Günler geçip giderken ikili hiç bir şey yemiyor, uyuyor ve bir ev de tek bir sessizlik oluyor. Chanyeol yine de Baekhyun'a yemeğini veriyor fakat yemiyor, ilacını veriyor ve yatıyor. Başka hiç bir şey yapmıyordu.
Şimdi ise Baekhyun boş bir duvara bakıyordu. Gözlerinin altı morarmış tekerlikli sandalye de öylece oturuyordu. Chanyeol Piskolojisinden şüphe ediyordu.
"Baekhyun iyi misin?"dedi yanına oturarak. "Değilim."dedi. Chanyeol kafasını salladı anlarcasına "Peki, neden?"dedi Chanyeol küçüğüne merhametle bakarken. "Seni Özleyeceğim."
Chanyeol tek bir kelime etmedi. "Beni Özler misin, sen?"diye sordu Baekhyun bitkin bir halde. "Baekhyun sen hep yanımda olacaksın, bir yere gittiğin yok." Alayla güldü Kısa olan "Kandırmayalım birbirimizi."
Chanyeol yutkundu "Ömrümü, Ömrüne kattığı, kepçe kulaklarını sevdiğim, saçlarını okşadığım, muzzam Adam. Bir gün ben olmazsam seni her zaman seveceğime emin ol."dedi güzel bakışlarıyla.
Chanyeol duygulanmıştı Baekhyun'a sarılnakta buldu merhemini. "Bizim Aşkımız devam edecek. Asla sona ermeyecek."dedi ve okşadı Baekhyun'un belini.
"Umarım."diye fısıldadı Baekhyun. Chanyeol, Baekhyun'u dizine yatırmış saçlarını okşamıştı. Bir kaç dakika sonra uyuduğunu gördü Chanyeol küçüğünün. Onu yatağına yatırdı ve kendisi de uyumaya gitti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
last confession | chanbaek
أدب المراهقين"Seni daha iyi tanıdığımda, zamanımın daha kıymetli olduğunu anladım. Seninle daha fazla vakit geçirmek istedim, özür dilerim."
