Six

45 5 0
                                    

Rupert's POV

Gutom na gutom na ko. Kung wala lang talagang pagkain sa dorm hindi ako lalabas para kumain dito sa mall eh. I am currently living in a dormitory. Laking states ako, pero kasi gusto ni mom na matutunan ko padin ang culture dito sa Philippines so she sent me here for college. And that is why fluent pa din ako magtagalog is because tagalog ang language namin sa bahay sa states. We're not like the other filipinos na nakarating lang sa ibang bansa kinalimutan na agad ang kanilang mother tongue.

Well anyways, as i am looking for a place to eat may nakabangga akong isang babaeng nakatungo. Alam niyo this past few days lagi akong may nakakabangga. First is that crying lady sa debut ni Queenie and next is this girl.

" Are you okay miss?" Nakatungo parin kasi siya eh. Unti unti niyang inangat ang muka niya sakin. Is this a joke or something? She's the same girl that i bumped on Queenie's debut!

"Ikaw?" she said.

I just smiled. Nakita ko nanaman na may mga luha sa mga mata niya. Seriously? is she not getting tired of crying?

"And you again. Bubble gum?" And she just gave me a weak smile.

*******

Unique's POV

This is really funny and weird. Nakabangga ko nanaman siya, its funny kasi umiiyak nanaman ako nung nakabangga niya ko. At niyakap ko nanaman siya para iyakan. Nakakahiya ka Queenie!

Nandito ko ngyun sa isang ice cream shop kasama siya. Bigla nalang niya ko hinila dito pagkatapos kong umiyak. Siguro kasi naisip niya depressed ako, kelangan ko ng ice cream. Ang cute lang.

"Talaga bang lagi mong binibigyan ng bubble gum yung mga nakakabangga mong umiiyak?" i said for a conversation starter.

" Eh ikaw? Talaga bang niyayakap mo lahat nang nakakabangga mo at ginagawa mong tissue?" he said while laughing. E antipatiko naman pala to e. Magwawalk out na sana ko nung pinigilan niya ko habang hila hila yung kamay ko.

"Ubusin mo muna yang ice cream mo, pampawala yan ng problema kahit papano" while eating his ice cream. Pinagpatuloy ko nalang din yung pagkain ko. And theres silence.

"Actually, ikaw pa lang yung nakakabangga kong umiiyak" bigla akong napatigil sa pagkain ko nang bigla siyang magsalita.

"Sorry ha? Lagi kitang naaabala" sabi ko sakanya sabay tungo.

He just smiled at me. Ano bang meron sakin at nginingitian niya na lang ako parati? May dumi ba sa muka ko o pinagttripan niya lang ako?

Pero parang nabasa naman niya kaagad kung ano yung nasa utak ko.

"Sorry kung lagi lang akong nakangiti sayo ha? ang sabi kasi ng mommy ko kapag may problema ang isang tao, ngitian mo lang........ at yakapin"

Parang namula naman yung muka ko nung sinabi niya yung "Yakapin" na word. Ewan ko ba. Parang tanga lang no?

Naging awkward tuloy kaming dalawa pareho.

" May gusto ka bang gawin dito sa mall?" tanong niya sakin.

"Ah, wala. Nabored lang kasi ako sa bahay eh, wala kasi si Queenie tsaka si Becca" sagot ko sakanya while eating my ice cream. In fairness, gumagaan talaga yung pakiramdam ko kapag kasama ko siya. Magpinsan talaga sila ni Queenie nakakagaan ng pakiramdam.

"Eh boyfriend mo?" tanong niya. Deep inside nainis ako sa tanong niya, pero hindi ko naman nasabi sakanya kung bakit ako laging umiiyak diba? Hindi ko naman nasabing ive been into break up eh.

"Ah, wala...... Wala na" bigla naman akong nalungkot kaya naman binilisan ko ang pagkain ng ice cream. Dinamihan ko yung pagscoop ko, para kong drug addict na naging sober ng ilang araw at ngayun nalang ulit nakatikim. I know, i look like stupid. Stupid na kung stupid pero kasi kung ito lang naman yunh makakapagalis ng sakit ng nararamdaman ko ngayun I'll take the risk.

" Oh easy lang! hindi naman kita uubusan eh" He said while laughing. Bigla ko namang tinigil yung pagkain ko, hindi ko na pala namalayan na umiiyak na pala ako. Damn this eyes. Umiiyak nanaman ako sa harap niya for the third time.

"Is that the reason why you're crying? Dahil wala na kayo ng boyfriend mo?" He said. Tumango lang naman ako.

