ARAP MİLYONER (+18)

12. BÖLÜM : TUTKUNUN EŞİĞİ

Duru'dan
Kaskatı kesilmiş kapıda öylece kalakalmıştım. O sert çehresi hiç değişmemişti oteldekinden daha farklı bakıyordu. Ne yüzle karşımdaydı? Ne hakla buradaydı . Geçmiş gözlerimin önünden ışık hızıyla geçerken bana doğru bir adım attı. Bende bir adım geriledim. Sanki tüm dünya susmuştu, sanki o gün duygularımı benliğimi paramparça edip beni kovduğu andaydım o andan hiç kopamamıştım yıllarca hiç bırakmamıştı peşimi bu acı.
Gözümden yakarak bir damla gözyaşı düşmek isterken bu kez izin vermedim. Hayır bitti ben yepyeni bir hayata atılırken karşıma geçip tüm yaşadıklarımı hatırlatarak beni tekrar geçmişe gömmesine izin vermeyecektim. Tekrar o çukura düşmeyecektim . Tereddüt etsede bana doğru ilerledi. Aramızda 3 adım bile kalmamışken durmadı . Daha fazla yaklaşınca bir adım daha geriledim. Hızla üzerime gelirken sarılmaya geldiğini son saniyede fark edip iki elimle kendimi korumak için duvar örerken
- Dur ! Diye bağırdım. Sesimi konrtol edemesemde pişman değildim. Kafamı kaldırıp geçmişin kapısı o gözlere bakarken onun için yediğim dayaklar, babamın tekmeleri yumrukları, defalarca patlayan dudağım kaşım moraran gözlerim ...
Tüm o yaralarım tekrar açılırken sadece şaşkınlıkla beni izledi
- Ne yaptığını sanıyorsun sen !!
+B-ben sadece ... Otelde yanına gelemeyince gelip seni görmek istedim.
- Sen... sende hiç utanma yok mu? Bunca olandan sonra nasıl bu kadar rahat karşıma geçebiliyorsun ya !

Sesimde bedenim gibi delicesine titremeye başlarken bir adım daha gerileyip kapının arkasına geçtim.
- Bir daha sakın ama sakın karşıma çıkma!
Kapıyı sertçe yüzüne kapatırken başım dönmeye başladı geri geri sendelerken sesler birbirine karıştı ve yine o karanlığın kucağındaydım. Bilincimi kaybederken duyduğum tek ses Emirin haykırışıdı.

+ Duru !!!

Emir'den

Selmanın bir şeyler söylemesiyle başını sallayıp bahçeye ilerlerken ne kadar da dikkatsizdi. Canı tehlikede ama tek başına dışarı mı çıkıyor? Peşinden hızla giderken bahçe kapısını açtı.

Baştan aşağı yıkılmak buydu galiba. Metehan Bayzade ellerinde bir demet gülle ? Bu piç kurusu ne diye Duru' ya gül almıştı ki

Cem'e araştırmasını söylesem de hakkında pek bir şey bulamamıştık. Tek bildiğim lisede Duruyla aynı sınıfta olduklarıydı.

Metehanı fark edince olduğu yere mıhlanmıştı. Sinir tüm damarlarımı yakarken öne atıldım ama gidip ne yapıcaktım ki. Belkide görmeliydim. Sadece orda ne olacağını sessizce izleyecektim. Duyabileceğim bir mesafede durdum. Ama ses çok az geliyordu. Ona böyle yaklaşırken hiçbir şey yapmadan öylece durmak işkenceden ibaretti. Sarılacaktı gözümün önünde aşık olduğum kadına sarılacaktı. Ellerimi sıkıp sessizce bekledim. Bir adım daha atarken Duru geri çekilip Dur diye bağırdı. Bunu beklemiyordum ama hoşuma gitmişti.

- Ne yaptığını sanıyorsun sen !!
+B-ben sadece ... Otelde yanına gelemeyince gelip seni görmek istedim Duru .
- Sen... sende hiç utanma yok mu? Bunca olandan sonra nasıl bu kadar rahat karşıma geçebiliyorsun ha ! Hemde bunca yıl sonra. Bir daha sakın ama sakın karşıma çıkma!

Kapıyı suratına çarparken içimdeki romeo zafer çığlıkları atıyordu.
Sendeleyip geriye düşerken aramızdaki mesafeyi saniyesinde geçip yere düşmeden yakaladım
-Duru !
Ne yaşadın sen be kadın. Kollarıma alıp yavaşça ayağa kalktım. Eve doğru ilerlerken holdeki en yakın odaya girdim hala kendine gelmemişti. Yatağa uzatıp dolapları karıştırdım. Buralarda bir şişe kolanya olmalıydı. Ikinci çekmeceden kolanyayı alıp yanına oturdum. Melek gibiydi ellerimi kolonyalayıp boynunu ıslattım
- Sen benimsin Duru her ayrıntınla bütün ruhunla bana aitsin ... Bunu kimse değiştiremez.