De kermis

Overwonnen

Met mijn "overwin je angst" instelling kijk ik de clown recht aan. Luke kijkt me even verward aan. Dan ontspant hij zijn gezicht, als teken dat hij me begrijpt en hij doet hetzelfde als ik doe.

Hijgend staart de clown ons aan met een creepy grijns. Op de een of andere manier ben ik lang niet zo bang als ik was, dit zou nog wel eens kunnen werken.

"Wat is er nina, Luke? Nog niet bang?" Zegt de clown en zijn grijns verdwijnt een beetje maar hij hersteld meteen. "Zometeen kan ik zoveel verschrikk.. Ik bedoel leuke dingen met je doen, op een bloederige manier dan.."

"Kom maar op" zeg ik droog terug.

"Wil je niet vluchten?, niet dat het zin heeft want ik weet je altijd t vinden meisje, altijd." Die zin zorgt voor een rilling op mijn rug maar ik negeer het.

Langzaam loopt de clown naar ons toe, zijn nagels zijn langer en puntiger dan zou moeten.

"Waar is je hulpje?" Vraagt Luke net zo koel als ik deed.

"Oh maddy?, die wacht totdat jullie er zijn, ze heeft honger." Zijn grijns word groter.

Ineens schiet de clown op mij af en pakt mijn keel vast. Zijn nagels drukt hij in de wond die Maddy in mijn keel heeft gemaakt. Ik schreeuw het uit van de pijn en de clown probeert me mee naar binnen te trekken.
"Laat haar verdomme los, verkleede idioot!" Luke trekt het monster hard van me af en hij smijt het tegen de muur van het huis aan.

Het zakt in elkaar op de grond met zn ogen dicht. Ik ga dichter bij Luke staan.

"Is hij-" voordat ik mijn zin af kan maken gaan de ogen van de clown open en staat hij op.

"Zo makkelijk ben ik niet te verslaan liefje" de creepy grijns is terug. Er stroomt een lijntje zwarte vloeistof langs de zijkant van zijn bleke gezicht.
"Je zal niet van me winnen, naar binnen" Hij gebaart met zijn arm naar de ingang van het spookhuis, het oude gekkenhuis.

De clown staat op en loop weer naar ons toe. Luke geeft hem een keiharde stomp in zijn buik en hij buigt voorover door de pijn. Luke tilt hem snel op en gooit hem omhoog. Ik sluit mijn ogen, want ik hoor een hoge schreeuw en een geluid als je met je nagels over metaal gaat.

Na een tijdje niks te horen behalve de wind besluit ik mijn ogen te openen.

Dan zie ik iets wat ik nooit meer zal vergeten.

Naast het spookhuis staat een groot ijzeren hek met lange spijlen. Daar achter is een woekerende oude tuin vol met onkruid.

Het lange dunne lichaam van de clown ligt op een van de spijlen gespiest, door zijn maag heen. Luke en ik staren met open mond erna.

"Hij is dood he?" Vraag ik voorzichtig. "Ik hoop het" In Luke's stem is een beetje blijdschap te horen dat mij warm maakt van binnen.

Ik loop een paar stappen richting het lichaam en kijk in de ogen die een wazige nietszeggende blik hebben. Uit de wond van de spijlen druipt zwart bloed naar beneden.
Ik omhels Luke en adem diep in.

"Luke, de clown is dood, maar die maddy.. "

-Hey cutieess,

Hoofdstukjee erbij,

Omfg ik heb meer dan 4K lezers!

Echt super, ik krijg ook hele lieve comments. Echt bedankt allemaal!

Ik probeer snel te updaten maar ik ga op vakantie dus weet niet zeker wanneer ik nieuwe hoofdstukken online zet.

Ik draag dit hoofdstuk op aan mijn neefje @HeyItsGido Lees zijn nieuwe boek: de 74e hongerspelen. Hij schrijft hartstikke goed en is een superneefje dat me altijd ideeën geeft💕

Byee peoplee have a nice vacation😘😘

XxEva-