Chanyeol'ün gözlerinde ki parıldamalar yok olmuştu. Bu sefer iki çift gözyaşı akmıştı. Çaresizdi yapamıyordu meleğini kurtaramıyordu bu batakdan.
Son kez durdu Doktor'un karşısın da. Güçlü olmaya çalıştı ama sadece çalıştı. Doktor'un dudaklarına iyice siper etti gözlerini bir umutla belki bugün güzel bir şey çıkar diye.
"Nasıl?"diye sordu titrek sesiyle. Elleri ayakları titriyordu. Ayak da daha fazla kalamıyordu. Zor duruyordu. "Sakin olun."dedi, bu sesi biliyordu Chanyeol. Bu ses kötü bir sesti. Bir damla daha aktı gözlerinden.
"Söyleyin, lütfen."dedi.
"Hiç bir gelişme yok, hala negatif. Bay Park..."diye duraksadı Doktor. "Yapacak bir şeyimiz kalmadı."dedi gözlerini Chanyeol'ün ki ile birleştirmeye cesaret edemedi.
"Anlıyorum." Doktor gitmiş Chanyeol sandalye'ye atmıştı kendisini. Avuçlarını izleyip ağlıyordu. Sayamadığı bir çok gözyaşı. Hıçkırıkları yankılanıyordu.
Nefret etmişti, bu beyaz boş duvarlardan, Hastaneden, Hastalıklardan. Henüz 25 Yaşında ki Sevdiği Adam her geçen gün gözlerinin önünde eriyordu. Onsuz bir gelecek düşünemiyordu, yapamıyordu.
Beyni artık mantıklı düşünemiyordu. Elinden bir şeyler gelmiyordu. Kırık döküktü her bir yanı.
Nasıl giderdi Baekhyun'un yanına? Nasıl derdi iyileşemedin diye? Nasıl gülümsemesini izleyemezdi? Öyle ki onun gülümsemesi Chanyeol'ün Gününü aydınlatıyordu.
Titrek haraketlerle kalktı gözlerinin yaşını sildi ve kapının önün de bekledi. Yutkundu, yutkundu ve son kez yutkundu. Içeri girdi ve gülümsedi. Fakat Baekhyun? Chanyeol gülümsese de gözlerinden bir damla yaş düştü kısa olanın.
"Ne oldu Baekhyun?"dedi Chanyeol gülümsemeye çalışarak. "Gözlerin parıldamıyor Chanyeol."dedi ve gözlerinden bir damla daha aktı. Chanyeol daha fazla güçlü kalamıyordu. Gözlerini kapadığı an gözlerinden bir damla düştü.
"Senin gözlerinde ki o eski Parıldama yok."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
last confession | chanbaek
Roman pour Adolescents"Seni daha iyi tanıdığımda, zamanımın daha kıymetli olduğunu anladım. Seninle daha fazla vakit geçirmek istedim, özür dilerim."
