Ice Girl// Harry Styles

11.

Harry

- Ashton... Ashton... Znam jednego Ashtona! - przypomniał mi się jeden z członków australijskiego zespołu 5 Second of Summer.

-No to fajnie... - dziewczyna nerwowo się zaśmiała.

-Spokojnie to raczej nie twój chłopak - zapewniłem ją. 

-Po pierwsze dlaczego tak uważasz? Po drugie nawet gdyby się okazało, że to on to co? - wzruszyła ramionami upijając gorącą kawę. 

-Bo to dość sławny chłopak i nie możliwe, że to z nim jesteś w związku, ale gdyby jednak jakimś cudem się okazało, że to on no to w sumie nic by się nie stało... - zakończyłem swoją wypowiedź lekko się śmiejąc. 

-Skręcamy tutaj? - wskazała na drogę prowadzącą w głąb parku. 

W odpowiedzi skinąłem głową dając do zrozumienia, że się zgadzam. 

-To co mi jeszcze opowiesz? - zapytałem.

-No nie wiem... Zauważ, że prawie cię nie znam - Beth powiedziała to z takim spokojem, że aż się zdziwiłem - Dlaczego jesteś tak bardzo nachalny? - dodała po chwili. 

-Uhm... Przepraszam, nie chciałem wyjść na nachalnego gościa - ze zdenerwowania podrapałem się po karku - Naprawdę chcę się tylko zaprzyjaźnić - wzruszyłem ramionami. 

-No dobrze powiedzmy, że ci wierzę - uśmiechnęła się. 

Po chwili niezręcznej ciszy odezwałem się:

-Może teraz ja coś powiem o sobie? - zadałem pytanie jednak nie czekałem na odpowiedź i pozwolenie dziewczyny tylko od razu zacząłem swoją opowieść. 

-Jestem piosenkarzem chociaż nie wiem, czy można mnie nim nazwać - zajmuję się muzyką jak najbardziej amatorsko i chyba nic nie wskazuje na to, aby w niedługim czasie miało się to zmienić - byłem zaskoczony tym jak potrafię kłamać w żywe oczy. 

Chciałem, żeby Bethany polubiła mnie, a nie moją sławę. 

-Jak już mówiłem mieszkam tutaj - w Londynie i każdą moją wolną chwilę dotychczas spędzałem przed telewizorem, ale postanowiłem się w końcu ruszyć i ogarnąć także tak o to przybyłem na lodowisko - zaśmiałem się na moje słowa i patrząc na reakcje dziewczyny zauważyłem, że na jej twarzy także gości uśmiech.