why?;; jen.lisa

nine

*2 ay sonra*

jennie: karne günü yaklaştı,

ne hissediyorsun?

lalisa: ah,

bilemiyorum

yanıma gelip bana biraz moral ver

jennie: bekle

İki ayın sonunda Lalisa sonunda istediğini elde etmiş, Jennie ile yakınlaşmıştı. Jennie olabildiğince ilgiliydi, sevgisini hissettiriyordu.

Telefonunu sırasının üstüne bırakmış, usul usul Jennie'nin gelmesini bekliyordu. Kapıyı gözlerken sonunda görmek istediği beden Lalisa'nın gözlerine ilişmişti. En samimi gülümsemesini Jennie'ye yollarken, kısa boylu olan Lalisa'nın yanına oturmuş kollarını ona sarmıştı bile. Lalisa'da Jennie'nin sarılışına karşılık vermişti. Jennie usulca Lalisa'nın boynuna sırnaşıp oraya ufak bir buse kondurmuştu. Lalisa Jennie'nin bu hareketine tebessüm ederken onun dudaklarını tekrardan hissetmek istiyordu. Lalisa minik kalbini Jennie'nin kolları arasına bırakmıştı. Jennie ise o kalbe gerçekten iyi bakıyordu. Jennie yerinde doğrulup Lalisa'nın gözlerine baktı. Lalisa ise bu bakışları fark edip Jennie ile gözlerini buluşturdu. Birbirlerine bir süre böyle baktıktan sonra sessizliği bozan Jennie olmuştu.

''Neden bana öyle bakıyorsun?''

Güzelliğine bakmamak mümkün değil diye geçirmişti Lalisa içinden, ağzı ile söylediği yalandı.

''Bakmıyorum, sen bakıyorsun.''

Jennie, Lalisa'nın bu cevabına gülmüştü. Lalisa ise Jennie'nin gülüşünü bitene kadar izlemişti. Kısa boylunun gülüşü onu ondan alıyordu.

''Lisa, aslında karne günü sana büyük bir sürprizim var.''