V.|texting

4.3

Sellam!Nasılsınız bakalım?

Uzun zamandır buraya yazamıyorum.Düşüncelerimi buraya aktaramıyorum çünkü.Umarım şu iki bölümü bana sövmeden okursunuz çünkü ben kendime baya sövdüm kdşakdlaksl

Haluk Levent;Çemberimde Gül Oya.(bir şakı nasıl bu kadar güzel olabilir ya,özellikle nasıl bu kadar içten söylenilebilir işte kanıttt)
*

"Çemberimde gül oya,gülmedim doya doya.
Karşı karşı dururken,yüzüne hasret kaldım,al beni kıyamam seni."

*

Gözlerimden sicim sicim akan yaşları sildiğim anda yenileri ekleniyordu yerine.Dudaklarımı bir birine bastırıp elimdeki kağıtları tekrar okudum.

"Kumru,gelebilir miyim?"

Hızla kağıtları klozete atıp sifonu çektim ve kendime çeki düzen verip dışarı çıktım."Vefa,bana bir şişe su alabilir misin?"

Vefa gözlerime bir süre bakıp durduğunda gözlerimi yere çevirdim."Nerede bekleyeceksin?"

"Doktora son kez uğrayıp bahçeye geçeceğim."

"Peki."diyip yanımdan yavaş adımlarla uzaklaştığında o kaybolana kadar izledim.Gözlerimden yeniden akan yaşları silip burnumu çektim.

Doktorun kapısını çalıp içeri geçtiğimde Meral hanım ayağa kalktı."İyi misiniz Kumru hanım?"

"Sizce?Beynine tümör tehşisi(nasıl yazılıyo bu dlaldjalmd) koyduğunuz bir hasta ne kadar iyi olabilir?"

Derin bir nefes aldığında eliyle önündeki koltuğu gösterdi."Oturum lütfen."

Oturup öylece yere bakarken konuşmaya başladı."Bunun bir tedavisi olduğunu söylediğimi hatırlıyorum."

"90% riskli olduğunu da söylediniz."

"10% ihtimali değerlendirmemiz lazım.Böyle yaparsanız,sevdiklerinizi de üzersiniz."

Biraz kendime zaman tanıdım ve derin bir iç çekip,"Haklısınız.Ama bunu Vefa'ya söylemeyin lütfen."

"Bu beni ilgilendirmez Kumru Hanım.Bunu siz söylemedikten sonra bana söylemek düşmez.Daha yirmi üç yaşındasınız ve bunların üstesinden geleceğinizi düşünüyorum."

"Peki,ne zaman bu ameliyatı olmam lazım?"

"En fazla bir haftaya.Tümör hafızanıza yakın bir yere ulaşmadan onu almamız şart.Yoksa hem hafızanızdan,hem de..."

"Anladım."

*

Vefa elleri cebinde yere bakarak yürürken elimi koluna geçirip kafamı omuzuna yasladım."Neyin var senin?"

Omuz silkti."Kendimi uçsuz bucaksız bir denize atılmış gibi hissediyorum.Nefes alıyorum ama alamıyormuş gibi."

Durdurdum onu.Ellerimi yanaklarına koyduğumda göğsü hızla inip kalkmaya başladı.Üzerinde ki etkim beni sevindirse de,eğer bir hafta sonra bu hayatta olmazsam bir başkası onu bu kadar etkiler mi diye düşenemden edemedim.

"Sana bağlandım,"dudaklarımı yanağına bastırdım."Sana güvendim,"diğer yanağını öptüm."Seni kendim bildim.Ben sen oldum."

İlk kez dudaklarım dudaklarıyla buluştu.Yirmi üç yıllık hayatımda kalbim hiç bu kadar hızlı atmamıştı.Geri çekildim.

Gözleri kısık dudakları aralık şaşkın bir şekilde bakarken gülümsedim."Bence seni seviyorum demekten daha ötede bir şey bu."

Ellerini belime yerleştirip kendine çekti beni.Kafasını boynuma yasladığında ben de kafamı omuzuna yasladım."Bir az böyle duralım Vefa,kokun üzerimde kalsın."

Vefa daha sıkı sarmaladı belimi."Her saniyemiz için Tanrıya şükrediyorum Kumru.Sen beni bu kadar güzel tanımlarken,kelimelerim yetersiz kalacağını düşünüyorum.

"Senin her kelimen benim için her şeyden değerli,Caner Vefa."

*

Ağlıyorum ügühühühühühüh.Gelecek bölüm FİNALLLLLLKL.

Yorum yapmadam gitmeyin bee

Hadi iyi günler hehhehe

Sizi seviyorummmmm

Çokkkkk

Seviyorum

Sizde beni sevin yaa

Ehehehhe

Mor kalplerimi size gönderiyorum💜💜💜💜💜💜