Vampir Avcıları

Bu işte bir terslik var!

Burası bize muhtaç Isabelle. Kim bilir, belki de sıradaki avları bizden biri olacak. Bunu hiç düşündün mü? Ne kadar üzülebileceğini? İşte bunu şuan bütün dünya yaşıyor! Bu kadar bencil olma..."
Biliyorum, Maria bizden çok senin dostundu. Onu, ve devamında dünyanı kaybettin, anlıyorum. Bunu hepimiz yaşadık. Biz birlikte ağladık birlikte güldük. Şimdi de birlikte savaşma zamanı. Şimdi bize cevap ver... Bizim söylediğimizi ciddiye alıp bizimle savaşacak mısın?

Emma bunları söylerken içten içe çöküyor gibiydi. Ama dışarıda sadece ve sadece gözlerini kırpıştırıp duran ve derin derin nefes alan dik duruşlu ve ciddi bir kadın vardı. Jane ondan böyle şeyler duyduğu için hem anlayışlı hem de üzüntüyle bakıyordu. Bu sözleri çok çok uzun zaman önce duymuştu. Bu, bir savaş çağırısıydı. Bataklığın içine doğru, karanlığa çekiliyorlardı. Üçü de kopkoyu bir belaya ortak oluyorlardı.

  "Tamam. Varım. Bu cehennemden kurtulana kadar sizinleyim. Gerisini bilemem..."

Los Angeles ta hava bulutluydu. Herkes yağmur yağacağını düşünüyordu. Ama kimse o bulutlu günde masum insanların tuhaf bir şekilde katledileceğini bilmiyordu.
- İnanamıyorum! Yazın ortasında yağmur mu? Hem de Los Angeles ta! Dedi Emma.
- Hadi ama yağmurdan bu kadar nefret etme. Tam da kitap okumak için uygun bi hava hem. Dedi Jane.
- Başlicam şimdi senin kitabına ha! Nerden geliyo şu kitap ve film sevdası?
- Senden uzak bir yerden Emma.
İkisi de güldüler. Jane fantastik ve macera tarzı kitaplar okumayı seviyordu. Hatta bir film karakteri olan Daniel dan hoşlanıyordu. Emma hep onun bu huyuyla dalga geçerdi. Kendisi
ise kitap okumakla gram ilgilenmiyordu.
Belki bazen film izlerdi. İkisi de nereden tanışıyor diye soruyorsanız, ikisi de ünlü dedektiflerdi. Dedektif olmalarına rağmen meslekleri daha çok polise benziyordu. Daha önce başlarına çok garip bir şey gelmişti. Zombiler. Hayır, şaka yapmıyorum. Gerçekten Los Angeles ı zombiler basmıştı ve onlar da oradan ayrılıp başka bir şehre gitmek zorunda kaldılar. Hatta yolculukta can dostları Maria yı da kaybettiler. O zamandan beri böylegarip işler başlarına gelmiyordu. Taa ki bugüne kadar . Emma nın telefonuna bir mesaj geldi.
- Kimden o mesaj? Sevgilin mi var yoksa? Derken sırıttı Jane.
- Evet var Jane.
- Kim o kim o ? Diye heyecanla sordu
Jane.
- İşim Jane.
- Aman ya senle de bi sohbet edilmiyo ha. Dedi Jane ve ikisi de kahkaha attı.
- hayır, gerçekten ne yazıyor Emma?
- tamam okuyorum.
Yarın sabah erkenden acil Jane ile sen iş yerindeolun. İncelemenizi istediğim birkaç cinayet dosyası var.