Sözcüklerin Ötesi (İlk Aşk-2)

6.♡

Bir kalbi kazanmak için,kalbinden vazgeçenlere...

***
Barın'ın Ağzından

Ertesi gün şirketin kapısından girerken aklımda tek bir şey vardı.
O da aklımda hiçbir şey olmadığıydı.

Yolda bir ara sıcak çikolata almak istesemde vazgeçmiştim.Vazgeçme sebebimi bende bilmiyordum.

Belki de hepsi basit bir duygudan ibaretti.Eninde sonunda bitmişti.

En iyisi de buydu zaten.İlk defa onun masasına bakmadan odama girdim.Ceketimi askıya asıp koltuğuma oturdum.Gömleğimin kollarını kıvırmaya başladığım sırada odamın kapısı çaldı.

Gelen Alçin olmalıydı.İlgisiz bir yüz ifadesi takındım.Ancak kalbim hiçte ilgisiz değildi.

-Gir!

İlk önce kapı aralandı.Bakışlarımı kaçırdım.Gömleğimin kollarıyla ilgileniyormuş gibi yapmaya başladım.

Daha sonra kapının kapanma sesini duydum.Bakışlarımı karşımda bana merakla bakan Alçin'e çevirdim.

Ve o andan itibaren benim için su götürmez tek bir gerçek vardı.

Ben bu kızdan vazgeçmiyordum.

O masum bakışlarla,yüzündeki belli belirsiz tebessümle elindeki defteri kavrayan minik elleriyle tam karşımda dikilirken değil...

Yüzümdeki ilgisiz ifade yerini yavaş yavaş sevgi dolu bir ifadeye verdi.

Alçin bir anda elindeki deftere bir şey yazıp bana verdi.

"Bana öyle bakmayı keser misiniz?"

Yüzümde bir sırıtış oluştu.

-Nasıl bakıyorum ki sana?

Kaşlarını çatıp sert hareketlerle tekrardan bir şeyler yazdı.Elindeki kağıdı sert bir biçimde masama bırakıp boş sandalyelerden birine oturdu.

"Benimle uğraşmayı kesin!Beni rahatsız ediyorsunuz!"

Gülümsedim.

-Sana dokunmuyorum.Ya da sözlü bir şekilde taciz etmiyorum.Seni rahatsız eden ne söyler misin?Yoksa sana olan sevgim mi?

Başını aşağı yukarı sallayıp ayağa kalktı.Masadaki kağıtlardan birinin arkasına yeniden bir şeyler yazdı.

"Saat 02.00'de toplantınız var."

Kağıdı masada bırakıp kapıya doğru yürüyordu ki bir anlık kararla ayağa kalktım.

-Bekle!

Sesimi duyunca arkasına dönüp bana bakmaya başladı.
Şaşırmışa benziyordu.Oysa ben kırılmış gibi göründüğümden emindim.

Tam karşısında durdum.Ne yaptığımı bilmeden beyaz elini ellerimle kavradım.Kucağındaki defter çoktan yerle buluşmuştu bile.

Elini geri çekmek istedi.Ancak buna engel oldum.

-Sadece beni dinle Alçin...

Elini hızla atmaya devam eden kalbimin üstüne koydum.

-Kalbimi hissediyor musun?

Başını olumlu anlamda salladı.

-Seni her gördüğümde kalbimin böyle çarpmasına engel olamıyorum.Seninkinin de böyle çarpması için elimden gelen her şeyi yaparım.Neticede iki gönül bir olunca samanlık seyran olur değil mi?Samanlığımı seyran eder misin?