De kermis

Monsterverandering.

"De clown is dood, Maddy is dood. Waar heb je het nu nog over?!" Vraag ik licht in paniek.

"Nina, luister naar me." Zegt hij, de manier waarop hij het zegt klinkt alsof hij moeite heeft om dit te vertellen. Lucas haalt diep adem.

"Misschien is het beter als Louise het ook hoort.." Ineens vliegen zijn ogen wijd open.

"Louise?! Waar is ze, leeft ze?, is ze vermoord?!" Zegt hij paniekerig.

"Shh luc" ik sla mijn arm om hem heen. "Rustig, Louise is oke, Luke is bij haar."

"Luke?" Zijn blik kalmeerd weer en hij leunt tegen de muur. "Een jongen die mij gered heeft, meerdere keren.." Ik merk op dat ik moet blozen als ik aan Luke denk. Ik vind hem leuk. Serieus, ik word nu verliefd? Mijn hoofdschuddende hoofd draait zich in de richting van de deur. Het voelt nog alsof er gevaar dreigt. "Oh" er verschijnt een klein glimlachje, hij heeft gezien dat ik bloosde. "En heeft ie je al gezoend?" Zegt hij en wiebelt zijn wenkbrauwen. Boven zijn rechteroog zit een rode bloeduitstorting waardoor het er nogal sneu uit ziet.

"Serieus Luc, Nee, we waren aan het vluchten voor de dood." Stiekem lach ik om zijn opmerking. Deze situatie en Lucas zegt weer zoiets. Typisch luc.

Ik verzamel de moed en vraag, "Wat hebben ze met jullie gedaan?"

Lucas' grijns veranderd in een uitdrukking tussen boos, verdrietig en angst.

"Een woord Nina, Het was onmenselijk." Ik doe mijn mond open om wat te zeggen maar sluit hem weer. Ineens legt Lucas zijn handen in zijn handen. "Fuck, fuck, fuck!"

Roept hij. "Wat?! Wat is er?!" Ik hoor de voetstappen van Luke en een strompelende Louise richting de kamer komen.

"Over tien minuten komen de witte ogen weer." Verschrikt kijk ik op. Als ze weer veranderen in monsters zou er echt iets stuk gaan van binnen, het gevoel om door mensen waar je veel van houd vermoord te willen worden.. Dat breekt je.

"We moeten het toch tegen kunnen houden?!" Eigenlijk wil ik vragen hoe het gekomen is, het witte ogen gedoe, maar ik hou mijn mond. Op dat moment komt Luke binnen met Louise in zijn armen. Ik voel een steek van jaloezie, nee wacht. Serieus? Louise is ernstig gewond logisch dat hij haar tilt. Urgh ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan.

"Luc..as?" Zegt Louise met een trillende stem. Luke legt haar naast Lucas neer en ze omhelzen elkaar. Wat heeft dat monster mijn vrienden aangedaan..

"Nina, kijk." Lucas houd zijn rechterarm omhoog. Er zit een grote wond en onder de huid zit een soort van bobbel, alsof er iets onder vastzit. Louise houd haar arm ook omhoog en ik zie dat ze hetzelfde heeft.

"Louise en ik zijn erachter gekomen dat dit ervoor zorgt dat we in monsters veranderen, om het uur." Zegt Lucas kijkend naar zijn arm. "De clown heeft ons bewusteloos geslagen en dit in onze armen ingebracht" Valt louise hem bij. "Tien minuten voor we veranderen voelt het alsof er een koude vloeistof in je aderen word gespoten."

Ik staar verbaast en overdonderd naar hun armen. Luke is inmiddels naast me komen zitten want ik voel een schouder die perongeluk tegen de mijne aanbotst.

"We weten niet wat het is, maar het moet uit ons lichaam." Zegt Lucas serieus, "binnen 5 minuten" De huid van Louise begint al bleker te worden.

"Wat moeten we doen?" Vraagt Luke, ik hoor aan zijn stem dat hij eigenlijk het antwoord al weet.

"Snij het uit onze armen.." Louise stem slaat over bij Snij. Ik zie Luke verschrikt opkijken. "Het is onze enige optie.." Zegt Lucas naar beneden kijkend. "Tenzij je vermoord wil worden" Hij maakt een spastische beweging alsof hij me aanvalt. Ik deins achteruit en besef dan dat hij een grapje maakt. Daar is die grijns weer die ik zo graag bij Lucas zie.

Luke trekt de dolk uit zijn zak. "Zeker?" Vraagt hij nog voor de zekerheid.

Lucas knikt. Ik pak zijn arm vast en Luke komt dichterbij met de dolk. Ik kijk weg net als Louise.

Lucas begint te schreeuwen en ik voel zijn bloed over mijn handen stromen. Zijn koude huid word langzaam warmer. Louise heeft haar ogen dichtgeknepen en haar gezicht word bleker.

"Snel Louise! We hebben nog een paar minuten!" Snel laat ik Lucas los en pak haar arm. Luke veegt vlug de dolk langs zijn broek schoon en steekt hem in de wond van Louise. Ze gilt en bijt op haar lip, net zolang tot het blauw is. Ik kan er niks aan doen omte staren naar de dolk in haar arm, eigenlijk meer naar wat er uit komt. Een pikzwart puntig ding zit aan de dolk als Luke het uit haar arm trekt. Ik scheur de onderkant van mijn shirt af en wikkel het om haar arm heen. Luke doet hetzelfde en doet het om de arm van Lucas. Ik kijk naar mijn handen die onder het verse bloed van mijn vrienden zitten. Het bloed heeft een donkerrode kleur. Ik probeer het wat af te vegen aan de resten van mijn shirt.

"Be..bedankt.." Stamelen Lucas en Louise tegelijk. Best grappig eigenlijk, al mijn vrienden beginnen met een L, Luke, Louise, Lucas.

"Gaat het?" Ik leg mijn inmiddels schonere handen op Louise's wangen die langzaam weer kleur krijgen. De zwarte tranen worden langzaam weer helder. Het moet me denken aan een liedje, Monster, van Imagine Dragons. Want zoals Lucas zei, dit is waarschijnlijk nog lang niet voorbij.

I'm only a man

with a chamber

Who's got me

Im taking a stand

to escape what inside me

A monster

A monster

I've turned into a monster

A monster

A monster

And it keeps getting stronger..