MAFYA

-FİNAL-

Multimedya:Gelmiş geçmiş tüm karakterler
Kelime sayısı:600

8 aylık serüvenin sonuna gelmiş bulunmaktayız.
Vote ve yorum atmasanız bile okumanız yeterdi benim değerli okuyucularım.
Bu yolda yanımda olduğunuz için çok teşekkür ederim.
Son bölümde de,keyifli okumalar.🖤
Alya ve Araf'ın parodi hesaplarını takip edebilirsiniz;
ArafKaran
AlyaKorkmaz_
3 ay sonra
Alya'dan
Duamı da ettikten sonra elimdeki demetten birini Eda'mın mezarının üzerine bıraktım.Diğerini Erdinç'in mezarının üzerine bırakıp onlara gülümsedim."Aramaya devam ediyoruz,sözüm söz,onları bulacağım.Yaşıyorlar değil mi? Yaşıyorlardır,biliyorum.
Siz orada birlikte,mutlu olun.Sizi çok seviyorum.Hoşçakalın."

Ayağa kalkıp Araf'ın yanına koştum ve gözyaşlarım içinde ona sıkıca sarıldım.
Elleri belimi bulurken buraya her geldiğimde böyle oluyordu.
Savaş ve Kıvanç neredeydi hala bilmiyorduk ama artık yaşadıklarına dair olan umudumuz inancını yitiriyordu.

Arabaya bindikten sonra gözlerimi sildim.
Onu çok özlemiştim.
İmalı bakışlarını,kahkahalarını,her zaman içi gülen o ela gözlerini,dalga geçişlerini,gülüşlerini ve yanımda olmasını.Erdinç ile mutlu olduklarına emindim.Belki de Kıvanç ve Savaş da onların yanındaydı ve Arslan ailesi olarak orada mutluydular ama onları çok özlemiştim işte.En azından Savaş ve Kıvanç'ı bulsak...
Araba evimizin önünde durdu.
Elis sürekli ağlayıp duruyordu.
Savaş'ı çok özlediğini söylüyordu ama elimden bir şey gelmezdi ki benim,bulamıyorduk onları.
Sanki yer yarılmış da içine girmişlerdi.
Araf Cenker Kor'un peşindeydi.
Eda ve Erdinç'in ölümüne sebep olan o iğrenç adam!

Şu sıralar fazla ağlamıştık,gülmeye ihtiyacımız vardı.
"Herkese haber ver,pikniğe gidelim."dediğinde onayladım.
Telefonumu çıkarttım ve herkesi teker teker aradım.
Herkes onaylarken biz direkt ormana gidiyorduk.
Araba yolculuğunda biraz daha iyi hissediyordum.
Ormana girdikten sonra ilerlemeye başladık.İlerledik ve ilerledik.
Aradığımız yeri bulunca araba durdu.
Arka tarafta uyuyan Elis'e döndüm.
Bebek koltuğunda uyuyordu.
Arabanın kapısını açtım ve indim.
Elis'in yana düşmüş başını doğrulttuktan sonra kapıyı yavaşça kapattım.
Araf Elis'in camını açık bırakmıştı.
Arabanın kapısına yan yana yaslandık.
"Neler yaşadık?"diye sordum.

Bunca yıldır neler yaşamıştık böyle!
"Neler yaşamadık desek daha doğru olur."dediğinde başımı aşağı yukarı salladım.Yavaşça ona döndüm.

"Hikayemiz bitti mi yani? Bu kadar mı?"

Gülümsedikten sonra beni kolunun altına çekti."Her hikayenin bir sonu vardır."diyerek saçlarımdan öptü.

"Doğru."
Yarım saat sonra herkes geldiğinde Araf ile onlara yardım etmeye başladık.
Herkes bir şey ile ilgilenirken Buket ile hamağı kurmaya çalışıyorduk.
Elis,Duru,Doğa,Erçil,Ayaz ve Oğuz oyun oynarken Araf arabaya sırtını yaslamıştı.
Ona baktığımı anladığında eliyle 'gel' işareti yaptı.
Gülümseyerek hamağı Buket'e bıraktım ve Araf'ın yanına ilerlemeye başladım.
Yanına gelip kolunun altına girdim.
"Uçurum kenarındaki konuşmamızı hatırlıyor musun?"dediğinde güldüm.

"Hep beraberiz.Sen,ben,Demir,Buket ve bütün herkes.Çocuklar etrafta koşuştururken,aynı zamanda etrafta tatlı bir koşuşturmaca var.
Herkesin yüzü gülerken sen ve ben şöyle bir kenara çekiliyoruz ve bu mutlu anı,birlikteliğimizi izliyoruz."

"Baba!"
Elis koşarak yanımıza geldi.
"N'oldu güzelim?"

"N'apıyorsunuz?"

"Konuşuyoruz."
Ellerini havaya kaldırdı.
Araf'tan onu kucağına almasını istiyordu.
"O sırada küçük Alya yanımıza yaklaşıyor.Kucak istiyor.Onu kucağıma alıyorum ve sende tıpkı şimdi ki gibi kolumun altındasın.Bu birlikteliğin mutlu son ile biteceğini değil de,mutlu sonsuz ile biteceğini biliyorsun."

Ona daha çok sokuldum.
Birlikteydik.Mutluyduk.Beraberdik.

"Peki bizim hikayemizin yenisi olacak mı?'

"Belki o da çocuklarımızın hikayesi olur."
Sıra onlardadır belki diye düşündüm.
Araf bana döndü.
Tanıştığımız gün geldi aklıma.
Daha sonra,günümüz ile karşılaştırınca komiğime gitmişti.

"Ne gülüyorsun?"

"Tanıştığımız gün geldi aklıma."

"Alışveriş merkezinde çarpıştıktan sonra kurşun yemiştin."

"Şaka maka ölümden dönmüştüm."dediğimde güldü.

"İyiki hayatımdasın,iyiki hayatıma girdin."

Yüzü yüzüme yaklaşırken gülümsedim.
"Seni çok seviyorum Araf."

"Bende seni gökyüzü."

Tam dudaklarımız buluşacakken Buket elimden beni çekmeye başladı.
"Hamağı kuramıyorum gerizekalı!"

Güldüm.
Araf'a el sallayarak hamağa geri döndüm.
Son kez etrafa baktım.Herkes birlikte uğraşırken mutlu görünüyordu.
Ve bir kez daha birlikteliğimizin daim olmasını diledim.
                                -SON-

Bu sefer gerçekten bitti 😭
Son geldi.Mafya kitabı son buldu arkadaşlar.Bu serüvende yanımda olduğunuz için hepinize teşekkürler!
Sizi çooook seviyorum!!
Yeni bir kitapta,buluşmak üzere🖤