De kermis

Alsof je in een vrieskist zit die langzaam dooit

''Huh wat?'' Lucas klinkt alsof hij net wakker word, wat ook zo is eigenlijk. ''Wat is er met lou?!'' Luke en Lucas kijken me beide aan. Het is alsof ze de uitdrukking van mijn gezicht begrijpen want ze rennen de richting op waar ik net vandaan kwam. Hard huilend en in paniek ren, nouja een soort struikelren, achter de jongens aan. We komen aan bij de grote boom waar de jurk van louise in hangt.. Maar huh? Hij hangt er niet meer?!

De jongens rennen door, omdat ze het niet weten natuurlijk dat het om deze boom ging. Ik word gek. Hallucineer ik? DE JURK HING ER!

Vluchtig kijk ik of het spoor van bloeddruppels ergens te zien is. Het enige wat ik vind is roodbruin gekleurde blaadjes van de bomen op de bosgrond. Zachtjes vallende druppels van regen klinken op de blaadjes als ik tegen de boom me op de grond laat zakken. Ik leg mijn hoofd tussen mijn knieën en wieg een beetje heen en weer. Mijn tranen zijn van verdriet, niet van angst. Angst heb ik tevaak moeten doorstaan waardoor het nu geen optie is om me bang te voelen. Het gevoel van verdriet neemt mijn lichaam over en luide snikken galmen door het bos. Ik concentreer me op hoe mijn voeten kleine zandige wolkjes achterlaten op de grond als ik mijn voeten optil en weer neerzet. Langzaam zie ik nog meer zandwolkjes dan mijn voeten veroorzaken. Ik kijk omhoog en zie Luke staan met een paniekerige blik. Als hij mijn gezicht ziet veranderd die bik naar.. Ik weet het niet..

Medelevend? Liefdevol?

''We kunnen Louise niet vinden, er moet iets gebeu-'' Hij stopt midden in zijn zin en wend zijn blik naar iets achter de boom. Snikkend draai ik me om en gluur om de stam. Lucas staat er met iets in zijn hand. Ik concentreer me beter door mijn tranen heen en bekijk wat hij bij zich heeft. Een pluk bruin haar. ''Het is van haar, het kan niet missen''

''I..ik'' Stamel ik uit. ''Ik heb haar jurk gezien, besmeurd met bloed in deze boom. Een spoor van bloeddruppels leidde me hiernaartoe nadat ik de droom heb gehad''

''Wowow, wacht Droom?'' Vraagt Luke ''Wat voor droom?''

''Dat is toch niet belangrijk nu! We moeten Louise vinden!'' Schreeuw ik iets bozer dan bedoelt tegen hem. 

''Rustig nina, we vinden haar niet in het bos, als ze weg is of meegenomen, zou ze allang verder weg zijn. Welke droom?''Luke's stem kalmeert me een beetje en ik begin mijn droom te vertellen. Terwijl ik vertel komen alle beelden terug als flashbacks. Mijn oog valt op een steen die me bekend voor komt als ik voorbij Luke kijk. Dat was in mijn droom de steen waar ik bijna over struikelde!

Midden in mijn verhaal sta ik op en ren naar de steen toe, maar ik blijf vertellen.

Als ik uitgepraat ben lijken de jongens nogal verbaast of zoals dat ook wel word genoemd: Flabbergasted.

''Waar wachten we op? Louise moet het teken geweest zijn dat we weinig tijd hebben'' Ik begin vanaf de steen in een rechte lijn vooruit te lopen, de bomen en takken ontwijkend dan. 

'Wow'' Is het enige wat Lucas zegt en Luke houd zich stil. Het enige wat te horen is in het bos zijn onze voetsappen en het zachte getik van regen op de bladeren. Elk natuurvoorwerp op onze weg lijkt me bekend. Hoe dichterbij we bij onze bestemming komen hoe meer het verdrietgevoel wegvaagt. Alsof je in een vrieskist zit en het langzaam begint te dooien. Af en toe kijk ik even snel achterom. Luke glimlacht naar me als voor de 3e keer achterkom kijk. Ik krijg een warm gevoel van binnen en kijk snel naar lucas. Hij kijkt naar beneden en knijpt zo hard met zijn vuist om de pluk haar van Louise dat zijn knokkels er wit van zijn. Hij is bang. Ik stop met lopen en draai me om. Luke loopt bijna tegen me op en zet snel een stap terug.

''Luc gaat het?'' Vraag ik en kijk hem aan in zijn chocoladebruine ogen.  Hij knikt maar kijkt weer naar beneden. Bang om hem pijn te doen neem ik hem voorzichtig in mijn armen.

'Nee het gaat niet''

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hello hello :)

Ik heb een laptop gekregen hier dus ik dacht, yeah nu kan ik even updaten.

Maybe slecht stukje, i guess..

Ohjaa ik heb een verrassing...

Er komt een vervolg!

xxEva