğunu hissettim,

Bir an Yaz gökyüzünde gök gürültüsü gibi,

Duygusal olarak aniden griden uzaklaşıyor.

Bütün bunların benimle hiçbir ilgisi olmamalı!

İlk zamanlarda bir şeyler için uğraştım.

Boong joon gu bakarken, biri öfkesi yüzünden ciğerlerini yırtarak çığlık attı,

Ben duygusal olarak yardım edemem, ama daha iyiye dönebilir.

Balkabağı kafa Ha Ni çubuğu bana getirdi, buna rağmen onun için hala anlam ifade etmiyor, fakat kalbi hala aynı,

Niçin bu beni oldukça mutlu hissettirdi?

Son zamanlarda, biz diğerleriyle buluştuğumuzda biz bir hareket görmedik, Niye bilmiyorum ama sanki bir şey kalbimi sıkıca tuttu.
Bölüm3

Ha Ni bacağını yaralasa da oturma odasında yürüdü, kızardı, o her şey için en iyisini yapıyor, buna rağmen hiçbir şey onu en iyi yapmıyor.

Yalnızca annemin okula gitmesi bile onu çok mutlu etti, gülümsedi ve çok şanslı hissettiğini söyledi, onun annesi olmadan büyüdüğü yalnız günler beni düşündürüyor.

Ve benim kalbimi aniden acıtıyor.

Önceden ben onun nasıl bir hayat yaşadığını bilmeli miydim?

“Bi,Bi,Bong,Bong” o elini sallıyor, p*posunu sallıyor, dans ediyor, fakat bu çocuk niçin bu kadar sevimli?

Bu sabah o Bong Bong kıyafetlerini giydi, her yanı terlemesine rağmen diğerlerine tezahürat ediyor, ne olursa olsun, o en iyisini yapıyor, onun tatlılığı benim hissetmeye başlamamı sağlıyor.

O an ben bile fark etmedim, benim kalbim bir adım daha ileri gitti.

“çok tatlı!” ama benim kalbim birkez daha mantığım tarafından kontrol altına alınıyor.

Ben “yardım için merdivenlerden aşağı git” dedim.

Buna rağmen ona bacağı için dinlenmesini söylemek istedim. Ama o bana sormak yerine annemden yardım istemeye gitti.

“eğer sen bizim evimizde yaşamını sürdürmek istemiyorsan!”

Tanrıya şükür o farkına varmadı.

BENİM BUZ KALBİM BİRAZCIK ERİDİ.