Sözcüklerin Ötesi (İlk Aşk-2)

20.♡ Aşk

***

"Tek geç kalan otobüsler değilmiş.İnsan sevdiğine de geç kalırmış.Seni severken öğrendim."

Hani böyle canımız hiçbir şey yapmak istemez bazen.

Mutsuz değilsindir ama mutlu da sayılmazsın...

Boğazında düğüm vardır ama sebebi yoktur.
Yağmur yağsın istersin ama güneşte istersin.

İşte onun adı kırılmışlık...

Defalarca kırıldıktan sonra yeniden mutluluğun olacağına inanmamak bunun adı.

-Zaten daha önce bir tanı konulmuş.Benim yapabileceğim bir şey yok.Konuşup konuşmamak ona kalmış bir durum.

Doktorun Yiğit'e söylediklerini ayağa kalkıp üzerimi düzeltirken dinledim.

Yiğit bakışlarını bana dokundurdu.Sonra kararlı bir ifade ile doktoru dinlemeye devam etti.

-Ben yine de psikiyatriye gitmenizi önerebilirim.

Yiğit doktorun elini sıktıktan sonra benimle birlikte dışarıya geldi.
Kapıyı kapatıp bir elini omzuma koydu.

-Neden konuşmayı denemiyorsun?

Ağzımı açtım.Tüm enerjimi kullanarak bir ses çıkması için uğraştım.Ancak ses benzeri bir şey çıkmamıştı.

Hüzünle omuzlarımı silktim.

-Üzülme.Elbet birgün konuşacaksın.

Başımla onu onayladım.Sonra ağır adımlarla yürümeye başladık.

-Bir şeyler içelim mi?İleride alışveriş merkezi var.Orada oturabiliriz.

Yiğit'in bunu düşünmesi beni mutlu etmişti.Onunla vakit geçirmek çok güzeldi.

Başımla onu onayladım.Sonra hastane çıkışına doğru ilerleyen bir kadını farkettim.

Kadını tanıyordum.

Kadın bir eliyle alnını kuruladı.Biraz rahatsız gibiydi.

-Ne oldu?

Yiğit'e dönüp onunla gidemeyeceğimi ve bir işim olduğunu söyledim.

Ondan cevap beklemeden hızlı adımlarla kadının arkasından ilerlemeye başladım.

Yanına gittiğimde ne diyecektim?

Hiçbir şey...

Sonra kadın arkasından gelen beni hissetmiş gibi arkasına döndü.