"O nasıl Doktor Bey?"dedi Chanyeol. Gözlerinden açıkça belli oluyordu çaresizliği. "Bir değişiklik yok. Hala çok negatif. Fakat lütfen moralinizi yüksek tutun." Chanyeol kafasını salladı onaylarcasına "Ne kadar yüksek tutabilirim ki o böyleyken."diye mırıldandı ve Oda'ya girdi.
"Nasılmışım, Yeol."dedi Baekhyun. Gözlerin de bir şeyler beliriyordu ; hayal kırıklığı, hüzün ve mutusuzluk. Chanyeol'ü bunu görmek bile yeterince yıpratıyordu. Meleğini, mutlu görmek istiyordu o oysaki.
Fakat görmemek canını yakıyordu.
Uzun bir süre Chanyeolden cevap gelmemişti. Tam ağzını açacak konuşacakken Baekhyun konuştu. "Biliyordum, bir gelişme yok."dedi kafasını aşağa eğerek. Yüzüne buruk bir gülümseme koydu ve derin bir nefes aldı.
"Sorun değil, mutlu olalım."dedi ve uzun Beden'e sarıldı.
Baekhyun için ne kadar ömrü kaldığı umrunda değildi. Bir gün ölecekti ve o bunu biliyordu. Bunu sorun olarak görmüyordu tek sorun Chanyeol ile ne kadar zamanı kaldığıydı?
Ne kadar sarılabilecekti uzun Beden'e, ne kadar okşayacaktı saçlarını, ne kadar özleyecekti o güzel büyük kulakları. Ona doyamadan gitmek istemiyordu. Bu canını çok yakıyordu.
Sadece gülümsedi herşey'e karşı. Çünkü etrafında ki insanları mutsuz etmek istemiyordu. Herşeyden önce umudu vardı. Bir şeyler iyi gitmese de sadece moralini yüksek tuttu ve umutluydu en azından Chanyeol için.
•••
Umarım beğenirsiniz!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
last confession | chanbaek
Teen Fiction"Seni daha iyi tanıdığımda, zamanımın daha kıymetli olduğunu anladım. Seninle daha fazla vakit geçirmek istedim, özür dilerim."
