Ice Girl// Harry Styles

12.

Bethany

-No to dobrze, że w końcu się ruszyłeś, a tak z innej parafii to popatrz jaki Londyn jest piękny - szczególnie nocą - rozmarzyłam się trochę. 

-"Z innej parafii"? - chłopak powtórzył moją wypowiedź - Skąd ty znasz takie słowa? 

-Lubie czytać i dzięki temu mam dosyć bogate słownictwo...

-Nie wyglądasz na taką, co lubi książki - Harry szybko mi przerwał.

-Dużo rzeczy jeszcze o mnie nie wiesz - wzruszyłam ramionami pijąc kawę. 

Naszą rozmowę przerwał dźwięk dochodzący z telefonu chłopaka. Był to dźwięk przychodzącej wiadomości lub powiadomienia z mediów społecznościowych, jednak sądząc po tym, że Harry od razu po spojrzeniu w ekran zaczął stukać palcami w klawiaturę sadzę, że to był jakiś SMS. 

-Bardzo cię przepraszam, ale muszę już iść - powiedział chowając urządzenie do kieszeni - dziewczyna mnie potrzebuje - wyjaśnił po chwili.

Kiwnęłam głową na znak, że zrozumiałam i pożegnaliśmy się ze sobą krótkim "cześć". Chłopak chciał mnie przytulić, jednak odsunęłam się speszona - uważam, że to za szybko na takie rzeczy, szczególnie wtedy, gdy jego dziewczyna prawdopodobnie nic o mnie nie wie. 

Po pożegnaniu poszliśmy w swoje strony, a właściwie to w jedną tylko, że Hazz przyśpieszył i szedł już parę dobrych metrów przede mną. Patrzyłam na oddalającą się sylwetkę chłopaka, a właściwie już mężczyzny. Zrobiło mi się smutno, nie mam pojęcia dlaczego, czy to przez to, że poszedł, czy że zwyczajnie zostałam sama. 

Powoli szłam w stronę mieszkania. Byłam bardzo zmęczona po dzisiejszej pracy, mimo tego, że moje ciało jest przyzwyczajone do jazdy na łyżwach to i tak czuję się nie raz okropnie i wszystko mnie boli - dzisiaj właśnie tak było. Co dziwnie - nie odczuwałam tego bólu tak bardzo w obecności Harry'ego...