De kermis

Alle antwoorden worden duidelijk

Al lopend naar het hek is de maan al zichtbaar in de steeds donkerder wordende lucht. De lucht begint af te koelen en ik voel me totaal niet veilig. Het gewicht van Louise word me teveel en ze bied aan zelf te gaan lopen.ik kan me niet herrinneren dat het BerkenBos zo groot was. En een hek?, is me nooit opgevallen. Het bos gaan we niet in, dat is te gevaarlijk. Maar toch moeten we een plek om te slapen hebben, Nouja schuilen. Slapen zullen we waarschijnlijk niet. Ik haal mijn hand langs de koude spijlen van het hoge stadshek. Aan de andere kant van het hek veranderen de huizen langzaam in bomen, bomen en meer bomen.

"Jongens we zouden hier moeten stoppen, straks zijn we de stad kwijt." Mijn stem galmt een beetje door en we horen een kleine echo.

"Goed idee Nien, Laten we daar onze schuilplaats van maken voor vannacht." Louise wijst haar vinger trillend in de richtng van een grote dikkeboom die laaghangend takken heeft die bijna de grond raken. Louise haar gezicht is bleek, Hoe lang zal ze al niet gegeten hebben?.

Ik bekijk haar lichaam verder, broodmager, bont en blauw en opgedroogd bloed. Hijgend laat ze zich langs de stam van de boom hijgend zakken. Luke controleert onze schuilplaats en Lucas neemt ook plaats tegen de boom. Mijn oogleden voelen zwaar. Slaap, dat heb ik al een tijd niet meer gehad. Ik ga met mijn knieën opgetrokken tot mijn borst zitten op de grond. Ik laat mijn oogleden een beetje dicht vallen waardoor ik half zicht heb. Zoekend naar gevaar kijk ik naar de omgeving om me heen. Veilig voel ik me niet, maar veiliger dan in de buurt van de kermis. Ik schommel heen en weer en staar wanhopig voor me uit. Wat nou als die legende onzin is? We vermoord gaan worden? Hoe moeten we ooit die maanpoel vinden?.

Vragen dwarrelen door mijn hoofd. Ik voel Luke naast mij plaatsnemen. Hij leunt een beetje mijn kant op waarop ik meteen reageer door tegen hem aan te gaan liggen. Luke voelt zo vertrouwd, alsof ik hem al jaren ken. Hij is de reden dat ik niet allang dood ben. Ik zucht diep, luke zijn hand streelt mijn bovenrug. Ik voel dat ik wegval, En ik val in een rusteloze slaap.

Ren.

Sneller.

Je gaat dood.

Dat zijn de drie dingen die zich in mijn hoofd herhalen tijdens het rennen. Ik ren door het bos heen in willekeurige richting. Ik hoor rennende voetstappen die me heel snel achtervolgen.

Ren.

Sneller.

Je gaat dood.

Mijn benen geven het op en ik val op mijn knieën op de vochtige bosgrond. Vliegensvlug draai ik me op mijn rug en krabbel wat achteruit. Ik sluit mijn ogen en geef toe aan mijn dood die me tegemoet komt.

Ben ik dood?

Ik voel de bosgrond en de koude wind.

Ik hoor de wind en het geritsel van bladeren.

Ik leef nog.

Ik open mijn ogen weer en kijk recht in de blauwe ogen van Sofie. Ze steekt haar hand naar me uit. Voorzichtig pak ik het aan en ze trekt me omhoog.

"Je.. Je.. Was dood.." Stamel ik, Sofie heeft mijn pols vast en trekt me voorzichtig mee.

"Ik ben dood Nina, Je droomt." Ze laat me los en loopt door de bomen en kijkt achterom of ik haar wel volg. "Wat?" "Het voelt zo echt.." Ik knijp mezelf in mijn arm zonder resultaat. "Nina, luister naar me." Ze draait zich om en kijkt me in mijn ogen. Haar ogen twinkelen en haar blonde haar valt over haar schouders. "De legende is waar, je bent de uitverkorene" Ze veegt een lok van haar blonde haar achter haar oor. "Je moet naar de maanpoel, ik laat je zien waar je heen zal moeten maar..."

"Maar wat?" Een beetje angst klinkt in mijn stem. "Je bent niet alleen, en ik bedoel daarmee niet je vrienden." Een rilling rolt over mijn ruggengraat. "Je zult moeten opschieten, de tijd raakt op." Ik knik alleen maar geschrokken. Niet alleen.. Het is nog lang niet over. Sofie begint weer te lopen en wenkt me. We komen uit bij een grote rots met een opening als een grot.

"Tot hier kan ik je leiden, dit zal de laatste keer zijn dat je me ziet nina.." De wereld om me heen begint te vervagen.

"Wacht! Ik heb een vraag die ik beantwoord wil hebben!" Roep ik.

Ze kijkt me aan met een traan die over haar wang rolt.

"Wat heb jij hiermee te maken?" Vraag ik voorzichtig.

"Alle antwoorden zullen duidelijk worden Nina, als je het red." Ik wil verder praten maar alles om me heen vervaagt tot ik alleen nog maar de rode gloed van mijn gesloten oogleden zie.

------------------------------------------------------------------------------------------------

Hi my sweet readers💕

Ik heb best wel veel Q&A's binnen gekregen:) (YAY)

So here we go,

~Wat is je tweede naam?~

Ik heb geen tweede naam ^^

Zou er wel een willen hebben btw.

~Omg je schrijft zo goed hoe doe je dat? Xx~

Aahw dankje, ehm I dont know. Ik schrijf wat er in me opkomt :) x

~Hoe kom je op al je ideeën?~

Mijn fantasie denk ik.

~lees mijn boek xoxox~

Okay😊

~ben je knap~

Nee, was ik het maar

~WAT NOUW ALS JE EEN AARDAPPEL IN DE VRIEZER DOET YOLO~

eh, dat heb je een bevroren aardappel en een holgravende mol.

~Hoe graaf je het perfecte hol?~

Tss alsof ik dat zo ga vertellen

~je schrijft echt goed, welk niveau school doe jee?~

Ik doe Havo, zit nu in de derde :)

~i love you, krijge luc en lou een relatie in dit boek~

Ik zeg niks😏

~Please vertel me hoe het eindigd ik wil weten!~

😏😏😏😏

~waar in friesland woon je?~

The Capitol😊

~26:2?~

Come on, ik haat rekenen --"

13.

~Wrm niet Luke hemmings als Luke:*~

Ik wou het geen fanfictie laten worden, ook al zie ik Luke hemmings wel als Luke in dit verhaal :S

Nou dat was het:)

Thanks voor de vragen cuties, I Love you.

XxEva