Perestiş (Tamamlandı)

BÖLÜM~1

Merhaba, hikayemin ilk bölümüyle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz.

Multimedia: Simay ve Demir

Bölüm şarkısı: Austin Mahone - Shadows

Vote vermeyi ve aralarda yorumlarınızı eksik etmeyin💜
-------
"HASTANE ODASI''

Yarın dışarı çıkacağım. Tam 2 yıldır çıkmıyorum. Tam 2 yıl..

Buradan dışarıya adım attığım an bana"deli"demeye başlayacaklar.

Ama deli değilim ne kadar garip öyle değil mi?

Ben onlara anlatmaya çalışacağım ama onlar dinlemeyecek, ben deli değilim diyeceğim dalga geçecekler.

O yüzden dışarı çıktığım an kimseyle konuşmayacağım. Eğer konuşacak olursam canlarını çok yakacağım. Eski Simay olsaydı kimseyi incitmek istemezdi.

Ama artık öyle olmayacak. Herkes hakkettiği değeri görecek. Aynı bana yaptıkları gibi..

~ 1 gün sonra ~

"Simay, bir şey yemek ister misin?"

Başımı yavaşça iki yana salladım. Arabanın penceresinden dışarıyı izliyordum. 2 yıl boyunca ne kadar değişmiş her yer..

Hastaneden beni babam almıştı. Hani babam ya karısı uğruna beni hastaneye kapatan adam.

Hastaneden çıktığımdan beri onunla bir kelime dahi konuşmadım. Benimle konuşmak için can atıyor.

Sürekli istediğim bir şey var mı diye soruyor. Ama ben onun hiç birşeyini istemiyorum.

"Baba n'olur beni bırakma!" diye bağırdım arkasından.

"Baba! N'olur beni buraya hapsetme ne istersen yaparım lütfen!" diye bağırdım hıçkırıklarım arasından.

Bana dönüp bakmadı bile.. Ağlamaktan gözlerim acıyor. Bağırmaktan sesim kısıldı ama kimsenin umrunda değil.

Onun hiç birşeyini istemedim sadece beni buraya kapatma dedim ben deli değilim dedim.

Cevap vermedi. O kadını dinledi. Bana inanmadı. Annem öldüğü günden beri o kadın eziyet etmekten başka bir bok yapmadı.

Burada kaldığım her gün o kadına lanet edeceğim"

Gözümden film şeridi gibi geçerken babamın sesiyle irkildim,

"Simay hadi in bebeğim geldik."

Onun yüzüne bakmadan arabadan indim. Bahçenin kapısına geldiğimizde durdum.

Evi incelemeye başladım. Burası benim evim mi? Unutmuştum doğrusu. Yavaş adımlarla eve doğru yürüdüm. Yüzümde gram makyaj yoktu.

Kapıya geldiğimde durdum. Babamın gelmesini bekledim. Yanıma geldikten sonra kapıyı çaldı.

Kapıyı Seren karısı açtı. Hemen yapmacık bir samimiyetle konuştu.

"Ah, Simay hoşgeldin hayatım."

diyerek kollarını açtı kolunu hızlıca aşağıya itip babamın elinden bavulu aldım ve odama çıktım.

Yukarı çıktıktan sonra mor kapıyı araladım.

Kapıyı açtığım an makyaj masamın karşısında kırmızı rujumu süren Selin'i görmemle ağzım ve gözlerim aynı anda açıldı.

Beni görünce ayağa kalktı ve elini masaya koydu.