" Sige lang, umiyak ka lang. Forgive him, and after that you learned your lesson and you can move on. You know what? Moving on from a relationship is sometimes the best thing ever, especially if it's an unhealthy one. You're lucky pa nga e, know why? 'Cause youre available again to find the right one for you" he just said it. Calmly while smiling. Parang siyang anghel sa lupa na pinadala ni Lord para sabihan ako ng mga ganung salita.

"I know it will take a long ride for you to move on, but at least after that you will find your way to live happy and ready to love again diba?" he said again.

Siya na nga ang may sabi na hindi madaling magmove on. Pero bakit nakaya ni Jared? Bakit pinagpalit niya agad ako? Papano ko magmomove on kung tinanim ko na sa utak ko na si Jared ang huling lalaki para sakin? Yung lalaking papakasalan ko? Yung lalaking magiging ama ng mga anak ko? Yung makakasama ko sa pagtanda ko? Papano?

" I bet you're confused right now. But the very best thing you do right now is to move on" sabi niya pa.

"Actually, nakita ko siya kanina. Kasama niya yung bago niyang girlfriend" and i started crying again. Masakit eh.

" bakit ganun Rupert? Bat ang bilis niya kong napagpalit? Bakit ang bilis nawala ng feelings niya para sakin? Last time we talked sabi niya mahal parin daw niya ko? Bakit ganun??" Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Umiyak na ko ng umiyak. I covered my mouth to hide this sobs i want to let go. Tinitingnan niya lang ako, siguro pati siya hindi niya alam kung anong sasabihin niya sakin. Kung anong iaadvice niya sakin.

Ang tangi lang niyang ginawa ay lumipat sa tabi ko at bigla akong niyakap. I badly need those hug right now. I dont care kung dahil lang sa awa, pero i really need those. So badly.

"Tara!" He said while helping me wipe these tears in my eyes. He's sweet. Natutuwa ako sakanya.

***********

Hinila niya lang ako ng hinila hanggang sa tumigil kami sa paglalakad. Tinanggal ko yung kamay ko sa pagkakahawak sakanya.

" Anong akala mo sakin? Aso para hilahin?" sabi ko sakanya.

"Tara?" hindi niya pinansin yung pagtataray ko. Hinila nanaman niya ko sa ticket booth.

"Anong gagawin natin dito? Pang bata lang tong carousel na to diba??" reklamo ko sakaniya.

Oo, dinala niya ko dito sa carousel. Yung pambata na meron sa mga mall. At hindi ko alam kung papano niya napapayag yung babaeng nagbebenta ng ticket para makasakay kami. Basta all i know is tinuro ako ni Rupert at ngumiti naman ng abot tenga si ate. Ano kaya ang sinabi ng Bubble Gum guy na yun???

" Ano bang sinabi mo kay ate? bakit mo ko tinuro? huy!" abat at hindi ako pinapansin ng lalaking to? Nakasakay lang siya sa carousel at nakangiting parang bata.

Hindi na ko nagsalita, magtatampo-tampuhan nalang ako. Ganun kasi yung ginagawa ko kay Jared eh. Nagtatampo-tampuhan ako para makuha ko lang yung gusto ko.

Kaso oo nga pala, hindi naman siya si Jared.

" Ang sabi ko sakanya. Pagbigyan niya na kong pagbentahan ng ticket. Patatahanin ko lang yung isang bata dyan na kanina pa iyak ng iyak" Biglang sabi niya sakin.

Ewan ko ba sa sarili ko kung bakit biglang napangiti din ako sa sinabi niya. Hindi na ko nagsalita. I just smiled and enjoyed the whole ride.

Ang sarap sa feeling ng maging bata ulit. Walang problema, puro laro lang ang nasa isip. Yung isang chocolate lang tatahan na? Ang sarap sa pakiramdam. Para kong naging bata ng mga time na kasama ko si Rupert. Nawala yung mga iniisip ko, gumaan yung pakiramdam ko. Ang saya! Ang saya saya!

**********

Hinatid ako ni Rupert sa bahay. Hindi na sana ko magpapahatid pero sadyang mapilit lang talaga siya eh.

"Thank you ha? Kung hindi dahil sayo magiging boring lang yung araw ko" sabi ko sakanya habang nakangiti ng sobra.

"Ayan! You should be smiling always, ang pangit mo kasi pag umiiyak" he just pinched my cheek and leave.

"Bye! ill see you when i see you!" sabi niya pa ng wala man lang lingon lingon. He just walked away while saying those words. Papano kami magkikita kung wala naman kaming contact sa isat isa? That guy is really weird! hmp.

MOVING ON 101Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon