Sözcüklerin Ötesi (İlk Aşk-2)

1.♡

Medya:

Barın

***

Okumaya başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz  :)

***

Genç adam masanın üstündeki evraklardan birini eline alıp gergince okumaya başladı.

Gördüğü rakamlar onu bir anlığına bunaltmıştı.Ama biliyordu ki çok çalışmalıydı.Buraya kadar çok çalışarak gelmişti ve işinde başarılı denilebilecek bir yerdeydi.

Koskoca oteller zinciri olan bir firmanın yöneticisiydi sonuçta.

Gözlerini bir süre kapattı.Karanlıkta kaybetti düşüncelerini.Ve kaybettiği düşünceler bir nefes daha aldırdı derinden.

Nefes...

Nefesler önemliydi onun için.Çünkü nefes alan insanlar her zaman başkalarına nefes oluyordu.

Başkalarına nefes olmak çok zordu.Bunu iyi biliyordu.

Annesini düşündü.

Ne zaman kaybettiği eşi aklına gelse "nefesim yarım artık" derdi.

Bu yüzden kimseye nefes olamazdı genç adam.Sadece kendineydi nefesleri.Yarım kalsın istemiyordu.

Gözlerini yavaşça araladı.İşlerini halletmeliydi.

Derin bir nefes daha aldı.

Demin bıraktığı dosyayı tekrardan eline aldı.İncelemeye devam etti.

***

-Barın...Abi neden bir kere de bizle gelmiyorsun ya?Hazır bekar adamsın.Gez, toz biraz.

Karşısındaki arkadaşına boş bir bakış gönderdi genç adam.

-Anneme söz verdim.Bugün erken gitmeliyim.

-Hep aynı yalan abi ya!

Barın arkadaşının koluna elini koydu.

-Söz veriyorum yarın sizinleyim.

Arkadaşından yanıt beklemeden arabasına bindi genç adam.Arabayı çalıştırdığı sırada arkadaşının sesini duydu.

-Abi sen yarın şehir dışında olmayacak mıydın?Bilerek mi yapıyorsun?!

Barın arabanın camından pis bir şekilde gülümseyip arabayı sürmeye başladı.

Ne yaparsa yapsın çok sevememişti şu gece hayatını.

Radyodan sakin bir şarkı açıp yolu izlemeye başladı.

***

Eve geldiğinde vakit kaybetmeden kapıyı açıp içeriye girmişti.Günün yorgunluğunu sırtından atmak ister gibi hızlı hareketlerle çıkardı üzerindeki ceketini.

-Anne?

İçeriye doğru şefkat akan sesini sundu genç adam.Gülümseyerek mutfağa doğru adımlamaya devam ederken annesinin her zamanki gibi mutfakta olduğunu iyi biliyordu.

Mutfağa ulaştığında elini kurulayan annesiyle gözgöze geldi.Bir anlığına gözlerinden şefkat aktı kadının.

-Oğlum?Hoşgeldin.

Anne oğul sanki haftalardır görüşmemiş gibi sarıldılar birbirlerine.İkisinin de birbirinden başka kimseleri yoktu.

-Nasılsın anne?