Bugün Chanyeol huzurla kalkmıştı fakat yine içinde bir fırtına kopuyordu. Baekhyun'un odasına doğru yürüdü. Mutlu olmaya çalıştı.
Oda'ya girdi, melek gibi uyuyordu Baekhyun'u.
"Baekhyun."dedi tatlı bir ton da. Fakat ses gelmemişti "Baekhyun."dedi tekrar bu sefer normal bir ton da. Daha sonra endişlenmeye başlamıştı "Baekhyun?" Yanına gitti ve eğildi. Hafif sarktıktan sonra beyni bir şey diyordu.
Daha fazla sarktı Meleğini, daha fazla. "Uyan!"diye bağırdı "Uyan!" Tekrar bağırdı. Gözlerinden bir damla aktı, bin damlaya dönüştü bir an da. "Beni bırakma." Gözyaşları Şelale olmuştu.
Nasıl yaşardı artık, nasıl dayanırdı buna? Yaşamak için bir sebebi kalmamıştı. Hayat'a bağlanma sebebi olan Meleği yoktu artık. Ne için buradaydı? Onun yanına gitmek istedi.
-
Ambulans gelmiş Baekhyun'u götürmüştü. Gözyaşları artık kurumuştu fakat içi ağlıyordu bu sefer. Ayak da kalmayı beceremiyordu.
Ambulansın gidişini izledi yere çökerek. Artık hiç bir duygu besleyemiyordu. Duygusuz ve ruhsuzdu. Baekhyun'u görmek istiyordu, onun yanına gitmek istiyordu.
Fakat gidemedi, yanın da değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
last confession | chanbaek
Teen Fiction"Seni daha iyi tanıdığımda, zamanımın daha kıymetli olduğunu anladım. Seninle daha fazla vakit geçirmek istedim, özür dilerim."
