BÖLÜM~8

1.7K 148 159
                                    

Merhabaa bebekler ❤️

Aralarda yorum yaparsanız çok sevinirim ❤️

Vote vermeyi unutmayınız

Multimedia: Simay, Sara ve Ege

--------

Demir'den,

Öyle dediği an neye uğradığımı şaşırmıştım.

Muhtemelen hafızası yerine gelmişti.

Hiç bir şey söylemeden ayakkabılarımı giyip kapıya yöneldim.

Evet Demir, rüyadan uyandın. Şimdi gerçek hayattasın.

Simay'dan,

Onun benim evimde ne işi vardı?

Ve ben neden hiçbir şey hatırlamıyorum.

En son kulaklığı almak için gelmişim gerisi yok.

Alnımı ovuşturup üzerimdekilere baktım.

Bunları ne ara giyindim ben?

Off diyerek duşa girdim. Çıktığımda hemen Sara'yı aradım.

Bir kaç dakika çaldı ve sonra açtı.

"Simay?" dedi.

Hızlıca konuşmaya başladım.

"Ben hiçbir şey hatırlamıyorum ve sabah kalktığımda Demir yanımda uyuyordu. Kafayı yiyeceğim onun evimde ne işi vardı?" dedim.

İç çekip anlatmaya başladı.

"Kanka sen kulaklığı almak için eve gittiğinde aynı binada Demir'i görünce şaşırıp merdivenlerden düşmüşsün. 1 gün boyunca hastanede kaldın. Hafıza kaybı yaşadın. 2. Gün ne olduysa ikiniz ortadan kayboldunuz. Şimdide 3. Günün sabahında evdesin işte." dedi.

Demir'le aynı binada mı yaşıyordum?

"Tamam sağol ben şimdi kapatıyorum okulda konuşuruz." diyip kapattım.

Dolaba yönelip yırtık pantolon ve beyaz tişört aldıktan sonra spor ayakkabılarımı giyip saçlarımı kuruttum.

Bugün süslenecek havamda değildim.

İlk işim Demir'i bulmak olacaktı.

Saçlarımı kurutup açık bıraktıktan sonra hafif bir ruj sürerek telefonumu alıp dışarı çıktım.

Kapıyı kapattığımda Demir merdivenlerden aşağıya iniyordu.

"Hey, biraz vaktin var mı?" dedim.

Bir anda durup gözlerimin içine bakarak kafasını salladı.

Merdivenleri tekrar çıkıp kapının kilidini açarak içeri girmemi işaret etti.

Demek karşımdaki dairede oturuyordu.

Kapıdan girilince direkt salonu görüyordunuz onun tam karşısındaysa mutfak vardı.

Güzel dekor edilmişti.

Ben etrafı incelerken Demir koltuğu göstererek,

"Otur istersen." dedi.

Kafamı hızlıca ona çevirip,

"Tamam." dedim.

Koltuğa oturduğumda biraz eğilerek dirseklerimi dizime koyup ellerimi bağladım.

"Şimdi her şeyi başından anlatmanı istiyorum." dedim.

Soru sormadan anlatmaya başladı.

Perestiş (Tamamlandı) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin