De kermis

Witte ogen

Ik ren richting het park. Daar zie ik een bankje en met tranen in mijn ogen plof ik neer.

Hoe kan dit? Hoe is dit mogelijk? Kan het dat ik een visioen heb gehad.?

Mijn hoofd zit vol met vragen. Ik schrik als er een volwassen man naast me komt zitten op het bankje. "Elisabeth! Kom eens hier lieverd" roept hij richting het meertje.

Daar zit een klein meisje de eendjes te voeren. Als ze (waarschijnlijk) haar vader haar hoort roepen staat ze op en loopt ze, nou ja eigenlijk waggelt ze naar het bankje. Als het meisje dichterbij komt herken ik haar ergens van, maar ik weet niet van wat. Ze komt naast me zitten en haar vader graait in zijn tas en haalt een beer tevoorschijn.

Het meisje pakt de beer en omhelst hem.

Ineens draait ze haar hoofd naar mij om. Ik glimlach maar dan zie ik de kleur van haar ogen. Wit. "HET WAS MIJN BEER" fluistert ze zacht. Ik verbleek en durf niet meer te bewegen. "Het was jou beer Elisabeth, en wie fouten maakt, moet gestraft worden." Fluistert haar vader en kijkt mij ook met witte ogen aan. Ik slaak een gil. Zo snel als ik kan sprint ik het park uit, steeds achterom kijkend.

Ik weet dat het een domme keus is, maar toch ren ik het bos in. Het voelt alsof ik daar veilig ben wat waarschijnlijk niet zo is. Ik kan gewoon niet normaal meer denken. Als ik over het bospaadje ren, hoor ik de vogels fluiten en dat is een geruststellend geluid. Dan besef ik waar ik naartoe ren. De kermis. Ik sta stil en kijk naar het reuzenrad wat boven de bomen uitsteekt. Even kijken kan toch geen kwaad? Nee ik moet dat niet doen. Hoe kan het dat ik er zo graag heen wil? Ik draai me om en begin weer op de terug weg.

Een windvlaag gaat langs me. "Kermis.." Hoor ik zachtjes. "L..Lu.. lucas?" Stamel ik.

"Nina, kom je mee naar het spookhuis?" Hoor ik iemand zacht zingen. Ik draai me snel om en daar staat Louise. Haar haren voor haar ogen. Haar kleren verscheurd. "Louise?" Stamel ik "Wat is er met je gebeurt?"

"Mijn beste vriend en vriendin lieten me in de steek." Zegt ze en er verschijnt een griezelige grijns op haar gezicht. "Gingen ze achter me aan?, Nee dat deden ze niet"

"Louise, waar heb je het over!" Gil ik. Ze kijkt me aan en ook haar ogen zijn helemaal wit. "Wie fouten maakt moet gestraft worden" zegt ze fluisterend en ze loopt naar me toe. Ze heeft een groot keuken mes in haar hand.

Ik begin weer te rennen, te bang om nog een geluid te maken.

Ik kom niet ver want nog voor dat ik het bos uit ben kijk ik in de witte ogen van..

@@ Dit was weer een kort hoofdstuk, ik hoop dat jullie het leuk vonden!

Wie is degene die nina tegenkomt? Ik update ergens deze week weer!

Vote? Comment? XxEva@@