Ice Girl// Harry Styles

7. /maraton/

Harry

Po otrzymaniu wiadomości od mojej przyszłej dziewczyny nie potrafiłem się uspokoić. Nie mogłem sobie znaleźć miejsca, więc chodziłem po mieszkaniu, co jakiś czas patrząc w telefon i upewniając się, że to nie był sen. Przez chwilę myślałem nad odpisaniem, ale stwierdziłem, że mogłaby pomyśleć o mnie jako o jakimś namolnym i nachalnym zboczeńcu, wiec postanowiłem trochę odczekać. 

"Pół godziny będzie idealnym odstępem"

Odliczałem każdą sekundę, jednak nie wytrzymałem i już po nie całych dwunastu minutach stukałem palcami w klawiaturę na ekranie. 

Byłem w siódmym niebie. To była moja pierwsza normalna miłość, oczywiście od czasu One Direction. Po zakończeniu krótkiej konwersacji, którą zakończyła dziewczyna z powodu później pory, udałem się do łóżka.

Stwierdziłem, że umówię się z nią za jakiś tydzień, a do tego czasu postaram się zaprzyjaźnić z Bethany. 

Bethany

Obudził mnie budzik, który wskazywał przed południe. Jeszcze lekko zaspana wstałam i udałam się do kuchni, żeby zrobić sobie jakieś śniadanie i przede wszystkim dobrą, mocną kawę. Dzisiaj miałam zmianę także wieczorem, więc nie śpieszyłam się ze skonsumowaniem posiłku. Jedząc przeglądałam aplikacje na moim telefonie. Kiedy skończyłam posiłek, posprzątałam po sobie i zabrałam się za przygotowania na dzisiejszy dzień. Gdy wszystko było już gotowe, postanowiłam już wychodzić. Oczywiście do mojej zmiany zostało jeszcze ponad sześć godzin, ale chciałam skorzystać z pięknego, zimowego krajobrazu Londynu. Ubrałam czarną kurtkę i zabrałam ze stołu klucze od szafki w, której trzymałam prywatne rzeczy na lodowisku. 

Wyszłam na świeże powietrze i zaczerpnęłam go do płuc. 

"Cieszę się, że jestem tutaj i teraz. Kocham Londyn i moje życie w nim. Nikt mi nie przeszkadza, mam to, czego potrzebuje-jestem naprawdę szczęśliwa"

Po chwili marszu włożyłam do uszu słuchawki i puściłam jedną z ulubionych piosenek. Stawiałam kroki nucąc pod nosem melodie. 

Nogi poniosły mnie pod samego Big Ben'a, gdzie zrobiłam kilka zdjęć tej budowli, a także otoczenia wokół. Jedno zdjęcie, które było moim zdaniem najładniejsze, trafiło na ekran blokady mojego telefonu. Pochodziłam jeszcze trochę po centrum i postanowiłam powoli wracać, aby zdążyć do pracy. 

Nim się obejrzałam, znalazłam się przed wejściem do budynku lodowiska. Zostało mi niecałe pół godziny do rozpoczęcia pracy, więc szybko przygotowałam się do wejścia na lód. 

Mam nadzieję, że dzisiaj szybko zleci mi praca i nie napotkam kogoś, kogo nie chciałabym widzieć.